Vikan


Vikan - 19.01.1961, Blaðsíða 19

Vikan - 19.01.1961, Blaðsíða 19
Ertu myrkfælinn ? - Megum við eiga við þig viðtal? Þú þarft ekert að vera smeyk, þetta er alveg saklaust. — Jú, jú. Þið megið það. — Þá vildum við fyrst vita hvað þú heitir. — Ingibjörg Gísladóttir. — Ertu myrkfælin og hefurðu trú á draug- um? — Hvorugt. — Og hefurðu aldrei verið myrkfælin? — Nei, aldrei. — Og var engin myrkfælni og draugatrú þar sem þú ólst upp? — Ekki varð maður var við það. — Ja, þetta þykja okkur fréttir. Við héldum, að myrkfælni hefði verið landlæg hér áður fyrr. — Ég þekki ekki til þess. — En hvers vegna heldurðu að þú sért ekki myrkfælin? Er það kannski þannig að þú gerir þér grein fyrir að ekkert er að óttast? — Það er engin ástæða til þess að vera myrk- fælin. Yfirleitt hugsar maður það vel, er alltaf með bjartar hugsanir í kringum sig, en ekki þær slæmu. Á lögreglustöð- inni reynum við að hafa uppi á Lárusi Salómons- syni, en hann reynist ekki vera við. Okkur er vís- að á Snæfelling, sem mun vera eitthvað kunnug- ur draugum. Ilann heitir Guðbrandur Þorkelsson og hefur ekkert númer, því hann er nokkurs konar aðstoðar- varðstjóri. — Já, svona stundum. —• Og vegna hvers? — Ég veit það ekki, maður er nú hræddur við myrkrið og finnst eitthvað dularfullt við það. — Þú ert ekki hræddur við drauga? —• Nei, ég held ekki. — Hefurðu séð draug? —• Nei, maður getur þótzt hafa séð draug, þegar enginn draugurinn var og svo getur mað- ur kannski líka séð draug og ekki vitað að það væri draugur. — Ja, hefurðu trú á draugum? — Já, svona í og með. Það er til ýmislegt bæði gott og illt. Maður hefur lesið þjóðsög- urnar og trúað því yfirleitt. — Þú ert vestan af Snæfellsnesi, þar hefur nú gerzt ýmislegt, eins og konan sem sezt inn i bíl til manns á leiðinni til Ólafsvíkur. — Það er nú margt til og sjálfsagt ekki öllu logið. — Nei, ætli það. — Það getur allt verið eðlilegt, þó við getum ekki skýrt það. — Svo fáum við liklegast að taka eina mynd af þér i kveðjuskyni? — Já, gjörið svo vel. Nú er svo kom- ið að okkur er farið að langa í kaffi og setjumst því inn á Brauð- barinn i Aðal- stræti. Þar' hitt- um viS Þóri nokkurn Lárusson og leggjum þessa sömu spurningu fyrir hann. Þórir er 24 ára og segist hvorki vera myrkfælinn, né hafa nokkra trú á draugum. — En livernig cr það Þórir, varstu ekki myrkfælinn sem barn? — Jú, ég var það. Eg held nú að öll bðrn séu það meira cða minna. — Og við livað varstu svo sem hræddur? — Það hef ég ekki hugmynd um. — Heldurðu ekki þú mundir verða liraeddur, ef þú værir á gangi um nótt og allt 1 einu kæmi eitthvað við þig? — Manni getur nú brugðið. — Mundirðu fara í panik? — Panik? —• Já, hlaupa í snatri. — Nei. — Þú mundir kannski snúa þér viS og verjast? — Jú, ætli það ekki. — En, ef þetta væri nú Glámur, hvað þá? — Heilsa upp á dónann. Meðan rið er- um að tala við Þóri, kemur strákur að borð- inu og vill selja okkur Vikuna. Við grípum tækifærið og spyrjum hann að heiti og hvort hann sé myrkfæl- inn. Hann segist heita Ólafur Rúnar Árnason og er ekki myrk- fælinn nema stundum. — Við hvað ertu þá liræddur? — Drauga. — Þú segir ekki, og veiztu um einhverja drauga? —• Nei. — Engir draugar heima hjá þér og engir draugar þar sem þú hefur verið í sveit? — Nei. — Hvað gerirðu, þegar þú verður hræddur? — Ég fer þá að hlaupa eða syngja, þá gleymi ég þvf. etm Z: ES Ljósmyndarinn á erindi i Rikis- prentsmiðjuna Gutenberg og þeg- ar búið var að sinna því tókum við Grím Engil- berts verkstjóra á tal. — Ertu myrk- fælinn Grimur? — Nei. — Nú. Hefurðu aldrei verið myrkfælinn eða haft trú á draugum? Framh. á bls. 31. Grímur Engilbertsson Ölafur R. Árnason m Duke Ellington hefur hlotnast það sem fáum er veitt. Hann hefur stjórnað hljómsveit í Carnegie Hall. Ellington varð hljómsveitarstjóri 1923 og hefur æ síðan verið með eigin hljómsveit. Á árunum 1930 til 40 jókst frami hans og hljómsveitarinnar mikið. En núna telst Ellington til íhaldskalla í jazzinum, svo nú er af sem áður var, þegar Ellington var aðalgaldrakarl jazzins. Það hefur farið þannig fyrir mörgum af þessum gömlu jazzistum að þeir hafa lagzt f kör eða tekið upp á því að gerast dans- lagaspilarar. Hann er nú ekki beisinn þessi. Eitthvað hef- ur hann svolgrað í sig undir áramót. Eftir þvi sem fróðum mönnum telst til, munu menn hafa það af að drekka þriðjung af ársskammti sínum seinustu tíu daga ársins. Varla þykir það í frásögur færandi, þó einhver sé vel •slompaður frá Þorláksmessu og fram úr. En gamlárskvöld á nú heiðurinn eða skömmina eftir því hvernig litið er á. Ekki er öllum þó lagið að halda sér gang- andi svona lengi eins og vinur vor á myndinni. Hann segist hafa verið að drekka sig út úr skuldum og er það vissulega nýstárleg afborg- unaraðferð og komast færri í en vilja. Heimilisfang Slmi .......... brennivínssköttum og er ekki að furða þó illa gangi, því miðað við aðrar þjóðir er neyzlan lítil. Bandaríkjamenn drekka um 4 litra á mann yfir árið, en Islendingar 1.5 lítra, svo ekki er að sökum að spyrja. NEW ORLEANS. Fólk er emkennilegt, sagði Louis Armstrong á blaðamanna- fundi um daginn. E'f því er sagt, að í alheimnum séu um níuhundruðþúsundmill- jónirtrilljónir stjarna — þá trúir það því umyrðalaust. En sjái það miða, á bekk í skemmtigarði, með áletr- ur.inni — Nýmálað — þarf það umsvifalaust að sann- prófa það. „Mein Kampf“. — Sannleikurinn um hakakrossinn. Um tveggja ára skeið sat sænski kvikmynda- frömuðurinn Erwin Leiser frá morgni til kvölds við sýningartæki í Austur-Berlin og lét kvik- myndaræmur liða í gegnum það. 140.000 metrar runnu gegnum tækið meðan Leiser skrifaði hjá sér hvaða atriði hann gæti notað. Þetta var allt að því ofurmannleg vinna sem tók á taug- arnar og skemmdi sjónina. Tilgangurinn var að útvega efni í mikla sannsögulega kvikmynd um nazisman. Kvöld nokkurs, þegar hann var að niður- lotum kominn eftir 12 stunda þrotlausa vinnu var barið að dyrum á sýningarkompunni. Inn komu tveir menn með þungan rykugan kassa, sem hafði fundist í kjallaranum. Á lokið var málað hvítum stöfum: „Geheim“ leynilegt. 1 kassanum var stafli af kvikmyndum og kom í ljós að þetta hafði verið einkasafn Dr. Göbbels. Næstu klukkustundirnar voru þær hræði- legustu sem Leiser lifði. Kvikmyndin var martröð, djöfulleg dagbók hryllilegra atburða í fangabúðunum og Chetto (borgarhverfi, þar sem Gyðingar voru einangraðir) Varsjár. Þessi atriði, sem Göbbels fyrirskipaði kvik- myndatökumönnum sinum að taka, eru hræði- legasti kafli myndarinnar „Mein Kampf — Sannleikurinn um hakakrossinn." Auk þessa Hér kemur ungfrú Yndisfríð, yndislegri en nokkru sinni áður og léttklædd að vanda. Hún er alltaf að týna einhverju, blessunin og þá finnst henni auðveldast að snúa sér til ykkar, lesendur góðir, enda hafið þið alltaf brugðist vel við. Nú hefur hún týnt hringnum sínum, en samt fullyrðir hún, að það sé einhvers staðar í blaöinu. Ef þið viljið hjálpa henni, þá fyllið út seðilinn hér að neðan og sendið til Vikunnar. pósthólf 149. Ungfrú Yndisfríð dregur úr réttum lausn- um og veitir verðlaun: Stóran konfektkassa að þessu sinni. Hringurinn er á bls...... Nafn átakanlega hápunkts, eru í myndinni m. a. óþekktar myndir úr lifi Hitlers, þegar hann var umrenningur í Austurríki og hermaður í fyrri heimsstyrjöldinni. Kvikmyndin varð heimsviðburður og er þegar búið að selja hana til 34 landa. E'kki er vitað hvort mynd þessi kemur hingað, en vonandi sjá bíóeigendur sér fært að taka hana til sýningar. Ungfrú Yndisfríð Höskuldur Ölafsson NÝR* BANKI , | Hér á landi eru starfandi sex bankar: Búnaðarbankinn, Út- vegsbankinn, Iðnaðarbankinn og Landsbankinn, en sá siðast- nefndi skiptist í tvennt, Seðlabankann, æðstu peningastofnun landsins, og Viðskiptabankann. Enn fremur er Framkvæmda- bankinn. Þrír þessara banka kenna sig við einhvern atvinnuveginn, sá fjórði við land. Auk þessara banka eru starfræktir i Reykja- vik og viðar ýmsir sparisjóðir. í Reykjavík eru Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis, Samvinnusparisjóðurinn og Verzl- unarsparisjóðurinn auk sparisjóðsins Pundsins. Af þessum sparisjóðum þótti Verzlunarsparisjóðurinn for- vitnilegastur fyrir ýmissa hluta sakir. Þyngst á metunum varð það, að til stendur að gera hann að banka og er þú einn atvinnuvegurinn enn búinn að fá sinn banka. Við beiddumst viðtals hjá Höskuldi ólafssyni sparisjóðsstjóra og var það fúslega veitt. — Hvenær og hvers vegna var Verzlunarsparisjóðurinn stofnaður? — Það var 1956, hinn 4. febrúar (stofn. og opn. 28. septem- ber 1956) og stofnfélagar höfðu þa þegar Verzlunarbanka í huga, en Sparisjóðurinn er stofnaður með þarfir verzlunarinn- ar í huga. — Hvað stóðu margir að Sparisjóðnum í upphafi? — 310 menn voru stofnendur og stofnfé var hálf milljón. Og finnst yður Sparisjóðurinn hafi staðið sig vel í sínu ætlun- arhlutverki? — Hann hefur leitazt við að gera sitt bezta. Sparisjóðurinn hefur eingöngu velt eigið fé og rekið þannig ábyrga banka- pólitík. Og vaxandi starfsemi sparisjóðsins frá ári til árs sýnir, að fullur grundvöllur er fyrir Verzlunarbanka. — Hvernig miðar þá stofnun bankans? — í vor sem leið voru samþykkt lög á Alþingi, sem heimila stofnun bankans, og skömmu síðar var ákveðið af ábyrgðar- mönnum Sparisjóðsins að leggja hann niður og stofna Verzl- unarbanka, sem tekur við öllum skuldum, eignum og ábyrgðum Sparisjóðsins. Lögin ákveða að hlutafé bankans megi ekki vera minna en 10 milljónir og á Verzlunarráð íslands og Félag íslenzkra stórkaupmanna að safna innan sinna vébanda 5 millj., og Iíaupmannasamtök jafnmiklu á sama hátt. Ábyrgðarmenn Sparisjóðsins hafa forgangsrétt til að skrifa fyrir hlutum félags- ins, fyrstu sex mánuðina eftir samþykktina. — Er ekki ákveðinn einhver frestur til að safna tilskyldu hlutafé og ef svo er, hvað er hann langur og hvernig fer ef því skilyrði er ekki fullnægt? — Það er þannig, að innan niu mánaða frá gildistöku laganna, skal boðað ti lstofnfundar bankans og hafi þá ekki safnazt tilskilið hlutafé sem ég tilgreindi úðan, þá verður það sem á vantar, boðið út hér innan lands. — Og hvernig gengur hlutafjársöfnunin? — Mjög vel. Frestur áb.m. til þess að skrifa sig fyrir hlut- um rann út 14. des. Þá höfðu safnazt meðal þeirra hlutafjár- loforð að upphæð 9,3 millj. kr. — Þannig að búast má við þvi að bankinn verður formlega stofnaður innan skamms. — Gera má ráð fyrir því, að hann verði stofnaður i febrúar- byrjun og geti tekið til starfa seinni partinn í marz. Framhald á bls. 29. 1 B VIKAN VIJÍAN 19

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.