Vikan - 30.12.1964, Blaðsíða 23

'ifljiA
þeirra til kristni. En nú sakna þeir harts, og óska þess aS
hann hefði ekki yfirgefið þorpið. „Það er svo einmana-
legt að greftra ón prests," segir Bemquerer.
Sú var einnig tíðin að bæiarstjórinn bjó í þorpinu. En
hann hefir nú flutt til borgarinnar Grao-Magol. Nú er
Sebastio Amaral settur bæiarstjóri. Ef fólkið er ekki
ónægt með hans úrskurði getur það ófrýjað til Saturnio
Alves Quintino.
Alls staðar annars staðar væri Quintino nefndur skottu-
læknir. Hann læst vera læknir, en hefir þó enga læknis-
menntun hlotið. Þorpsbúar gagnrýna hann ekki, því grun-
ur þeirra er só, að einnig hann hafi „rakarinn" heimsótt.
Þeir vita, að þau læknisróð, er hann gefur, koma ekki
að neinu haldi, en þeir sækja samt til hans, eins og
einhver huggun felist í því einu að leita „læknis". En
„lyfseðlarnir" hans eru aldrei afgreiddir. Út ó þó fæst
ekkert lyf.
Það eru nefnilega engir lyfsalar í þorpinu, engir bank-
ar né verzlanir. Eina sambandið, sem íbúarnir hafa við
umheiminn, er þegar flutningabifreið kemur ó þriggja
vikna fresti, með vistir fró borginni Montes Claros, og
sú bifreið hverfur á brott svo fljótt sem verða má, eftir
að hafa losað vistirnar.
Fólk virðist lítið annað hafa að gera en hjálpa ná-
grönnum sínum og grafa hina dauðu, og að lifa í von-
inni um að einhver komi og bjargi börnum þeirra frá
hörmungum sjúkdómsins.
Sýkilberi þessa ægilega sjúkdóms, sem nú hefir lagt
Itacambira undir sig, er grábrúnt, flatmaga skordýr með
keilulaga nef, og hefir það gengið undir ýmsum nöfnum.
Vísindamenn segja að það tilheyri Triatoma flokknum.
Leikmenn kalla það „hina kyssandi lús", en bændurnir
í Itacambira nefna það einfaldlega barbeiro, sem er
portúgalska og þýðir rakari.
Skordýr þetta lifir bezt í heitu og þurru lofti. Það
grefur sig djúpt inn í moldarveggi kofanna. Það forðast
birtu og bíður næturinnar. Þegar myrkrið leggst yfir
Itacabira fer „rakarinn" á kreik, leggst á sofandi þorps-
búa og sýgur blóð þeirra. „Rakarinn" leitar uppi mjúka
húð og viðkvæma, svo sem undir augum, varir eða háls,
bítur þar, og skilur eftir í húðinni einsellu sýkil,
sem nefndur er á vísindamáli Trypanosoma Cruzi.

mmm
mmm

„VIÐ GERUM
OKKUR EKKI
MIKLAR VONIR“
SEGIR AMARAL,
„ÞETTA ER
DAPURLEGUR
STAÐUR,
ÞORP
VONLEYSISINS".
Framhald á bls. 33.