Vikan - 13.09.1962, Síða 30

HUMBER HILLMAN SUNBEAM
SINGER' COMMER* KARRIER
Commer vörubíll — 7 ',4—8 tonn.
Kraftmikill — sterkur — rúmg:óður.
Mývatnssveit
Framhald af bls. 10.
er það ekki bújörð lengur, því Héð-
inn Valdemarsson keypti skikann og
byggði þar sumarbústað. Ekkia Héð-
ins er þar á súmrin og landið hefur
allt verið grætt skógi.
Ofan á sjálfum höfðanum er svo
fagurt um að litast, að ólíklegt er
að nokkur gleymi þeirri sjón, sem
á annað borð hefur einhverja til-
finninsu fvrir náttúrufegurð. En það
er að sjálfsösðu skilyrði, að veður
sé fagurt. Mývatnssveit er eins og
viðkvæmt strengiahljóðfæri. f regni
os súld er hún naumast svipur hjá
sión. Þá verður öll þessi dásamlega
lita- os formsvmfónía fölsk; eins og
veikt bersmál eða slæm eftirherma
af þvi. sem bezt get.ur orðið.
Það var stillilosn í þetta skipti og
víkurnar voru miólkurhvítar. Hin-
um meain við vatnið rann allt sam-
an í hillinsavef. Þessi feeurð lætur
þó suma ósnortna. Fylgdarmaður
minn kvaðst hafa komið á Höfða
með ungri og fallegri stúlku úr
Reykjavík og innt hana eftir því,
hvort henni þætti ekki fagurt um
að litast. Hún leit sem snöggvast í
kringum sig, yppti öxlum og sagði:
„Jú, jú, þetta er ágætt. En hvar er
sjoppan?"
Vegurinn liðast milli hraunbolla
og tilbreytingin er óendanleg. Það
er bær á vinstri hönd; húsin standa
tæpast á vatnsbakkanum og horfa
fram á lygnuna, hólmana og hill-
ingarnar hinum megin. Geiteyjar-
strönd, segir fylgdarmaður minn.
Túnið er afskaplega lítið þarna á
Geiteyjarströnd, en mannvirki öll
með nokkuð sérstökum hætti: Vall-
30 VIKAN
grónir veggir, gamlar tóftir og gras
heim að dyrum. Rétt eins og stiklað
hefði verið á stígnum og það var-
lega. Gamalt fólk, datt mér í hug.
Þó var þar snoturt, nýmálað íbúð-
arhús. Þar hitti ég bræðuma á Geit-
eyjarströnd, Jóhannes, Jón og Sig-
urð. Þeir eru 74 ára, 79 og 81 árs.
Ég rabbaði við þá á bæjarhóln-
um í blikandi júlísólinni. Þeir höfðu
fæðzt á þessum stað, alizt þar upp
og lifað fram á þessa daga. Mynd?
jú, það var ekki nema sjálfsagt að
gera það fyrir blessaðan manninn,
að lofa honum að taka mynd. Við
gengum þessa fáu faðma niður að
vatninu, þar sem rænfang og hvönn
vaxa villt. Þar voru tveir bátar. Ég
bar þá um að standa við bátana og
það var sjálfsagt. Einn þeirra gekk
við tvo stafi, hinir vom emari.
Hér hafði verið gnótt um silung,
sögðu þeir. Að minnsta kosti í þeirra
ungdæmi. Síðan hafði allt farið
versnandi. Þessir ungu menn fóru
gandreið um vatnið á mótorbátum og
fældu burt allan fisk. Stundum
höfðu þeir komið alveg út að landi
á Geiteyj arströnd og veitt fyrir
framan nefið á þeim. Veitt í land-
helgi, eins og þeir sögðu. Nei, það
var betra að fara að öllu með gát.
Ég spurði þá, hvort allt hefði yfir-
leitt verið miklu betra hér áður
fyrr. Þeir voru dálítið hikandi við
að svara því, en þó varð það niður-
staðan, að margt hefði nú verið
býsna gott í þá gömlu og góðu daga.
Nei, þeir voru ekki vissir um, að
þessar svokölluðu framfarir væru
alltaf til bóta. Þetta vom barnslegir
og einlægir gamlir mexm. Þeir
kvöddu mig með virktum og þökk-
uðu kærlega fyrir heimsóknina. Það
Einkaumboð á íslandi
fyrir ROTES :
Símar 20410 - 20411.
P. O. Box 1187.
Glæsilegur —
Commer sendiferðabíll — % tonn.
rúmgóður. — Verðið hagstætt. — Leitið upplýsinga.
eru þeir, sem standa við bátana á
forsíðumyndinni.
Ströndin meðfram Mývatni breyt-
ir sífellt um svip. Hún er ólík eins
og árstíðimar, en hver hluti henn-
ar hefur sína sérstöku fegurð, svo
maður hugsar aftur og aftur: Ef til
vill er allra fallegast hér. Geiteyjar-
strönd er að baki og þeir gömlu
standa eftir rétt eins og hraunhól-
arnir og hólmarnir í vatninu. Svo
erum við í nýju umhverfi; við höf-
um færzt til í hringnum, litahjólinu
hefur verið snúið og hér heita Vog-
ar.
Þessari jörð hefur verið skipt í
átta hluta og túnin eru hingað og
þangað í lautum í hrauninu. Við ók-
um heim að fallegu húsi syðst í
hverfinu og hittum húsfreyjuna,
Kristínu Sigfússdóttur.
— Ert þú héðan frá Vogum, Krist-
ín?
— Já, ég er frá Vogum, en þetta
hús, sem ég bý í, heitir að Stuðlum.
Þetta er ekki býli. Þótt einkennilegt
megi virðast, þá er ég sjómanns-
kona.
— Er bóndinn á sjó núna?
— Já, hann er í síldinni. Hann
heitir Bóas Guðmundsson og er frá
Reyðarfirði. Hann er alltaf á sjó og
hefur stundum langar útivistir, eins
og.títt er um sjómenn. Þess vegna
er í rauninni jafngott fyrir mig að
búa í Mývatnssveit, því hann kemur
til okkar, þegar hann fer í land. Það
kom til greina, að við settumst að á
Reyðarfirði, en þegar á átti að herða
gat ég ekki hugsað mér að flytja héð-S
an, svo að við byggðum íbúðarhús ■*
hér og nefndum það Stuðla.
— Hafa mörg ung hjón byrjaðl.
búskap í Mývatnssveit að undan-
förnu?
— Já, mjög mörg. Ungt fólk er
ánægt hér og ungu mennirnir ná
sér í konur og setjast svo að heima
hjá sér. Það eru fjölmargar aðflutt-
ar eiginkonur í sveitinni og geysileg
fólksfjölgun. f mörg ár var ekki
fermt eitt einasta barn, en nú hefur
það heldur en ekki breytzt og Mý-
vetningar fjölga mannkyninu af
miklum móði.
— Eigið þið mörg böm?
— Við eigum sex.
— Heldurðu að þau setjist öll að
hér í Vogum?
— Ég vil ekki spá neinu um það.
— Er ekki ólíkt hér að sumri og
vetri?
— Ojú, það er snjóþungt. Stund-
um verður að nota snjóbíla og
trukka og samt er verið allan sólar-
hringinn að brjótast með mjólkina
til Húsavíkur. En á sumrum er lát-
laus gestastraumur og krökkt af út-
lendingum með vatninu.
— Koma fáir gestir að vetrinum?
— Þá koma bara innansveitar-
menn. Það er talsvert gert af því að
fara á aðra bæi. Margir klúbbar
starfandi, t.d. spila-, skák- og sauma-
klúbbar. Þar að auki kórsir, ung-
mennafélag og kvenfélag.
— Og ykkur leiðist ekkert að vera
Mývetningar, hef ég heyrt.
— Nei, það er alveg satt, okkur
leiðist það ekki neitt. Og erum
miklu stoltari af því að vera það en
til dæmis Reykdælir og Bárðdælir.
— Viltu benda mér á einhverja
aðflutta frú hér í næsta nágrenni?
— Já, já. Talaðu við hana önnu
Villu. Hún á heima þarna í húsinu
með rauða þakinu. Það stendur á-

’ývi
afe