Vikan - 20.10.1960, Blaðsíða 5

■
• V.X •
11111111

í næstu opnu
Bófaforinginn Giuliano
VAHREYFINGAR
Það er auðvelt að ímynda hér, hvað
hefur gerzt, þegar fólkið í Licata var
svikið um orkuver, sem hefði veitt því
atvinnu. Slík uppþot þurfa ekki að vera
undirbúin, og hinir örsnauðu verkamenn
á Sikiley þekkja varla flokksaga og sam-
heidni. Örvæntingin stýrir gerðum
þeirra, og þeir eru fljótir að gefast upp
aftur. Það þarf ekki annað en alþjóðlega
giæpamannafélagið Mafia skjóti nokkra
verkalýðsleiðtoga, — þá er öil mótstaða
á bak og burt.
Margir milljarðar hafa verið veittir
til framkvæmda á Suður-Italiu. En
þörfin var svo mikil, að hún gleypti allt
þetta fé, án þess að veruiegur arangur
sæist. Ef til vill hefur eitthvað af pen-
ingunum lent í vösum annarra en til var
ætiazt. Fóiksfjölgumn er svo ör, að at-
vinnuaukningin er ekki nógu mikil.
Þarna vantar iíka tilfinnanlega iðnlærða
verkamenn. Þó að byrjað sé á fram-
kvæmdum, eru þær sjaidnast fuligerðar,
og bændurnir hafa eKki nóga þeKkingu
til að kvarta um mistökin.
Menntamenn ættu að hafa þarna for-
ystuna, og meðai þeirra eru menn, sem
gera sér ástandið ljóst. Menn iJamio
uoicis vinna 1 nokkrum bæjum. En
þjónar kirKjunnar lila i öðrum heimi,
og stjórnmaiamenmrnir hafa ekki mik-
mn anuga a iramkvæmd málanna. I
ir’aima ai Montechiaro eru tiu læknar,
en þaö þurfti sértræöinga íra kóm tii
aö uppgotva, að innan um neyziumjólið
og orauðdeig bakaranna liföu geitur,
hænsm, muiuýr og svin og born meö
mnynaorma. tvennari, sem sýndi mér
íönsKOiann í Fairna, virtist eKki taka
eitir ovmunandi husakynnunum og ai-
gerum skorti a kennsiutæKjum, en sagöi
viö nug: „'iakiö nu myriu ai mér, og
skriiio, aö her han proiessor Lurgio
sKruaö sm ódauðiegu ijoö."
uaö ma teijast kraitaverk, að stjórn-
maiaiiokKarmr og KirKjuylirvöidin í
raima sKyiau gangast lyrir neiisuvernd-
arpmginu par og sioan hata þau
au samvinnu við unga menntamenn um
pessi mai. En Ira Sikiiey sotti engmn
petta þing.
A vanaamálum Suður-ítaliu er eng-
in braöaDirgOaiausn til. Þau parf að taka
lostum tokum meö tiliiti tn elnaiegra
og þjóðfeiagsiegra aöstæona og hata gat
a pvi, að penmgarmr renm eKki í vasa
miliihða. víö petta þari sterka stjórn
og samheldni. \
E'n þar til lausnin er fundin, leynist
ólgan avalit unair yfirDorÖmu i þessari
paraais lerðamannanna, og Marietta
iitla stendur þar 1 skuggalegri hliðargötu
með stór, svört augu iuii af sarri reynsiu.
Þannig skriíar sænskur menntamað-
ur, sem feröaöist um itaiíu og Sikiley.
Ukkur, sem buum norður unair heim-
skautsbaug, i iandi, sem kaiiaö hefur
veriö á taKmörkum hins byggiiega heims,
finnst það næstum lygiiegt, að pvilik ör-
birgð og eymd skun iynrfinnast i sól-
björtum lóndum Suður-Evrópu. Okkur
fyndist nær, að Sikiley væri paradis á
jorðu, hvar alltaf sólin skín.
Undirrót eymdarinnar á þessari eld-
fjailaey er að sjálísögöu fóikið sjálft. Ail-
ur dugur virðist drepmn ur þvi, hverjum
degi er látin nægja sin þjámng, og
monnuin er sama, nvort þeir hafa ofan
í sig að éta á iogiegan hátt eða ekki.
Já, það er einmitt þetta með lögin. Fólk
á Sikiley heiur lengi veriö taiið bera
iitla virðingu fyrir lögum. Afleiðing þess
hugsunarháttar er lögbrot og glæpa-
flokkar, sem erfitt reynist að uppræta.
Þessir flokkar hafast við uppi í fjöllum
Framhald á bls. 27.