Vikan - 26.11.1959, Síða 31

Stúkan í tjaldinu
b'ramh. af bls. 15.
og n<*oi auur íunKominni stjórn á
lasi smu og sviporigöum.
— busan! hropaoi carney Thomas,
og roaam titraoi at geosnrærmgu. —
busan, loksms. — Hvar i óskopunum
henrou exgxniega venð?
Hun hruKkaoi enmð og bandaði
henumni í opohnmæði.
— Genð svo vei að leyía mér að
komast leiðar minnar, mælti hún
kuidaiega. — Ég ÞeKki yöur ekki,
herra mmn!
— Já, en Susan . . . hefurðu þá ekki
séð dagDioöm? Viitu ekki hjaipa mér?
mæiti tíarney bænarrómi. — Heyrðu,
þú hiýtur þó að muna eftir kvóld-
inu ...
Rödd ungu konunnar var hörkuleg,
þegar hun svaraði:
— Ef þér haidið áfram að áreita
mig, kalla ég á lógregluna ...
— Það er óþarit, irú mín góð, var
sagt karlmannsröddu rétt fyrir aftan
hana. — Eg er Owens lögregiuíulltrúi.
Hvað get ég gert fyrir yður?
Hún rak upp lágt óp og brá hendi
fyrir munn sér, þegar hún kom auga
á þá Owens lögreglufulltrúa og Evans
lögregluforingja.
— Og nú verð ég, mælti Owens enn,
um leið og hann sýndi henni lögreglu-
einkenni sitt, — að biðja yður að
koma með okkur, svo að við getum
rætt nánar orsök þess, að þér þekkið
ekki Barney Thomas aftur.
Hún hreyfði ekki neinum andmæl-
um, en settist inn í bifreið Owens
ásamt þeim Evans og Barney Thoma;.
Hún mælti ekki orð frá vörum á leið-
inni, en þegar kom inn í skrifstoui
fulltrúans, virtist hún hafa tekið á-
kvörðun.
— Ég gefst upp, herra fulltrúi,
sagði hún. — En þér hljótið að skilja,
hvers vegna ég hef ekki gefið mig
fram. Þaö er öldungis rétt, að vi?
Barney Thomas vorum saman þetta
kvöld, sem ég geri ráð fyrir, að þér
eigið við, en það hefði óneitanlega
valdið vér verulegum óþægindum. ef
þetta meinlausa ævintýri okkar nefoi
orðið alþjóð kunnugt!
Owens kinkaði kolli. Hann brosti,
en bros hans var hörku blandið.
— Vitanlega mundi það hafa valdiö
yður óþægindum. Og það gerði þá
ekkert til, þótt saklaus maður hlyti
ævilangan fangelsisdóm eða ef til vill
enn harðari refsingu, ef aðeins þér
sluppuð við óþægindin . . .
Það var ekki laust við, að Susan
Jones roðnaði eilítið, á meðan hún
var að athuga andlit sitt í speglinum.
— Allt í lagi, herra fulltrúi. Ég
viðurkenni, að ég hef sýnt talsverða
eigingirni í þessu máli, sagði hún. —
En nú hef ég viðurkennt, að við
Barney Thomas höfum verið saman
þetta kvöld, og þá leyfist mér
kannski að fara . . .
Owens drap fingurgómunum á
borðplötuna.
— Því miður ekki alveg strax, svar-
aði hann. — Það eru smávægileg
formsatriði, sem við verðum að ganga
frá fyrst . . Til dæmis verður eigin-
maður yðar, geri ég ráð fyrir, að
heyra þessa viðurkenningu . ..
Hún náfölnaði, en lögreglufulltrú-
inn lét það ekki á sig fá. Hann gekk
fram í dyrnar og mælti við lögreglu-
þjón, sem stóð frammi á ganginum:
— Tom, viltu gera svo vel að vísa
herra Hugh Dacey hingað inn til
okkar . ..
ARNA getiö þér sjálfur séð, sagði
lögreglufulltrúinn, þegar hann
og Evans lögregluforingi ræddu
málið enn stundu síðar. — Líkurnar
geta jafnvel orðið of sterkar . ..
Evans laut höfði.
— Ég er löngu mát, fulltrúi sæll.
Þér hafið unnið leikinn glæsilega.
— Þetta var svo ofur einfalt, kæri
Watson minn, mælti Owens og hló
dálítið hæðnislega. — Mér kom bara
til hugar, að einhver kynni að hafa
heyrt það, þegar Barney Thomas
sagði Eeather gjaldkera, að hann
ætiaði að skreppa til Woodstock Hills
um helgina. Eg verð þó að játa, að
ég haiði aðstoðarforstjórann ekUi
grunaðan um glæpinn, en svo komst
ég sjálfur að raun um, að það er
ekki nema glerskilveggur á milli
gjaldkeraklefans og skrifstofu hans
og að ég gat, þegar ég sat í gjald-
kerastólnum, auðveldlega heyrt allt,
sem aðstoðarforstjórinn talaði í sím-
ann. Hví skyldi hann þá ekki hafa
getað heyrt það, sem þeim Barney
og Feather fór á milli inni i klefan-
um? Og hví skyldi hann þá ekki hafa
getað skipulagt glæpinn og sent konu
sína út af örkinni til þess að tefja
Barney Thomas eins lengi og með
þurfti? Barney þekkti hana ekki, er,
hins vegar var auðvelt fyrir hana að
þekkja hann samkvæmt lýsingu á
gamla bilnum hans, sem er, væga:-t
sagt, auðþekktur skrjóður. Og var
nokkuð, sem gerði það ósenni'egt,
að henni hefði einmitt verið það mjög
í mun að gabba Barney til að aka
sér að kránni og biða í bílnum á með-
an hún skrapp inn til að ná símasam-
bandi við mann sinn, svo að hún gæti
sagt honum, að hún mundi áreiðan-
lega takast að hafa ofan fyrir Barney
næstu klukkustundirnar? Nei, þeíta
féll allt hvað við annað ... Dacey
lék bara of djarft, þegar hann sá svo
um, að líkurnar fyrir þvi, að Barney
hefði framið glæpinn, urðu svo sterk-
ar, að þeð hlaut að vekja grun um,
að þetta hefði allt verið sett á svið
í ákveðnum tilgangi .. .
— Það, sem eftir var, reyndist
beinlínis barnaleikur einn. Við þurft-
um ekki annars við en að hafa gát
á Dacey, og koma þvi svo þannig
fyrir, að fundum konu hans og
Barneys bæri óvænt saman; helzt úti
á götu, svo að við gætum fylgzt ná-
kvæmiega með viðbrögðum þeirra
beggja.
— Laglega af sér vikið, það hlýt
ég að viðurkenna, sagði Evans. —
Barney á yður sannarlega mikið að
þakka.
— Ætli hann eigi ekki nóg með
það í bili að skrifta fyrir eiginkonu
sinni, varð Owens lögreglufulltrúa að
orði. — Það mætti segja mér það . . .
FORÐIST SLYSIN
Framh. af bls. i7.
heitar rafmagnshellur og Því
um líkt, þar verður barnið að
læra að gæta sín. Endurtakið
hvað eftir ' annað með bliðri
rödd,' sem ~ veldur ’ ekki and--
spyrnu, og að lokum getið þér
hiustað hrifin á, þegar barnið
byrjar að vara yður við og
segir: — Ó, ó, heitt!
Hafið alltaf eitthvað, sem
barnið getur fengið að leika sér
að, lok eða sleif, — Það getur
verið í neðstu skúffu. Plastpoka
á að umgangast með mikilli
varúð og geyma þá, þar sem
barnið nær ekki í þá. Það hef-
ur mjög oft komið fyrir, að
barn hefur kafnað í plastpoka,
sem það hefur dregið yfir höfuð
sér við leik og ekki getað tekið
af sér, áður en slysið var orðið,
— og það varð mjög skjótt.
Gólfið verður að vera laust
við allar nálar. -— Þér hafið
sjálfsagt heyrt getið um nálar,
sem fóru um öll meltingarfær-
in án þess að gera mein, — en
það getur einnig farið illa.
Ekki má barnið heldur ná í
prjóna.
Yður finnst ef til vill, að
þetta sé of mikið til að taka
tillit til, — en skýrslur sýna,
að allt of mörg börn verða fyrir
slysum á heimilum sínum, þar
sem þau ættu að vera bezt
varin.
Reyplast- einangrun
Einangrun búin til úr plastefnum hefur nú rutt sér til rúms
sökum ótviræðra kosta fram yfir önnur einangrunarefni.
♦
REYPLAST
hefur mun meira einangrunargildi en flest einangr-
unarefni, sem higað til hafa verið notuð.
♦
REYPLAST
tekur nálega ekkert vatn i sig, heldur einangrunar-
gildi sinu, þó svo að raki eða vatn komist að þvi.
♦
REYPLAST
fúnar ekki né tærist og inniheldur enga næringu fyrir
skordýr eða bakteriugróður.
♦
REYPLAST
er léttasta einangrunarefni og hefur mestan styrk-
leika miðað við þyngd sina.
♦
REYPLAST
er hreint, auðvelt og ódýrt í uppsetningu. Það má
líma á steinveggi með steinsteypu og nnirhúða án
án þess að nota virnet.
♦
REYPLAST
er venjulega til í mörgum þykktum og hægt er að
framleiða það með mismunandi styrkleika eftir ósk
kaupanda.
♦
REYPLAST
hefur það mikið einangrunargildi fram yfir önnur
einangrunarefni, að þar sem þörf er fyrir mikla ein-
angun, svo sem i fystihúsum, kælklefum og viðar,
má komast af með verulega þynnri einangrun, og
vinnst þannig aukið rúm.
♦
REYPLAST
einangrunarglötur eru framleiddar af
REYPLAST H. F.
Grensásveg Vi.
Söluumboð:
J. Þorláksson & Norðmann h.f.
Bankastræti 11. — Skúlagötu 38, simi 11280.
VIK A K
S1