Vikan - 29.03.1962, Blaðsíða 3

legar og jafnvel óvenjulegar afS-
stæSur.
Þeir munu yfirleitt ekki hafa ver-
ið margir, sem töldu SAAB-inn sig-
urstranglegan i þessari keppni. En
SAAB-inn er seigur, og sú varð
raunin aS hann sigraði.
Eins og allir vita er SAAB-inn
framleiddur i Sviþjóð. Hitt vita ef
til vill færri, að það eru heimsfræg-
ar flugvélaverksmiðjur sem að fram-
leiðslu hans standa, og að ekki eru
neina nokkur ár siðan bílafram-
leiðslan hófst fyrir alvöru i nýj-
um og afarfullkomnum bílaverk-
smiðjum. Sem flugvélaverksmiðjur
framleiðir „SAAB“ orrustu þotur,
sem taldar eru Iiinar fullkomnustu,
auk kennslu og þjálfunarflugvéla,
sem einnig njóta mikils álits.
Bíllinn SAAB 96, sem bar sigurorð
úr ðlonte Carlo keppninni, nýtur
og mikils álits meðal sérfróðra
manna sem óvenjulega sterkur bíll
og vandaður að efni og allri gerð.
Sænska stáiið hefur löngum frægt
verið — og það er mikið af sænsku
stáli í SAAB. Hreyfillinn er þriggja
strokka tvígengill, 38 hestafla; vatns-
kældur og með framhjóladrifi. Há-
markshraðinn er 125 km á klst.
Nokkuð er um það deilt hvort
SAAB sé fallegur bíll að ytra útliti,
en um hitt verður ekki deilt, að
hann er injög rúmgóður — og að
letiun muni á yfirbyggingu úr betri
málmi. Allur innbúnaður er mjög
smekklegur og vandaður, og mæla-
borðið er talið sérstakt í sinni röð;
minnir talsvert á mælaborðið 1
minni fJugvélum, enda þeirrar ætt-
ar.
Og SAAB-inn er seigur. Það hefur
þegar sýnt sig. Og nú hefur sigurinn
í Monte Carlo keppninni staðfest
það álit, svo ekki verður vefengt.
Björgunarháfur.
Mikið er um smábátasiglingar um
sundin í sænska skerjagarðinum.
Þar er venjulega lygnu sjór, en jió
er mjög títt að smábátar þessir
sökkvi á siglingu eða verði fyrir
Framhald á bls. 30.
Útgefandi; Hilmir hJ.
Ititstjóri:
Gísli Sigurðason (ábm.)
Augiýsing'astjóri:
Jóhannes Jörundsson.
Frainkvœmdastjóri:
Hilmar A- KrÍHtjánsson.
Hitstjórn og auglýsingar: Skipholti
33. Simar: 35320, 35321, 35322, 35323.
Pósthólf 149. Afgreiðsla og dreifing:
Blaðadreifing, Laugavegi 133, simi
36720. Dreiíingarstjóri: óskar Karls-
'son. Verð i lauxasölu kr. 15. Áskrift-
arverð er 200 kr. ársþriðjungslega,
greiðíst fyrirfram. Prentun: Hilmir
h.f. Myndamót: Kafgraf h.f.
/ næsta blaði verður m.a.:
• Per þrek íslendinga rénandi? — Vikan hefur fengið Benedikt
Jakobsson til þess að gera þrekmælingar á mönnum úr ýmsum
starfsgreinum: Skrifstofumenn, járnsmiði, leigubílstjóra,
bónda og þar að auki íþróttamenn: hlaupara, sundmann og
fjallgöngumann. Benedikt Jakobsson skrifar grein með þessum
niðurstöðum um þrekmælingar hér og erlendis og það, hvort
íslendingar séu að verða hættulega þreklausir.
• Hatur. — Smásaga eftir ungan íslenzkan höfund, sem nefnir sig
Óskar Jónsson.
• Spænski fanginn. — Þýdd smlásaga eftir G. Kershi.
• West Side Story. Framhaldssagan.
• Hvað bíður okkur handan grafar? Grein eftir stjörnuspámann
Vikunnar: Þór Baldurs.
• Smásagnakeppni. Vikan efnir til nýstárlegrar keppni um beztu
smásöguna. Verðlaun mjög óvanaleg.
• Fegurðarsamkeppnin. Sjöunda stúlkan í röðinni er úr Reykja-
vík.
• Þar sem meðalvegurinn er ekki til. Grein eftir Helgu Finns-
dóttur, blaðakonu Vikunnar, sem nú er við nám í Þýzkalandi.
Forsíðan
Forsiðan er tekin upp við Skiðaskála í Hveradölum og brekkurnar í
baksýn eru gámalkunnar öllu skíðafólki, sem flest hefur einhvern tima
fengið ærlega ílengingu þar.
Hugsið ykkur annað eins happ fyrir einn ljósmyndara að rekast á
unga, ljóshærða slúlku á splunkunýjum, rauðum Taunus og hún ætlar
einmitt að fara að binda á sig skíðin. En til þess fær hún ekkert ráð-
r.úm, fyrst verður hún að rétta sig upp eitt augnablik, því sólin er einmitt
að setjast á bak við hnjúkana suðvestan við Skíðaskálann.
Stúlkan heitir Aðalheiður Þorsteinsdóttir og er úr Reykjavík. Hún
er tvitug að aldri, fædd í Vestmannaeyjum, en fluttist til Reykjavíkur
sex ára og hefur átt heima á Vesturgötunni síðan. Hún er gagnfræðingur
eins og lög gera ráð fyrir og hefur mest unnið við afgreiðslustörf i
bókabúðum, fyrst í Isafold og núna í Bókhlöðunni. Hún sagðist hafa
afskaplega mikla ánægju af skiðaiþróttinni og oft skreppa upp að
Skíðaskála í þeim erindum. Hún sagði helztu áhugamál sín ferðalög;
hafði ferðazt mikið um Island og langt suður i Evrópu. Svo sagðist
hún lesa hvað sem fyrir yrði og skemmta sér mikið.
Aðalheiður var nýbúin að koma sér upp fullkomnum skíðabúnaði.
Hún hafði farið til L.H. Muller í Austurstræti og keypt skíði, skiðn-
stafi, skíðaskó, skíðabuxur, blússu, trefil og húfu. Já, það er rnargt
sem til þarf, en ánægjan er líka mikil í aðra hönd og fátt heilsusam-
legra en að fylla lungun af góðloftinu i Hveradalabrekkunum.
Svo er þaö síðast en ekki sizt bíllinn. Hugsið ykkur hvílík tálbeita
það er fyrir unga, ljóshærða stúlku að aka á rauðum Taunus af nýjustu
gerð. Við stóðumst heldur ekki mátið, þegar hún bauðst til að aka
okkur í bæinn, siðar um daginn. Og það verður að segjast, að maður
vissi varla af 120 km hraða í honurn á góða veginum í Svínahrauni.
Línurnar eru svo „aerodynamiskar", að loftsraumurinn heldur honum
niðri og það er unun að hleypa honum í beygjurnar. Taunus er annars
þýzka útgáfan af Ford og líklega einhver glæsilegasti bíll, sem nú er
á markaönum af hinni svonefndu millistærð. Hann rúmar fimm
manns, kostar eitthvað um 170 þúsund krónur og það er eins og hann
sé alveg sniðinn fyrir ljóshærðar, laglegar stúlkur.
Eigulegir hlutir og freistandi, ekki satt.
VIKAN 3