Vikan - 04.08.1960, Síða 8

Þekktu sjálfan þig
HINN HVERFULI
Dr. Matthías Jónasson hefur
um tíma skrlfað þætti í
VIKUNA, sem nefndir voru
,,Þú og barnið þitt“. Þeir
fjölluðu um sálræn vanda-
mál barna og vandræði sem
af þeim leiddu.
Hér skiptir Dr. Matthías
um efni og tekur nú fyrir
hin sálnænu vandamál hinna
fullorðnu og vandamál hins
daglega lífs, sem oft eiga
sér sálrænar rætur.
Ég hef þennan þátt á kafla úr bréfi, sem
mér barst fijrir nokkru og legiS hefur ósvarað.
Það er of langt til að birta það í heild, en i
þessum kafla er lýst í persónulegri reynslu
einu af meginvandamálum sálarlífsins.
ER ÉG HVERFLYND?
„Þegar ég var í skóla, las ég eittlivert eld-
fornt kvæði, þar sem hverflyndi konunnar var
lýst með átakanlegum orðum. Höfundur kvæð-
isins virtist ekki þekkja til kvenna annað en
brigðmælgi og svik, og hann iíkir hjarta kon-
unnar við hverfanda hvel, hjól, sem snýst að
einum í dag, að öðrum á morgun. Ég var móðg-
uð og sár. Mér fannst höfundur misskilja kon-
una og vanmeta tryggð hennar. Ég var þá ein-
mitt gagntekin af óst, og mér fannst hinn dauði
þulur forneskjunnar spá mér þeim ófarnaði,
að ég brygðist sjólf tilfinningum minum. Ég
var allt of sæl og örugg i æskuást minni, til
þess að mér kæmi slikt til hugar.
En liin háðsku orð um hverflyndi konunn-
ar urðu sönn i minu eigin iifi. Ást min kulnaði
og tilfinningar mina hvörfluðu frá þeim
manni, sem ég hafði svarið tryggð. Hvort sem
mér var þessi breyting ljúf eða leið, varð ekki
við henni spornað.. Hjarta mitt snerist, rétt
eins og skáldið hefði haft mig í liuga, þegar
það orti kvæðið!
Siðan liðu ár. Nú er ég ástfangin að nýju.
Mér finnst ást min heit og sterk og mundi ekki
koma til hugar að vefengja hana, ef ekki sæti
i mér geigur við mína eigin reynslu og kalda
skarpskyggni Hávamálahöfundarins. Get ég þá
ekki treyst mínum eigin tilfinningum? Og ef
hjarta mitt er svo hverfult, get ég þá fremur
treyst ást þess manns, sem ég ann? Hver eru
þau öfl, sem snúa hug manns frá því i dag,
sem virtist hjartfólgnast i gær?“
DULIN SÁLARÖFL.
Þetta vandamál er flóknara en svo, að úr
þvi verði greitt að fullu í stuttu máli. Höfundur
Hávamála er flæktur í skilningi samtiðar sinn-
ar á kvenlegu eðli. Af honum getur nútima
konu enginn geigur staðið. Samt kemur hann
auga á hin duldu sálaröfl, sem hverfa geði
manna og kvenna, svo að tilfinning, sem um
hrið var heit og sterk, dofnar fyrr en varir
og snýst jafnvel í andstæðu sína.