Vikan - 20.09.1962, Blaðsíða 21

GÓÐAN DAG
Það virðist allt að því vera orðin viðtekin hefð, að mikilmenni geti
ekki verið þekkt fyrir að gefa upp andann nema að láta sér fyrst eitt-
hvert gullkorn af vörum hrjóta. Ekki er okkur þó grunlaust um, að hin
„frægu orð á banabeði11 séu nokkuð oft tilbúningur eftirlifandi aðdáenda.
Okkur finnst þessi orðskviðadýrkun vera farin að færast út í öfgar,
því að nú fá brjóstmylkingar ekki lengur að vera í friði. Nýlega lásum
við um það, að læknir sá og ljósmóðirin, sem tóku á móti Albert Ein-
stein, þegar hann leit dagsins ljós í fyrsta sinn, hafi greinilega heyrt
snáðann þjóða góðan dag. Ekki urðu þau minna undrandi, þegar hann
síðan spurði með stakri ró: „Hvernig er það, á ekki að klippa hér. .. .?“
GRUND FÉLL FUGL í BLUND

£| Ja. A' Ofí;t4 s«t
...: att éet : ■ iir:... Wttm ? ur i
mMv j;pÍ:; tów# :':
v:::: pamnr jti bra wwi ct?;' j
' mutxxwrwr* töt'n.vt'fu:;;
f'i.pÁ; gpptff'pírffpit*: 1
I?: Ú9M t.?. .Ép:: Úéft: tpgtíR:’. ?
? :ípr Mmsásk íkcrBmk* ’
m m vt tx> «tt m
ú».!» ixti iiu ikn M(a
flk-kim ? M' tsianiitv
; E! ýpst ’ .ppppjp?:;;
íVH! tM'trr iu>íi litir
;:; If^jPii;?; ''Mm |:í!it|il?| jM:;:?
!???:íp|:|?^i:|íMir;?:;fl|Íy*:::::?
5?<ir ixw fttiM inis.
::'??:’::)BS'. iptpfijpý:::
Vít iH! |>ar mátHKÍtf
var : tum íty gv ftv* ;
;||?® tjtpÉöli .?iPp;pi:|IÍ;:;;:
«.lí« f!ygÍK»!»g«H Imí%-
i jr !ww
H iváta Iwr iitt.u) inp
||:;:|||ppptpípp:psp!i!:|!j?;::s:
j fðr w
P?;. i>!i !'tjk!.;ri<íU>g: líiier,
/jt om hon ska JUergá Ull
_ fiygvÖrd(»rK?vrkvt, m- ;
h-v om hois sku:þU. ;
a gá xi!l-
vjuv Ejwt tUH lutar
I nog:: át: dr( iv t
Blómasölustúlkan
og hefðarmærin Eliza
er þekkt um allan
heim. Yfir 40.000 Is-
lendingar kynntust
henni af eigin raun
fyrri hluta þessa árs
í Þjóðleikhúsinu.
Hér á landi var það
hin gullfallega Vala
Kristjánsson, Einars
Kristjánssonar óperu-
söngvara, sem gerði
Elizu ógleymanlega.
Hróður Völu barst
víða og meðfylgjandi
frétt ásamt mynd
ldipptum við út úr
sænsku blaði. Við lát-
um lesendur um að
ráða rúnirnar.
1 sumar gekk Vala
í heilagt hjónaband og
eignaðist sinn eigin
„prófessor Higgins“.
Eiginmaðurinn er
Benedikt Árnason
leikari og leikstjóri,
sem reyndar var að-
stoðarleikstjóri við
My Fair Lady í Þjóð-
leikhúsinu.
KAMPAVÍN
OG
KÓKAKÓLA
Þær stöllurnar Maria Menegini
Callas og Renata Tebaldi hafa um
árabil verið meðal skærustu stjarn-
anna á sönghimninum. Heldur hef-
ur þótt lítill vinskapur milli þeirra,
enda eru þær um margt ólíkar, þótt
báðar séu afburðalistakonur. Báðar
eiga þær sína stóru aðdáendahópa,
sem standa hvor gegn öðrum eins
og rammpólitískir andstöðuflokkar,
og sparar hvorugur stóryrðin í garð
hins.
Tebaldi er rólynd og blíðlynd
og kemur sér alls staðar vel meðal
vinnufélaga sinna, en Callas er
einn rjúkandi hvirfilbylur, og hef-
ur hún oft látið skapið hlaupa með
sig í gönur, svo að stórvandræði
hafa hlotizt af.
Það var eitt sinn, er Callas sat
á fundi með blaðamönnum, að einn
þeirra varpaði fram þeirri spurn-
ingu, hvora Callas teldi meiri söng-
konu, sig sjálfa eða keppinautinn,
Renötu Tebaldi?
Maria Menegini leit með undr-
unarsvip á vesalings blaðamanninn
og sagði: „Fáránleg spurning! Eða
gæti yður nokkurn tíma dottið í
hug að bera saman kampavín og
kókakóla ... ?!
VIKAN 21