Vikan - 08.02.1968, Side 21

KULDUM OG UNDRABÆTIEFNI í OLÍUR, HITAVEITU REYKJAVÍKUR OG NEYÐARRÍM í DÆGUR-
HREIÐAR. TEIKNINGAR: HALLDÖR PÉTURSSON.
þeir voru svo vel lesnir að þeir
gátu frætt aðra um, að STP væri
sýnu sterkara eitur en LSD. Ein-
um fannst þetta leita langt yfir
skammt; sagðist hafa verið að
veita því athygli undanfarið,
hvers konar ökumenn væru yfir-
leitt á þessum STP bílum, og
STP. Aftur á móti er hægt að
bæta með því okkar venjulegu
olíu og ýmsar vandvirkar verk-
smiðjur kváðu ekki setja svo
saman mótor, að ekki sé makað
STP á hina ýmsu hluta vélarinnar
jafn harðan og þeim er raðað
saman.
Það cr vafasamur ágóði að urga bíl í gang í miklu frosti.
hefði komizt að þeirri niðurstöðu
að þetta væru allt saman strák-l
ar á gæjaaldri. Hann vildi halda
því fram, að STP væri auglýs-
ing þeirra, skammstöfun á gömlu
og góðu íslenzku orði, inn á milli
T og P ætti að koma „and" og
eftir P ætti að lcoma ,,ína“.
Það var ekki fyrr en þó nokkru
seinna, að kappaksturshetja
fslendinga (sá eini, sem
keppir á þar til gerðum bílum,
á þar til gerðum brautum),
Sverrir Þóroddsson, bauðst til að
sýna mér ágæti STP. Ég fór til
hans, enda hafði ég aldrei trúað
á skýringu mannsins um skamm-
stöfunina, sem að framan greinir.
Þá hefði ég aldrei farið. Sverrir
sagði mér, að STP væri vísinda-
lega tandurhrein olía, miklu
hreinni en sú sem við látum selja
okkur dags daglega og erum
sannfærð um, að sé prýðileg.
Hins vegar er svona vísindalegur
oiiuþvottur afar dýr og þyrfti svo
mikið magn af óhreinsaðri olíu
til að fá út krúsarfylli af tandur-
hreinni STP, að enginn bíleigandi
gæti rislð undir smurkostnaði
bílsins með því að nota eingöngu
Og svo sagðist Sverrir ætla að
sýna mér þetta. Það segði meira
en löng ræða. Hann sótti dós af
venjulegri olíu -— merkið fer ég
með eins og mannsmorð — rak
ofan í hana skrúfjárn og rétti
mér, svo ég varð að taka um það
fremst, þar sem olían var á því.
Hann sagði mér að halda þessu
Seint um kvöld ég sendi henni
blikk ....
með skaftið niður. Jú, það gekk
bærilega. Þá þreif hann af mér
járnið, néri olíuna af því og stakk
því ofan í brúsa af STP. Síðan
átti ég að halda á því á sama
hátt. Það var útilokað. Járnið
skrapp alltaf úr fingrunum á mér
undan aðdráttarafli jarðar, sama
hvernig ég kAisti og klemmdi.
Þá tók hann tvist og þurrkaði
STPið af eftir beztu getu, nugg-
aði og néri. Fékk mér svo skrúf-
járnið aftur. Ég tók á móti því
með hinni hendinni, sem aldrei
hafði við STP komið, en allt kom
fyrir ekki. Járnið var ekki til að
góma. Ekki fyrr en hann hafði
margþvegið það upp úr kveikj-
arabensíni.
Já, þær eru orðnar margar, þess-
arskammstafanir. Og þær eru
með mismunandi hljóm að
sjálfsögðu, eftir því á hvaða máli
um. Ég tók því viðbragð í þetta
sinn og rauk fram í stofu, jú,
þama stóðu þær við gluggann.
Ég tróðst á milli þeirra og hvim-
aði út, afar spenntur. En sá þar
enga konu. En þær, sem ég tróðst
á milli, urðu þeim mun meira
undrandi. Ég gaf þeim skýringu
á háttalagi mínu, og fékk þá að
vita, að Ellu Stínu hefði hreint
ekki borið á góma að þessu sinni.
Hins vegar hafði kona mín verið
að gefa einhvers konar skýrslu
um hátterni undarlegs fólks á
íslandi, sem grunur léki á að
gaddaði í sig eiturlyf, og gest-
konan spurði: — Þetta er þó ekki
LSD? En bar skammstöfunina
fram á ensku: E1 es dí.
Og á því lá ég.
Það var eins og kunningi minn
og samverkamaður á Vellin-
um forðum. Hann brá sér
Ée var þá aftur staddur heima á hlaði.
þær eru fram bornar. Ég man
eftir því einhvern tíma í sumar,
að gestkomandi var hjá okkur,
íslenzk kona búsett í Bandaríkj-
unum. Kona mín og hún voru
eitthvað að ræða frammi í stofu,
þegar ég heyri allt í einu að
gesturinn segir: — Þetta er þó
ekki Ella Stína?
Nú vill svo til, að kona með
þessu nafni er eins konar þjóð-
sögupersóna fyrir mér, ég hef
heyrt af henni ótal skondnar sög-
ur en aldrei borið konuna aug-
einhverju sinni inn á klósettið á
Sívilíanbarnum og þá var borin
upp fyrir hann spurning, sem
hann ætlaði aldrei að fá botn í:
— Where can we get píkur?
Nei, fólk ætti aldrei að tala
tveim tungum í einu.
Vonandi verður ekki kuldi
enn, þegar þessar línur
ganga út á þrykk. Ég segi
vonandi, því það verður áreiðan-
Framhald á bls. 45.
6. tbi. VIKAN 21