Vikan - 02.02.1961, Blaðsíða 23

Herbergiö mitt
framtíðarstarfiö
Fyrsta skilyröið til þess að fá
skemmtilegan blæ á herbergið sitt,
er að sjá um að hafa ekki of mikið
inni í því. Niðurröðun húsgagna fer
algjörlega eftir stærð herbergisins og
því er nauðsynlegt að gera sér fulla
grein fyrir hvað herbergið ber mikiö.
Nú er það svo, að fæstir hafa stór
herbergi til umráða, enda þurfa ungl-
ingar sem búa heima hjá sér sjaldan
að hafa allt sitt i herberginu sinu.
Það má gera ráð fyrir því, að fjögur
til fimm húsgögn eru að finna I
hverju unglingsherbergi, nefnilega:
Rúm, skrifborð, bókaskápur og skrif-
borðsstóll. Ennfremur gæti um það
verið að ræða, að inni væru hæg-
indastóll, sófaborð og útvarpsborð.
Svo hafa flestir auðvitaö teppi eða
renning. Stúlkur myndu vafalaust
líka hafa snyrtikom'móðu, ef þær geta
komið þvi við. Flest herbergi, sem
unglingar hafa eru um 7 til 10 fer-
metrar og að gólfplássið ofhlaðist ef
öll þessi húsgögn eru í herberginu,
skyldi engan undra. Þess vegna er
hentugast að reyna að fá húsgögn
sem gegna fleiru en einu hlutverki
og lika miða við það að nýta vegg-
plássið.
1 næsta þætti ætlum við því að
birta myndir af 7 til 8 fermetra her-
bergi og sýna hvernig er hægt að
nýta svo litið pláss. Núna látum við
okkur nægja að sýna allra einföld-
ustu niðurröðun í lítið herbergi.
bréf
Okkur heiur borizt bréf, sem ætti
að leysa vanda þeirra sem vilja skrif-
ast á við útlendinga.
Ég var að lesa póstinn, nánar til-
tekið bréfaskipti við útlönd. Og þar
sem þú virtist ekki geta gefið full-
nægjandi upplýsingar, vildi ég mega
bæta úr því. 1 Finnlandi starfar
bréfaklúbbur sem veitir hverjum sem
er fullnægjandi úrlausn um allt sem
viðkemur pennavinum. Vilji einhver
njóta aðstoðar klúbbs þessa, sendir
hann honum nafn sitt, heimilisfang
og aldur og tilgreinir þau tungumál
sem hann er fær um að skrifa, biður
um pennavin frá ákveðnu landi ef
hann vill. Greiðsla fyrir þjónustu
þessa eru 2 alþjóðleg svarmerki, sem
fást á öllum pósthúsum, fyrir hvern
pennavin og skal panta a. m. k. 3 í
einu. Tekið skal fram að ekki eru
teknar til greina beiðnir eldra fólks
en 25 ára. Utanáskriftin er:
The International Youth Service,
Turku, Finnland.
Vil ég eindregið mæla með klúbbi
þessum fyrir þá sem æskja pennavin.
Einn hjálpsamur.
Vikan kann einum hjálpsömum
beztu þakkir fyrfr liðlegheitin og
vonar að þessar upplýsingar komi að
fullum notum.
á rúntirium #
skrítlur
— Hvað heitir hann?
— Gylfi.
— Er hann Þá ekki fyrirmyndar-
barn fyrst móðirin er svona vel að
sér í barnauppeldi ?
— Það þarf nú ekki að vera.
— Nei, það er svo sem satt. En
finnst þér ekki samt þú hafa betri
aðstöðu gagnvart þínu barni, en mæð-
ur sem þó hafa ekki beinlínis lært
barnauppeldi ?
— Jú, ég gæti trúað því. Annars
er vont að segja um sllkt, ég vona
bara að mér sé gagn að þvL
Þetta er játajri i lagi.
— Ég kom hingað til þess að stilla
píanóið.
— Nú, ég hef ekki sent eftir yður.
— Nei, frú mín góð. Það gerðu
nágrannar yðar.
— Ef Shakespeare væri uppi núna,
yrði litið á hann sem mjög eftirtekt-
arverðan náunga.
— Því skal ég trúa, hann væri þá
350 ára.
Kalli í síma: — Lastu dánartil-
kynninguna mína i blaðinu í morgun?
Maggi: — Já, hvaðan talarðu?
LAUSN:
•^ui 90ji ’g -g8 S0x>i z S9 ‘9PH T
— Það er þekking á umhverfi
sinu, uppruna þess og þróun og öðru
þvi varðandi.
— Hvaða menntun þarf að vera
fyrir hendi til þess að komast að
þarna?
Lífsreynslan uppmáluö.
Dansi, dansi, dúkkan mín.
Er ég ekki sœt?
Jóhanna Bjarnadóttir heitir ung
stúlka, sem gengið hefur þann veg
mennta, sem okkur finnst allt of fá-
ar stúlkur hafa þrætt. Hún er sem
sé barnfóstra, en á þeim er mikill
hörgull.
Hvaða orsakir til þess liggja, að
barnfóstrur gerast fáar miðað við
þörf, er ekki gott að segja, en ætla
mætti að vinnutími og kaup ráði þar
einhverju. Og vitaskuld er þetta eril-
söm vinna og þreytandi.
— Hvernig stendur á því að þú
gerðist barnfóstra, Jóhanna?
— Ég vann á barnaheimili og mig
langaði til að mennta mig eitthvað
frekar, þvi menntun veitir öryggi.
— Ekki finnst öllum menntun
eftirsóknarverð, ef marka má þann
fjölda af fólki, sem ekki hefur mennt-
ast fram yfir gagnfræðapróf, þó það
hafi kannski átt kost á því. Bn þú
hefur þá gengið á einhvers konar
skóla, er það ekki?
— Jú, ég var á fósturskóla Sumar-
gjafar tvo vetur og eitt sumar.
— Nú já, það er kennt á sumrin
lika. Hvað lærðurðu þarna?
— Það var kennd uppeldisfræði,
sálarfræði, Islenzka, danska og átt-
hagafræði ...
— Átthagafræði. Hvernig er því
háttað ?
Fyrir stuttu minntist þátturinn á,
að til landsins væri von á þrem ind-
verskum stúlkum um áramótin, en
það stóðst nú ekki. Nú höfum við
fengið óyggjandi sannanir fyrir því,
að þær muni koma núna í febrúar
í Storkklúbbinn. Þetta eru sem sagt
indverskar dansmeyjar og sýna þær
einhverja dansa, sem við kunnum
ekki að nefna, en ætlum því frekar
að sjá. Þær nefnast „Gulers Sisters"
og verður i fylgd með þeim karl-
maður, nokkurskonar umboðsmaður
og lífvörður.
— Einmitt. Og fleira?
— Já, já. Okkur var kennd likams-
og heilsufræði. Svo var kenndur söng-
ur og gítarleikur.
— Það er dálítið vit í því. Höfðuð
þið ekki gaman að því að læra á
gítar?
— Jú, það var gaman. Vel á
minnst, ég gleymdi alveg félagsfræð-
inni.
Gúlers Sisters
— Gagnfræðapróf eða aðra hlið-
stæða menntun.
Jóhanna vinnur í Steinhlíð og þeg-
ar við ætlum að mynda hana er hún
með dreng í fanginu, sem réynist
vera hennar eigið barn og það má
segja að varla getur ung móðir fund-
ið sér til betra starf en það, þar sem
hún getur haft barnið sitt með.
Það er náttúra blaðaljósmyndara
að taka myndir hvenær sem er og
hvernig sem viðrar. Nú langar okk-
ur til að birta nokkrar myndir sem
við tókum milli jóla og nýárs og líka
á gamlárskvöldi.
Eins og sjá má eru flestir glað-
hlakkalegir, kannski ekki ástæða til
annars. Einnig finnst okkur áber-
andi hvað flestir eru vel og smekk-
lega klæddir. Og stúlkurnar laglegar.
Við máttum ekki vera að því að
staldra við og tala við mannskapinn,
enda finnst okkur myndirnar tala
sinu máli.
slcemmtikraftar
ViKAN 23