Vikan - 18.08.1960, Blaðsíða 13

þetta er hjá lögreglunni
Afsakiö,
100 dollara seöil, félagaspjald aö sam-
tökum alþjóöakauphallarbraskara,
stílað á mann að nafni Thompson, auk
þess hlutabréf í fyrirtæki í Wall
Street ásamt nokkrum blaðaúrklipp-
um, sem fjölluðu um einstaka kænsku
og kaupsýslugáfu hans við kauphöll-
ina í Manchester. Og er betur var
leitað, fundu þeir félagar heimilis-
fang Thompsons í Miinchen, — en
hann bjó á einu glæsilegasta gistihúsi
borgarinnar.
Þegar þeir Pompey og Baker höfðu
rætt málið stundarkorn, ákváðu Þeir
að fara með veskið til eigandans,
Thompsons. Þeir óku að gistihúsinu
og fundu hann í forsalnum, þar sem
hann sat og var að semja símskeyti
til fyrirtækis síns til þess að tilkynna
því veskistapið. Af sjúklegri ákefð
rótaði Thompson í veskinu og fann
sér til mikillar ánægju, að allt var
á sínum stað. .Hann þakkaði mönn-
unum fyrir og bauð þeim þegar
hundrað dollara í fundarlaun! Þegar
Pompey sló við þessu hendinni og kvað
þetta ekki vera sið meðal heiðurs-
manna, fór Thomson hjá sér og stam-
aði eitthvað á þá leið, að hann væri
alls hugar feginn, að veskið væri
komið i leitirnar. Hann vildi að
minnsta kosti hjálpa mönnunum að
vinna sér inn peninga við kauphöll-
ina, — ef þeir vildu vera svo vænir
að skrifa undir samning, sem mundi
færa þeim talsverða peninga.
Hann bauð Þeim glas, og þeir fé-
legar skemmtu sér hið bezt.a, meðan
Thompson sagði þeim frá afrekum
sínum. Hann sagðist vinna hjá heims-
þekktu fyrirtæki I Wall Street. Á
hverjum degi bárust honum fréttir
frá fyrirtæki sínu um gengi og verð-
bréf á alþjóðamarkaði, svo að hon-
um virtist hægur vandi að vinna sér
inn of fjár á örskömmum tíma, —
vegna Þess hve hann hafði góð sam-
bönd.
HAGNAÐUR!
Nú gekk allt samkvæmt áætlun.
Baker hreifst mjög af fékænsku
Thompsons, og ekki leið á löngu, áð-
ur en Thompson tók fram skjöl sín,
fyllti síðan út eitt mikið eyðublað
og kvað menn yfirleitt fara þannig
að til þess að græða peninga við
kauphöllina. Pompey tók við eyðu-
blaðlnu, og með félagakort Thomp-
sons upp á vasann og auk þess í bíl
Thompsons ásamt einkabílstjóra hélt
hann nú til kauphallarinnar í
Miinchen. Hinir héldu áfram drykkj-
VTK AN
Maðurinn, sem hann kynntist á bátnum
reyndist fyrirtaks náungi - og þeir urðu
perluvinir, en svo-----
Eftir Percy Smith lögregluforingja við Scotland Yard
unni. Nokkrum klukkustundum síðar
kom Pompey aftur ljómandi af gleði
og hampaði skjalinu. Honum hafði
gengið vonum framar, og þeir félagar
voru orðnir 5000 dollurum ríkari.
Allir glöddust skiljanlega yfir þess-
um auðfengna gróða, enda þótt
Thompson teldi þetta ekki annað en
barnamat. Hann var nú á leið til
London og ætlaði að sinna þar ein-
hverjum erindum fyrir fyrirtæki sitt.
Ef herrunum þóknaðist, gætu þeir
orðið honum samferða til London,
þar sem þeir gætu haft alla sína
hentisemi við kauphöllina í London.
Auk þess væru þeir næstum öryggir
með gróða, þar eð Thompson hefði
svo góð sambönd.
Pompey lét ekki segja sér þetta
tvisvar. Hann kvaðst vilja slást í för
með Thompson og hvatti Baker ein-
dregið til þess að koma líka. Nokkr-
um dögum síðar fengu þeir félagar
sér herbergi á Grosvenor-gistihúsinu
í London. Thompson kvað það henta
sér vel að búa á þessu gistihúsi, þar
eð hann Þyrfti að ræða við nokkra
félaga sambands síns frá meginland-
inu.
ÖNNUR LOTA!
Nú var Baker fastur i gildrunni.
Thomson fékk boð frá New York,
þar sem talið var gróðavænlegt að
leggja peninga í fyrirtæki eitt. Hann
bauð vinum sínum að taka þátt í
þessu, og þeim kom saman um að
leggja 50.000 pund i fyrirtækið.
Pompey hlustaði af athygli á ráð
Thompsons og lét í Það skína, að nú
þættist hann viss um gróða. Og nú
gerðu þeir félagar með sér samning.
En þá kom skyndilega bobbi í bát-
inn. Einhverra hluta vegna kvað
Thompson það ráðlegt, að Pompey og
Baker flyttust á Savoy-gistihúsið.
Þannig mundu þeir vera nálægt gisti-
húsi því, sem hann hefðist venjulega
við á, Charing Cross-gistihúsinu. Dag-
inn eftir ræddu þeir svo málin á
Savoy-gistihúsinu. Thompson tjáði
þeim, að áform þeirri hefði gengið
að óskum og að nú ættu þeir i fyrir-
tækinu um 55.000 pund. Hann af-
henti Pompey hátíðlega skjalamöppu
með stimpli alþjóða-kauphallarmang-
ara og bað hann að sækja peningana.
Þegar Pompey kom aftur, sagði
hann þeim félögum, að allt hefði
gengið að óskum, en samkvæmt
brezkum venjum væri ekki hægt að
taka út peningana nema með öruggri
tryggingu.
Thompson fylltist örvæntingu og
kvaðst ekki hafa nema 20.000 pund
handbær. Pompey var fús til Þess að
leggja fram önnur 20.000 pund, ef
vinur hans, Baker, gæti lagt fram
þau 15.000 pund, sem á vantaði.
Baker kvaðst ekki geta hugsað sér
að fara varhluta af ágóðanum og
lagði fram 15.000 pund.
Nú varð ekki aftur snúið. Thomp-
son og Pompey aðstoðuðu nú Baker
af mætti og flæktu hann æ meir i
netið. Thompson átti að sjá um, að
peningarnir væru sendir til London
frá New York, og Pompey sagðist
mundu taka peninga sína út hjá
American Ebcpress Company.
DAGBLAÐAPAPPÍR.
Svo sátu fjárglæframennirnir og
biðu peninganna, og ekki leið á
löngu, áður en skerfur Bakers barst
þeim félögum. 15.800 pund voru borg-
uð inn á reikning Bakers í London.
Hann tók út alla upphæðina, og fé-
lagar hans gerðu slíkt hið sama. Eða
svo sögðu þeir. Enn komu þeir saman
á herbergi Thompsons á Charing
Cross-gistihúsi, en þar fleygðu svik-
ararnir tveir peningunum á borðið.
Þetta voru stórir bunkar af dag-
blaðapappir með pundsseðlum efst og
neðst. Allt var þetta lagt í mikla
skjalamöppu og Pompey falið að fara
til kauphallarinnar til þess að fá
borgaðan hagnaðinn.
En ekki nóg með það. Áður en
Pompey fór, bað Thompson hann að
leggja peninga í einhver Anaconda-
hlutabréf. Síðan bað hann Pompey
að koma aftur með alla fjárfúlguna.
En Pompey reyndist „óhlýðinn".
Hann lagði alla peningana í
Anaconda- hlutabréfin og beið frétta,
— og auðvitað varð geysilegt tap á
Framhald á bls. 34.