Vikan - 22.09.1960, Blaðsíða 14

Það er ég viss um að ég slœ þá
út þarna í landsliðinu.
AUMINGJA FAÐIRINN.
Á fæðingardeild einni
var ungur ljósmóður-
nemi, sem var nýbyrj-
aður. Það fyrsta sem
hún gerði, var að færa
konunum morgunmat,
annað gerði hún ekki
fyrstu dagana. Og svo
cinn morguninn hringdi
aumur tilvonandi faðir.
Hann var búinn að þjást
alla nóttina vegna fæð-
ingar konu sinnar, sem
var sérstaklega erfið.
Jæja, hann hringdi, og
ungi neminn kom í sím-
ann. Hvað fékk konan
min, spurði hann, eftir
að hafa sagt til nafns
síns. Te og brauð, svar-
aði sú litla samvizku-
samlega.
Þetta er uppáhaldssöngvari
Þjóðverja, Peter Kraus, og virð-
ist greinilega í stuði. Hann er
ekki nema nitján ára gamall
og kom fyrst fram í kvikmynd,
þegar hann var fjórtán ára.
Myndin er tekin af honum i
I.ondon á leið til B.B.C. And-
rúmsloftið í London virðist hafa
svona góð áhrif a hann.
AUGA FYRIR AUGA ...
Anthony Quinn tók hlutverk
sitt heldur alvarlega um daginn
þegar hann i myndinni „Port.rœt
i sort“ átti aö slá Lönu Turner
utan undir til a6 stöðva móður-
sýkiskast. Anthony sló svo fast
að Lana fékk glóðarauga. Dag-
inn eftir var hún aftur óheppin.
Hún átti að bíta Antliony Quinn
í höndina, og hvort sem lmn
reyndi að hefna sín eða ekki,
gekk hún of langt og beit svo
fast að liún braut í sér tönn —
og Anthony verð að láta lcelcni
gera að hendinni.
Þessi hæpna saga er auðvitað
frá Frakklandi: Huggulegur
miðaldra maður kom inn í járn-
brautarklefa Þar sem fyrir var
ein kona. Hann fór fyrst úr
írakkanum og síðan hægt og ró-
lega úr jakka, buxum, skyrtu
o. s. frv áður en hann sezt beint
á móti henni — í engu. Þá var
þögn þangað til hann tekur fram
vindil, kveikir í honum og spyr
kurteislega: — Er yður ekki
sarna þó ég reyki, fröken?
Frænka ykkar hafði ákveðið
að skipta peningum sínum á
milli ykkar, en svo dag nokk-
urn, þegar hún stóð á götuhorni
i mikilli umferð ...
BÖRN SKÍRÐ í LJÓNABÚRl.
Nýlega átti fiað sér stað í
Mílano, að tvær litlar stúlkur
voru skírðar í Jjónabúri, þar sem
Ijónin voru áhugasamir áhorf-
endur. Pabbi annarrar var sirk-
useigandi, en \hinnar bjarndýra-
temjari. Það liggur líklega þann-
ig í málinu, að til er gamalt mál-
tœki er liljóðar eitthvað á þá
leið, að tvö börn, sem slcírð eru
saman fyrir framan villt dýr,
muni verða mjög góðir vinir alla
ævina.
SJÓNVARPSVEIKI.............
1 þeim löndum, sem sjónvarp
er, eru læknar byrjaðir að taka
c-itir hinni jtekktu amerísku
p’águ, sjónvarpsvcikinni. Það
eru aðallega ung börn, sem
veikjast. Þau litlu þola ekki að
sitja á hverju kvöldi í marga
klukkutima og horfa á sjón-
varpið. Það hefur slæm álirif
á augun og á eftir geta þau
ekki sofið vegna æsings. Lítið
þið á börnin á myndinni, jiað
er greinilegt að taugar ]>eirra
liafa fengið nóg. Stundum verð-
ur að sækja lækni og i einu til-
felli varð að leggja barnið á
spítala.
RAUÐ RIGNING.
Hin svokallaða blóðrigning
fellur oft i Suður-Frakklandi,
Italíu og á Balkanskaga. I
gamla daga hélt fólk að þetta
vissi á eitthvað slæmt, en nú
veit það að rauði liturinn stafar
frá sandroki í Sahara. Milljónir
af smásandkornum þyrlast upp
í loftið og koma svo niður yfir
Miðjarðarhafinu sem rautt regn.
Það vair erfiít að
o•% ekki bætti^ það
kona iiisii átti í hlnt
Foreldrar minir létust, þcgar ég
var á barnsaldri, og ég ólst upp hjá
afa og ömmu á ísafirði. Afi minn
var glöggskyggn og veraidarvanur
maður, og enda Jjótt heimilið væri
eklci beinlínis nein höll, var ]>að mér
meira cn nóg, enda þótt ég væri oft
á tiðum einmana, því að eðlilega
gátu afi og anuna ekki gegnt hlut-
verki jafnaldra minna, sem voru af
skornum skammti.
Þegar ég var sautján ára, dvaldist
fjölskylda úr Reykjavík i liúsi afa
míns, en sjálf fluttumst við yfir í
útihúsið. Sonurinn í fjölskyldu þess-
ari hét Knútur. Hann var lögfræði-
nemi og sjö árum eldri en ég. Vin-
kona mín, Þóra, og ég höfðum mjög
gaman af því að fylgjast með þvi,
hvernig stúlkurnar gerðu sig til til
þess að ganga í augun á þessum
unga lögfræðingi. Fjölskyldan kom
ár hvert, og þegar ég var tuttugu
ára, var Knútur búinn að taka loka-
próf. Ég vissi, að honum var vel
til mín, en mér brá i brún, þegar
liann spurði mig kvöld eitt, er við
sátum að kvöldlagi á bát, sem hvotft
hafði verið í fjöruna, hvort ég vildi
giftast sér.
Ainma mín var látin, og það var
erfitt fyrir afa að sjá fyrir ungri
stúlku, svo að bónorð Knúts kom sér
vel, en auk þess var mér að verða
ljóst, að ég eiskaði liann innilega,
já, ég skildi raunar ekki hvers vegna
mér hafði ekki orðið það tjóst fyrr
en ]iá. Það var vafalaust vegna þess
að mér fannst það með, svo miklum
ólíkindum að Knúti gæti þótt vænt
um mig, að mér datt það ekki í hug.
f þá daga var það algengt að ungt
fólk nyti gleði lijónabandsins áður
cn vígslan var afstaðin. Það vildi
ekki „kaupa köitinn í sekknum“.
Ég gladdist yfir því, að Knútur liugs-
aði ekki þannig. Ég held að liann
hafi glaðzt yfir því að ég var óspjöll-
uð, og það var eins og það gæfi ein-
mitt hjónabandi okkar gildi, að við
höfðum staðizt þær freistingar, sem
steðja að ógiftu fólki.
Ég ákvað að reyna að vera sann-
gjörn og lita á lijónaband mitt frá
ölluin hliðuiu, »og ég verð að játa,
að í fyrstu varðí ég fyrir talvserðum
vonbrigðum. Á brúðkaupsnóttina
man ég, að ég liugsaði: — Er þetta
í rauninni allt o.g sumt! En ég elsk-
aði Knút engti a? i siður og var sann-
arlega hamingjm löm.
Þannig liðu mokkur ár, óg ég er
hrædd um, að Ki mtur hafi ekki ver-
ið allskostar ánæ gður með mig, enda
þótt hann, eins < >g sönnum heiðurs-
manni sæmdi, léli engan veginn á
þvi bera.
Þannig lið.u át’in, og ekkcrt benti
til þess að lijónnband okkar bæri
ávöxt, eins. og v.ið óskuðum bæði
innilega.
Þá varð, skyndileg hreyting. Mér
varð fyrst; Ijóst þá li vað ástin í raun-
inni var,„ ég fylltiít sælu, sem ég
fann að smitaði friá sér, og Knúti
fannst Iiaynn skyndiLcga eiga yndis-
legustu konuna í herminum!
Þessi Iireyting, sem á mér varð
— ég vairð skyndilega húsmóðir og
þroskuð: kona — br eytti einnig
Knúti 1 fuliorðinn mann. Hann var
/IKAN
14