Vikan - 24.09.1964, Síða 44

RAÐHÚSGÖGN (tveir sófar og tveir stólar) — KR. 19.680,00
Eins og tveggja manna svefnsófar. — Svefn-
bekkir, bólstraðir með fjöðrum og gúmmísvamp.
Verð fró kr. 4.200,00. — Vegghúsgögn. — Stak-
ir stólar með lausum púðum í baki og setu.
Harðviðargrind. Verð kr. 2.450,00 og 2.750,00.
— Sófasett með þriggja og fjögurra sæta sófum,
lausir púðar í baki og setu. Verð kr. 15.500,00
og 16.700,00. - Sófasett. Kr. 11.800,00.
VERIÐ VANDLÁT, VANDIÐ VALIÐ, VELJIÐ
VALHÚSGÖGN.
0 VANDAÐUR SVEFNSTÓLL - KR. 4.680,00.
Valhúsgögn auglýslr
ÓDÝRASTA SÓFASETTIÐ Á MARKAÐNUM - KR. 8.950,00.
Valhúsgögn
Skólavörðustíg 23 — Sími 23375.
5 ára ábyrgðarskírteini fylgir öllum bólstruðum húsgögnum frá okkur
sögðu pólsku. Nafn hennar og heimilis-
fang:
Joanna Dniowska,
Warszawa 95,
ul. Mtodnieka 9, Poland.
11 ára gamall norskur drengur ósk-
ar eftir að komast í bréfasamband við
jafnaldra sína á íslandi. Áhugamál
hans er frímerkjasöfnun — heimilis-
fang hans er:
Pál Kolstö,
Hákonshelle pr. Bergen,
Norge.
Vikan hefur fengið bréf frá banda-
rískri stofnun er nefnist American
Cultural Institute. Stofnun þessi vill
mjög gjarnan stuðla að gagnkvæmum
kynnum Bandaríkjamanna og annarra
þjóða.
Þeir íslendingar, sem vilja eignast
vini í Bandaríkjunum eru beðnir að
skrifa til A.C.I. og gefa þeim jafn-
framt upplýsingar um aldur, áhuga-
mál, skólann sem þeir ganga í, ef
skóla er lokið, þá atvinnu og tungumál,
sem þeir rita auk ensku. Stofnunin
hefur sérstakan áhuga á, að íslenzkar
konur stofni til bréfaviðskipta við
bandarískar konur. Gjörið svo vel að
skrifa til:
American Cultural Institute,
612 Mount Pleasant Street,
Greensburg, Penna. 15802,
U.S.A.
HVER Á FRÍMERKI?
Sigurd Lund heitir Svíi nokkur, sem
leigð hefur veikur síðastliðin þrettán
ár. Æðsta áhugamál hans er að safna
frímerkjum. Ef einhver af lesendum
VIKUNNAR skyldi vera hættur að
safna frímerkjum, eða mætti missa
eitthvert smáræði væri það ákaflega
vel þegið. Vinsamlegast skrifið til:
Sigurd Lund,
Box 15 102, Stockholm 15,
Sweden.
ÍSLENDINGAKJÖT
Framhald af bls. 11.
til sársauka. Henni hafSi heppnazt
að stinga mig. Hún hafði sogið blóð
mitt og nú hélt hún í friði á ein-
hvern afvikinn stað til þess að deyja
drottni sínum, ranalaus og hættu-
laus, og engum nýt lengur, lítil, en
þó stór, býfluga sem hafði bitið
íslending í fótinn á heitum sumar-
degi niður við Mexikóflóa.
Með öðrum orðum: Býflugufjand-
inn beit mig í vinstri löppina svo
ég sárfann til. Og hún var ekki
eina kvikindið, sem þótti gott ís-
lendingakjötið. Þau komu í flokkum
og eltu mig og náðu mér og bitu
mig, svo ég gat sjaldnast vörnum
við komið. Eina septembernóttina
svaf ég undir berum himni ásamt
vini mínum. Við lágum á fallegum
trépalli á sumarhúsi, sem stóð út
við vatnið. Það var heitt um nótt-
ina en dásamlega fagurt að skynja
kyrrðina í gegnum myrkrið og sjá
í fjarlægð Ijósin í öðrum sumar-
húsum. Svo gerðist ég náttúrubarn
bæði af þörf og löngun, tók af mér
öll klæði, og teygði úr mér út í
nóttina og myrkrið og sofnaði og
svaf til sólaruppkomu. Þann fjanda
hefði ég aldrei átt að gera.
Ég var að enda við að tína á mig
spjarirnar, þegar mig fór að klæja
á ýmsum stöðum líkamans. Og viti
menn: Ég var alþakinn maurastung-
um og pödduvirkjum. Þegar ég leit
í spegilinn komst ég að raun um,
— VIKAN 39. tbl.