Vikan


Vikan - 03.09.1959, Blaðsíða 9

Vikan - 03.09.1959, Blaðsíða 9
 Ekki alla fyrir löngu völdu Þjóð- verjar sína fegurðardrotíningu. Keppni sú fór fram í Baden-Baden og var nítján ára stúlka frá Berlín Carmela Kiinsel hlutskörpust og hlaut titiiinn „Ungfrú Þý/.kaland 1959.“ Helga Meyer frá Westfalen varð önnur. Stórblaðið Der Stern, hafði nokkru fyrir keppnina látið lesendur sína greiða atkvæði milli hinna ýmsu þátttakenda og varð Helga þar í fyrsta sæti en Carmela í öðru. A myndinni er Carmela til vinstri og Helga til hægri. Um gaml- ingjann vitum við hinsvegar ekk- ert, en ekki er hann í amalegum félagsskap, karlinn sá. Þegar frjdlsíþróttamenn- irnir frá Málmö lcomu til Reykjavíkur fyrir nokkru síöan, var margt manna á flugvellinum til þess aö á taka á möti þeim, Er forsvarsmenn í íþróttamálum beggja borganna H höföu heilsast vatt ' myndarlegur lög- regluþjónn sér inn í hópinn og heilsaöi hávöxnum Svía meö handábandi. Þeim sænska varö hálft flemt viö unz hann þekkti aö hér var kominn keppinautur lians og góöur vinur, HiVm- ar Þorbjörnsson, og varö þar hi.in mesti fagnaöar- fundur. Húsfieyjan á Bóli var annálaður svarkur og1 svarri, svo að bóndi hennar var orðinn boginn af bölvi og brigzlyrðum kerlingar, en svo fór fyrir henni sem fleirum, að dauðinn barði að dyrum og drap hana. í líkræðunni yfir húsfreyju sagði klerkurinn meðal annarra kjarnyrða: — Á heimili hinnar láínu ríkir nú himneskur friður, svo að varla heyrist stuna né hósti, en sárþreyttur eftirlifandi eiginmaður flytur himnaföðurnum fagrar þakkargerðir fyrir föð- urlega miskunn og hjálp í neyð. Fyrirtæki eitt í Danmörku. sem framleiðir hand- sápu, fann upp á því í auglýsinga- skyni, að láta gang- setningarlykla að „vespum" innan i nokkur sápustykki og auðvitað brást ekki að auglýsa þetta uppátæki vel og vandlega. Salan á þessari sáputeg- und jókst dag frá degi og loks birtist heppinn sápunotandi, iögregluþjónn frá Söborg. Hann fékk sína vespu afhenta með pomp og prakt og vakti mikla öfund meðal starfsfélaga sinna á lögreglustöðinni er hann kom akandi í vinnuna. En þótt sápustykkjunum með lyklunum hefði verið dreift vandlega, þá var það enginn annar en yfirmaður hins heppna lögreglu- þjóns, sem vann næstu „vespu". Hér sjást svo báðir „vespu- gæjarnir" fyrir framan lögreglustöðina í Söborg. Allmikiö hefir veriö rituö um nýjustu kvikmynd Marilyn Monroe, „Some like it hot“, og þeir sem eru bjartsýnir fyrir frúarinnar hönd álíta aö meö leik sínum í þessari mynd tryggi hún sér sess, sem ein mikilhæf- asta leikkona í Hollywood. Önnur aöalhlutverk leika þeir Tony Curtis og Jack Lemmon og á meöfylgjandi atriöi, sem tekiö er úr myndinni eru þau Jack Lemmon og M:M á baöströnd. Allir kannast við Ferdinand og margir fylgjast af á- huga með hinum ótrúlegustu ævintýrum sem hann lendir í. Fyrir nokkru kom „faðir“ hans, Henning Dahl Mikkeísen, heim til Kaupmannahafnar eftir margra ára dvöl í Bandaríkjunum og í tilefni af því birti danskt blaö meðfylgjandi mynd af Ferdinand þar sem hann er á göngu fyrir framan konungshöll- ina og kannske hefir hann fengið lífvörðinn, sem annars verður að steinþegja, til þess að segja eitt- hvað fallegt. Stúlkan á myndinni heitir Jerrie Cobb og er flugkona. Hún er sögð sú eina kyn- systra sinna sem hefir það að atvinnu, að fíjúga nýjum og gömlum flugvélum, sem skipt hafa um eigendur milli landa Ný- lega var húh á Noröurlöndum með 2ja hreyfla flugvél af gerðinni „Aero Comm- ander" og var þetta liður i auglýsingum umboðs- manns þessara flugvéla fyrir Norðurlönd, Mads Clausen frá Danfoss. Jerrie Cobb lærði fyrst flug hjá föður sínum sem var liðsforingi í flugher Bandaríkjanna. Hún fékk einkaflugpróf aðeins sextán ára og hefir siðan verið ,,í loftinu" að miklu leyti. Hve margir íslenzkir þrettán ára drengir ætli iuifi lesið Sturlungu svo vel, aö þeir geti svaraö vandasömum spurning- um um menn og málefni sem þar koma fyrir viöstööulaust? Þetta geröi norski drengurinn Jo- hannes Kyvik, sem hlaut IslandsferÖ aö launum fyrir ritgerö um ísland. Hann er elstur þriggja barna og þau langaöi meö til tslands en þó ekki eins mikiö og pabba og mömmu. Þau hafa alltaf þráö aö komast hingaö, sagöi Jáhannes. Fyrir nokkrum árum gengu fjórir menn á einum „Fossinum" á land í þeim mikla útgeröarbœ, Hauga- sundi og hugöu gott til glóöarinnar aö njóta skemmtana og anriars, sem staöurinn heföi upp á aö bjóöa. Segir ekki af feröum þeirra fyrr en þeir komu aö veitinga- húsi og gengu þar inn. Fátt var þar annarra gesta og lítiö um aö vera. Brennivínslögg höföu þeir meöferðis á pela og dreyptu á i laumi. Um tíuleytiö birtist veit- ingakonan og tilkynnti aö nú væri húsinu lokaö og nú ættu sjómenn aö hypja sig um borö í skip sitt, Undu „Fossmenn“ illa viö þessi málalok. Gengu um götur í leit aö einhverju sœmilegra en fundu ekki. Um síöir rákust þeir á gamlan sjómann, sem stóö á götuhorni og reykti pípu sína. — Nei, liér er ekkert um aö vera, sagöi sá gamli. Þessum bæ stjórnar Hjálprœöidherinn og heimatrúboö leikmanna. Sjómenn spuröu þá hvort ekki fyndist einn staöur þar sem gleöskapur væri um hönd haföur. —- Nei, liér er enginn slíkur staöur, en ef ykkur lang- ar i gleöslcap, þá gangiö þiö götuna hérna aöra til vinstri. Þar ganga stundum konur sem eiga menn sina í lang- siglingum!

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.