Veðrið - 01.04.1971, Blaðsíða 19

EINAR H. EINARSSON:
Mesta þrumuveður í Mýrdal á þessari öld
Ekki er það sérlega óvanalegt, þótt þrumuveður gangi ylir hér í Mýrdal að
liausti eða vetri, en að mikið þrumuveður geri hér að sumri til er nijög fátítt.
Því þótti það nokkrum tíðindum sæta i júní 1941 (að ég held, frekar en 1940*),
Jregar hið mesta jjrumuveður sem koniið hefur hér á þessari öld gekk yfir, og
líktu sumir því sem Jrar gekk á við öskufallsdaginn í Kötlugosinu 1918.
Þennan júnídag var hæg suðvestan gola, hlýtt og Jjurrt veður, en móða í lofti
og sólarlítið.
Eftir hádegi var ég staddur í Vík. Fóru ])á að heyrast nokkrir ókennilegir
dynkir úr suðvestri og er svo liafði gengið nokkra liríð, varð umræða nokkur
milli manna um Jjctta fyrirbæri og voru flestir á þeirri skoðun, að nú stæði yfir
sjóorusta út af suðurströndinni.
Skömmu eltir að dynkirnir fóru að heyrast tók ég mér far með bifreið lieim-
leiðis, og vissi nú ekki, hvað gerðist, fyrr en vð komum á Gatnabrún. Leizt
okkur ])á að annað væri á ferðinni en sjóorusta, [jví til suðvesturs var að sjá
sorta mikinn með blásvörtum blæ hið neðra, en hið efra var bryddað ljósum
krapabólstrum á allmikilli hreyfingu.
Þegar ég var kominn hér út af Skammadalshóli og ekki truflaði lengur liávaði
bílvélarinnar, heyrði ég að dynkirnir höfðu færzt mjög í aukana og voru nú
farnir að verða langdregnir, svo að ekki var að efa að um ekta þrumur var að
ræða, enda var nú stutt í að eldingaglampar færu að sjást í sortanum, sem
hækkaði nú óðum og færðist ört nær. Svo virtist sem felmtur mikið gripi allar
skepnur. Sauðfé, sem var hér suður á mýrunum, kom hlaupandi með jarmi
miklu og stefndi til fjalls hér norður á heiðina. Kýr tóku að æða um með mikl-
um öskrum, og reyndu flestir að korna Jjeim inn í fjósin, en það gekk ekki
vel, Jtví Jjær virtust hafa komizt mjög úr skorðum, og æddu jafnvel á girðingar.
Þegar við höfðum nýlega kontið okkar kúm í hús, gekk að sjá mikil úrkoma
inn á Geitafjall að sunnan og færðist hratt til norðurs og norðausturs og stutt
var í að liún næði hingað, ekki var þetta nein lilýindadögg, heldur steypirigning,
blönduð stærðar hagli.
Eftir að úrkoman náði á Geitafjallið keyrði um albak með þrumugnýinn, og
mátti segja, að ekkert lát yrði á honum meðan skumpan gekk yfir, sem ég hygg
að hafi staðið sem næst 15 til 20 mínútur. Meðan mest gekk á virtist helzt að
bæði loft og jörð titraði og víst var um Jtað að mikið söng annað slagið í
gamalli stundaklukku, sem var á baðstofuveggnum hjá okkur.
*) í júníhefti Veðráttunnar 1940 stendur eftirfarandi: „Þ. 7. eða næstu nótt
voru þrumur á eftirtöldum stöðvum: Papey, Fagurhólsmýri, Kirkjubæjarklaustur,
Vík, Loftsalir og Vestmannaeyjar. Urðu allvíða skemmdir á útvarpstækjum í
Mýrdal, og nokkrar kindur drápust.“ — Ritstj.
VEÐRIÐ
19