Vikan


Vikan - 26.11.1959, Blaðsíða 31

Vikan - 26.11.1959, Blaðsíða 31
Stúkan í tjaldinu b'ramh. af bls. 15. og n<*oi auur íunKominni stjórn á lasi smu og sviporigöum. — busan! hropaoi carney Thomas, og roaam titraoi at geosnrærmgu. — busan, loksms. — Hvar i óskopunum henrou exgxniega venð? Hun hruKkaoi enmð og bandaði henumni í opohnmæði. — Genð svo vei að leyía mér að komast leiðar minnar, mælti hún kuidaiega. — Ég ÞeKki yöur ekki, herra mmn! — Já, en Susan . . . hefurðu þá ekki séð dagDioöm? Viitu ekki hjaipa mér? mæiti tíarney bænarrómi. — Heyrðu, þú hiýtur þó að muna eftir kvóld- inu ... Rödd ungu konunnar var hörkuleg, þegar hun svaraði: — Ef þér haidið áfram að áreita mig, kalla ég á lógregluna ... — Það er óþarit, irú mín góð, var sagt karlmannsröddu rétt fyrir aftan hana. — Eg er Owens lögregiuíulltrúi. Hvað get ég gert fyrir yður? Hún rak upp lágt óp og brá hendi fyrir munn sér, þegar hún kom auga á þá Owens lögreglufulltrúa og Evans lögregluforingja. — Og nú verð ég, mælti Owens enn, um leið og hann sýndi henni lögreglu- einkenni sitt, — að biðja yður að koma með okkur, svo að við getum rætt nánar orsök þess, að þér þekkið ekki Barney Thomas aftur. Hún hreyfði ekki neinum andmæl- um, en settist inn í bifreið Owens ásamt þeim Evans og Barney Thoma;. Hún mælti ekki orð frá vörum á leið- inni, en þegar kom inn í skrifstoui fulltrúans, virtist hún hafa tekið á- kvörðun. — Ég gefst upp, herra fulltrúi, sagði hún. — En þér hljótið að skilja, hvers vegna ég hef ekki gefið mig fram. Þaö er öldungis rétt, að vi? Barney Thomas vorum saman þetta kvöld, sem ég geri ráð fyrir, að þér eigið við, en það hefði óneitanlega valdið vér verulegum óþægindum. ef þetta meinlausa ævintýri okkar nefoi orðið alþjóð kunnugt! Owens kinkaði kolli. Hann brosti, en bros hans var hörku blandið. — Vitanlega mundi það hafa valdiö yður óþægindum. Og það gerði þá ekkert til, þótt saklaus maður hlyti ævilangan fangelsisdóm eða ef til vill enn harðari refsingu, ef aðeins þér sluppuð við óþægindin . . . Það var ekki laust við, að Susan Jones roðnaði eilítið, á meðan hún var að athuga andlit sitt í speglinum. — Allt í lagi, herra fulltrúi. Ég viðurkenni, að ég hef sýnt talsverða eigingirni í þessu máli, sagði hún. — En nú hef ég viðurkennt, að við Barney Thomas höfum verið saman þetta kvöld, og þá leyfist mér kannski að fara . . . Owens drap fingurgómunum á borðplötuna. — Því miður ekki alveg strax, svar- aði hann. — Það eru smávægileg formsatriði, sem við verðum að ganga frá fyrst . . Til dæmis verður eigin- maður yðar, geri ég ráð fyrir, að heyra þessa viðurkenningu . .. Hún náfölnaði, en lögreglufulltrú- inn lét það ekki á sig fá. Hann gekk fram í dyrnar og mælti við lögreglu- þjón, sem stóð frammi á ganginum: — Tom, viltu gera svo vel að vísa herra Hugh Dacey hingað inn til okkar . .. ARNA getiö þér sjálfur séð, sagði lögreglufulltrúinn, þegar hann og Evans lögregluforingi ræddu málið enn stundu síðar. — Líkurnar geta jafnvel orðið of sterkar . .. Evans laut höfði. — Ég er löngu mát, fulltrúi sæll. Þér hafið unnið leikinn glæsilega. — Þetta var svo ofur einfalt, kæri Watson minn, mælti Owens og hló dálítið hæðnislega. — Mér kom bara til hugar, að einhver kynni að hafa heyrt það, þegar Barney Thomas sagði Eeather gjaldkera, að hann ætiaði að skreppa til Woodstock Hills um helgina. Eg verð þó að játa, að ég haiði aðstoðarforstjórann ekUi grunaðan um glæpinn, en svo komst ég sjálfur að raun um, að það er ekki nema glerskilveggur á milli gjaldkeraklefans og skrifstofu hans og að ég gat, þegar ég sat í gjald- kerastólnum, auðveldlega heyrt allt, sem aðstoðarforstjórinn talaði í sím- ann. Hví skyldi hann þá ekki hafa getað heyrt það, sem þeim Barney og Feather fór á milli inni i klefan- um? Og hví skyldi hann þá ekki hafa getað skipulagt glæpinn og sent konu sína út af örkinni til þess að tefja Barney Thomas eins lengi og með þurfti? Barney þekkti hana ekki, er, hins vegar var auðvelt fyrir hana að þekkja hann samkvæmt lýsingu á gamla bilnum hans, sem er, væga:-t sagt, auðþekktur skrjóður. Og var nokkuð, sem gerði það ósenni'egt, að henni hefði einmitt verið það mjög í mun að gabba Barney til að aka sér að kránni og biða í bílnum á með- an hún skrapp inn til að ná símasam- bandi við mann sinn, svo að hún gæti sagt honum, að hún mundi áreiðan- lega takast að hafa ofan fyrir Barney næstu klukkustundirnar? Nei, þeíta féll allt hvað við annað ... Dacey lék bara of djarft, þegar hann sá svo um, að líkurnar fyrir þvi, að Barney hefði framið glæpinn, urðu svo sterk- ar, að þeð hlaut að vekja grun um, að þetta hefði allt verið sett á svið í ákveðnum tilgangi .. . — Það, sem eftir var, reyndist beinlínis barnaleikur einn. Við þurft- um ekki annars við en að hafa gát á Dacey, og koma þvi svo þannig fyrir, að fundum konu hans og Barneys bæri óvænt saman; helzt úti á götu, svo að við gætum fylgzt ná- kvæmiega með viðbrögðum þeirra beggja. — Laglega af sér vikið, það hlýt ég að viðurkenna, sagði Evans. — Barney á yður sannarlega mikið að þakka. — Ætli hann eigi ekki nóg með það í bili að skrifta fyrir eiginkonu sinni, varð Owens lögreglufulltrúa að orði. — Það mætti segja mér það . . . FORÐIST SLYSIN Framh. af bls. i7. heitar rafmagnshellur og Því um líkt, þar verður barnið að læra að gæta sín. Endurtakið hvað eftir ' annað með bliðri rödd,' sem ~ veldur ’ ekki and-- spyrnu, og að lokum getið þér hiustað hrifin á, þegar barnið byrjar að vara yður við og segir: — Ó, ó, heitt! Hafið alltaf eitthvað, sem barnið getur fengið að leika sér að, lok eða sleif, — Það getur verið í neðstu skúffu. Plastpoka á að umgangast með mikilli varúð og geyma þá, þar sem barnið nær ekki í þá. Það hef- ur mjög oft komið fyrir, að barn hefur kafnað í plastpoka, sem það hefur dregið yfir höfuð sér við leik og ekki getað tekið af sér, áður en slysið var orðið, — og það varð mjög skjótt. Gólfið verður að vera laust við allar nálar. -— Þér hafið sjálfsagt heyrt getið um nálar, sem fóru um öll meltingarfær- in án þess að gera mein, — en það getur einnig farið illa. Ekki má barnið heldur ná í prjóna. Yður finnst ef til vill, að þetta sé of mikið til að taka tillit til, — en skýrslur sýna, að allt of mörg börn verða fyrir slysum á heimilum sínum, þar sem þau ættu að vera bezt varin. Reyplast- einangrun Einangrun búin til úr plastefnum hefur nú rutt sér til rúms sökum ótviræðra kosta fram yfir önnur einangrunarefni. ♦ REYPLAST hefur mun meira einangrunargildi en flest einangr- unarefni, sem higað til hafa verið notuð. ♦ REYPLAST tekur nálega ekkert vatn i sig, heldur einangrunar- gildi sinu, þó svo að raki eða vatn komist að þvi. ♦ REYPLAST fúnar ekki né tærist og inniheldur enga næringu fyrir skordýr eða bakteriugróður. ♦ REYPLAST er léttasta einangrunarefni og hefur mestan styrk- leika miðað við þyngd sina. ♦ REYPLAST er hreint, auðvelt og ódýrt í uppsetningu. Það má líma á steinveggi með steinsteypu og nnirhúða án án þess að nota virnet. ♦ REYPLAST er venjulega til í mörgum þykktum og hægt er að framleiða það með mismunandi styrkleika eftir ósk kaupanda. ♦ REYPLAST hefur það mikið einangrunargildi fram yfir önnur einangrunarefni, að þar sem þörf er fyrir mikla ein- angun, svo sem i fystihúsum, kælklefum og viðar, má komast af með verulega þynnri einangrun, og vinnst þannig aukið rúm. ♦ REYPLAST einangrunarglötur eru framleiddar af REYPLAST H. F. Grensásveg Vi. Söluumboð: J. Þorláksson & Norðmann h.f. Bankastræti 11. — Skúlagötu 38, simi 11280. VIK A K S1

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.