Vikan - 24.09.1964, Qupperneq 34

TREIiEBORG
ÞEGAR UM HJÓLBARÐA ER AÐ RÆÐA
TRELLEBORG
HJOLBARÐAH
ÝMSAR GERÐIR
Söluumboð: HRAUNHOLT VIÐ MIKLATORG
GUNNAR ÁSGEIRSSON H.F.
þennan mann saman að sælda
.... móðir þin fól þig minni
umsjá....“
Elizabeth stóð þarna á verði
eins og endranær. Hún var með
stór, svört blóm í hárinu i dag.
Þau voru gerð í París, úr manns-
hári og auk þess bar hún giin-
steinum skreytta skartgripi við
bikinibaðfötin. Hún hefur á-
berandi fitufellingar við mag-
ann.
Ég verð að viðurkenna, að ég
varð skelfingu lostin, þegar ég
komst að raun um að við höfum
ekki náð lengra en á 12. blað-
síðu handritsins, sem var 140
blaðsíður á lengd.
Hættum kvikmyndatökunni
snemma dags og allir söfnuðust
saman heima í gistihúsinu. Bur-
ton drakk eitthvað, sem hann
kallaði „ricia“, og það allrasterk-
asta, sem hér er fáanlegt. Hann
var skrafhreyfinn eins og venju-
lega. Hann sagði að Liz hefði
alltaf heilan dýragarð i fari sínu
hvert sem hún færi; í þessari
ferð hefði hún með sér héra,
scm hefði búið um sig í setlaug-
inni! Hann talaði um æskuheim-
ili sitt í Wales — þar sem
fimmtán fjölskyldumeðlimir
bjuggu i fjórum herbergjum,
tveim á efri hæð og tveim á
neðri — og eitt af þessum her-
bergjum var eldhús.
Eftir það undi hann sér um
hrið við að lesa stjórnmála-
greinar i mexikönskum dagblöð-
um — með aðstoð spænsk-enskr-
ar orðabókar. Kvað hann það
auðveldustu aðferðina við að
nema tungumál.
Þá sagði Burton af því, er
hann lék með leikflokki, sem
ferðaðist um England, og sýndi
„Jóhann konung“ eftir Shake-
speare. Kvað Burton leikstjór-
ann hal'a valdið sér gremju og
leiðindum, liann hefði alltaf
verið að pota í sig reykjarpíp-
unni og finna að við sig. Ákvað
Burton því að sýna honum í
tvo lieimana. Á frumsýningunni
kvaðst hann liafa staðið yzt til
hliðar á leiksviðinu, geispað og
klórað sér og þulið það, sem
hann átti að segja, í belg og
biðu. Gagnrýnendurnir hrósuðu
leik hans ákaflega, sér i lagi
skilningi hans á hlutverkinu.
Þetta minnti hann á annað.
Og meðan hann kynnti undir
katlinum með tequila og mexi-
könskum bjór, sagði hann okkur
af þvi er þeir voru kunningjar,
hann og Marlon Brando. Það
var einhverntíma í New York,
að þeir sátu löngum í litilli bar-
stofu á horni 55 strætis og 7.
breiðgötu. „Þú ert að verða feit-
ur sagði Brando við Burton.
„Og þú ert að verða sköllóttur,“
sagði Burton við Brando. Burton
segir að síðan hafi hann ekki
talað við sig.
Ég hef heyrt að við eigum að
halda héðan innan skamms út
á Mismaloya-skagann. Þangað er
40 minútna sjóferð héðan. Og
þá fyrst liefst útlegð okkar fyrir
alvöru.
Puerto Vallarta, 10. okt. Deborah
Kerr og eiginmaður hennar,
rithöfundurinn Peter Viertel,
komu í dag. Það fer ekki á milli
mála, að hún er yndislegasta
mannveran í þessum söfnuði.
Hún er falleg, framkoman ein-
kennist af ró og brezkri hátt-
vísi. Hún hefur mjög ljóst hár,
og það litur jafnvel út fyrir að
hún ætli að kunna vel við sig
hérna. Sennilega hefur hún ein-
hver Ijúf orð á takteinum, þegar
sporðdrekarnir láta sig detta
á kollinn á henni. Þar er Viertel,
sem er höfundur „White Hunter
Black Heart“, en talið var að
Huston væri þar fyrirmynd aðal-
persónunnar, sem var heldur ó-
geðfelldur náungi.
Ég heyrði að Skip Ward og
kona hans —- sem kom hingað
óboðin og öllum að óvörum —
voru stöðugt á ferli i kvöld er
leið. Ég geri ráð fyrir að ferð
hennar verði til einskis, ef hún
hefur gert sér vonir um að ná
eiginmanninum til sin aftur.
Við kennararnir áttum ekki
sérlega annrikt í dag. Þegar ég
hafði enn vélritað nokkrar breyt-
ingar við handritið, sat ég og
athugaði Huston. Hann er venju-
lega í hvítum dúkjakka og hvít-
um buxum úr sama efni, minnir
talsvert á aldurhniginn sjúkra-
gæzlumann. Hann virðist mjög
utan við sig, en alvörugefinn
og hæverskur. Hann hrópar aldr-
ei. Það bregður aðeins fyrir
liæðni, þegar hann er óánægður.
Einu sinni gramdist honum mjög
við áminningarstúlkuna, Angelu
Allen, og komst þá þannig að
orði, að kannski vildi hún taka
við stjórninni af honum. 1 einu
atriði þeirra övu Gardner og
Grayson Hall á Grayson að
ganga aftur fyrir stólinn og síð-
an fram fyrir hann og fá sér
sæti. Ava sat og barði stöðugt
táberginu í gólfið. Loks vék Hust-
on sér að henni. „Kæra Judith“
— hann kallar sérhvern því
nafni, sem viðkomandi nefn-
ist í kvikmyndinni — „þessi
hrynjandi, sem þú markar af
slikri ákefð, hefur ekki minnstu
áhrif á atburðahraða myndar-
innar.“ Hún hætti þegar.
Puerto Vallarta, 12. október. Ég
titra enn og skelf og þakka guði
að ég skuli vera á lífi. Það ligg-
ur við að mér þyki innilega vænt
um eðlurnar, sem skriða um her-
bergisveggina. Síðari hluta dags-
ins var verið að kvikmynda at-
riði í langferðabílnum. Skip ók
og allir kennararnir og Burton
sátu inni í bílnum. Þetta atriði
átti að kvikmynda á hæstu snös-
inni þarna í nágrenninu, um 70
m fyrir ofan sjávarmál. Skip átti
2^ — VIKAN 39. tbl.