Vikan - 20.10.1960, Blaðsíða 7

til þess að ráða hann af dög-
nm.
Ifugsið ykkur mann næstum
þriggja álna háan. Hann er
sterkbyggður, og kraftalegir
leggirnir fylla næstum út í þröng-
ar buxurnar. Græn skyrtan flaks-
ar frá honum og blaktir um ioS-
ið brjóst hans. Hann er dökkur
yfirlitum, glæsilegt ungmenni
með fremur sakleysislegan svip.
Hann er i grænum veiðijakka,
sem hann heldur frá sér með
sterklegum höndum. Þumalfing-
urnir hvíla við skotfærabeltið,
þar sem 14 skota skammbyssa
hans hangir. Byssan er i opnum
slíðrum, þannig að hann getur
hleypt af án þess að taka byss-
una úr slíðrum.
Hann stendur við skíðlogandi
varðeld í skjóli ólífutrjáa ein-
hvers staðar uppi í fjöllum. Hann
hlær, — hann er sífellt hlæjandi.
Giuliano finnst lífið undursam-
legt ævintýri, kryddað hvínandi
byssukúlum.
Þetta er árið 1949. í fjögur ár
hefur þessi maðnr verið hund-
eltur af ítölsku stjórninni. Þegar
hann stendur þarna við eldinn,
eru 2000 menn að leita hans á
eynni.
í dag, um tiu árum eftir að
liann. var skotinn til bana, lifir
Salvatore enn í minningu eyjar-
skeggja, — sólbrúnn Hrói höttur,
enda þótt liann hafi ekki verið
— eins og fyrirrennari hans —
af aðalsættum.
Þegar hann var 16 ára, varð
hann einhvern veginn að verða
sér úti um peninga til þess að
sjá fyrir soltinni móður og systr-
um. Þess vegna lagði hann af
stað til svarta markaðsins á
staðnum til þess að selja korn,
sem hafði ekki verið tollalagt. í
sæti hans var hnifur i slíðrum.
Það úði og grúði af stigamönnum
á Sikiley, — hungruðum stiga-
mönnum.
Asninn dró nú vagn Salvatores
yfir holóttan þjóðveginn, og
Salvatore söng, ánægður með líf-
ið. Skyndilega, þegar hann kom
að beygju á veginum, hætti hann
að syngja, jiví að jjar biðu hans
tveir tollverðir.
Þeir skipuðu honum að nema
staðar. Mjölpokarnir lágu aftur
í vagninum. Ekkert hafði verið
lagt yfir þá. Það var ekki ómaks-
ins vert.
Mennirnir tveir skrifuðu hjá sér
Framhald á bls. 29.
Stúlkurnar
frá Ahuura
Smásaga eftir
Willy Breinholst.
Það getur verið annað en gaman að vera skipbrotsmaður á
eyðiey með sex ungum stúlkum.
Það var einu sinni lítil eyðiey,
og hún lá þar, sem eyðieyjar eru
alltaf vanar að liggja, nefnilega
langt suður í Kyrrahafi.
Auk pálmanna, sem alls staðar
eru sjálfsagðir á Þessum slóðum,
voru þarna sex smðkofar, gerðir
úr fléttuðum pðlmablöðum og sjó-
reknu dóti. 1 einum kofanum bjó
Irlendingurinn Hugh O'Neill, ung-
ur og rauðbirkinn sjómaður. er
skolað hafði þarna á land fyrir
nokkrum vikum úr strönduðu
skipi.
Nú er þessu næst þar frá að
segja, að með öllu óbyggð hafði
eyjan ekki verið, þegar hann bar
þar að landi. Þarna voru sem sé
sex óvenjulega fagrar Suðurhafs-
eyjastúlkur. er bjargazt höfðu
þangað á flótta. Höfðu bær getað
strokið frá Manih'ki-ey.ium á sín-
um tíma, en þar hafði veríð ákveð-
ið að tæra þær eldguðinum að
fórn. Til hess höfðu þær hins veg-
ar ekki neina löngun.
Ævi O'Neilts hafði verið hin
hörmulegást.a. síðan hann kom í
land því að hann mátt.i ekki koma
svo út fyrir dyr á kofa sínum, að
stúlkurnar flvgiu ekki á hann og
rifust um að fá hann með sér, hver
inn i sinn kofa. Það er nú einu
sinni svo, að maðurinn lifir eklti
af kókoshnetum, tarorótum.vams
og hua-hua-fiski einu saman. Ofur-
lit.il ást, verður þar einnig að vera
með i bland.
Á hinn bóginn má líka of mikið
að öllu gera og einnig hinu síðar-
nefnda. Það getur orðið jafnvel
írlendingi ofviða. Eftir mánaðar-
tima víggirti O'Neill sig inni í kofa
sínum og kom ekki út undir bert
loft, hversu mjög sem hinar ungu
og fögru meyjar báðu hann og
særðu.
En hungur er hættulegt fyrir-
brigði, og að viku liðinni fór það
að gera vart við sig. Hann gerði
sér fljótlega Ijóst, að þetta var
vonlaust viðnám, en alit í einu datt
honum gott ráð í hug Hann hafði
iært fáein orð í máli kvennanna,
og í raun og veru bjargaði það hon-
um.
Hann reif niður varnir sínar,
gekk út úr kofanum og kailaði
stúlkurnar saman á fund. Síðan
lyfti hann annarri hendinni og
mælti:
— Hio e hoahoo! Hægar, stúlk-
ur! Nú er ég með uppástungu, sem
ég ætla að bera undir ykkur. Fg
ætla að skíra ykkur Mánudag,
Þriðjudag, Miðvikudag, Fimmtu-
dag, Föstudag og Laugardag. Tu
na ianoo? Skiljið Þið þetta?
En þær höfðu ekki hug.nynd um,
við hvað hann átti.
Þá benti hann á stúlkuna, sem
hann hafði skírt Mánudag. Svo
benti hann á kofann og sagði:
— Hoi mai nara! Hvern mánu-
dag átt þú að sofa hjá mér.
Teroerii, á hverjum þriðjudegi
kemur röðin að þér. Tu ni ianoo?
Skiljið þið nú?
Þá kinkuðu þær allar kolli og
brostu. Eina stúlkan, sem var dá-
lítið niðurdregin, var sú, er hann
hafði skírt laugardag Nú var sem
sé mánudagur og allt of langt til
laugardags. E’n þar sem þetta var
skynsöm stúlka og fús til að skipta
öllu jafnt milii þeirra stallsystr-
anna, samþykkti hún uppástung-
una án frekari umsvifa.
Eftir þetta féll allt í ljúfa löð
Framhald á bls. 31.
Honum fannst lífið undur-
samlegt ævintýri, kryddað
hvínandi byssukúlum.
Hann storkaði lögreglunni,
skoraði stjórnmálamenn á
hólm, rændi auðmenn eða
drap bá - og elskaði fagrar
konur.
I næsta blaði —
MAFIA alþjóðafélagsskapur glæpamanna
VIKAN 7