Vikan - 08.02.1968, Síða 45

Varaðu þig á honum, hann er ný-
smurður!
Ég kann heldur ekki að synda,
en ég æpi ekki svona ferlega!
Ég veii vel að klukkan er sex að
morgni, en við eigum ekki þetta
hús lengur!
Ef þú verður svona fótkaldur í
kvöld, þá sef ég í stofunni!
KJOLA-
Hús John — eða John's House,
eins og grannamir nefna það —
stendur á svo til opnu svæði.
Til þess að koma í -veg fyrir
heimsóknir óboðinna gesta hefur
John látið reisa tveggja metra
háan múr umhverfis hinn víð-
áttumikla garð, sem umlykur
húsið. Því að í friði vill hann fá
að vera, þá sjaldan hann er
heima við. Það er því engin á-
stæða til að tjóðra soninn Júlían
á lóðinni. Júlían er fjögurra ára,
myndar strákur og mikið eftir-
iæti foreldra sinna. Gjafirnar
fær hann margar, bæði frá föður
sínum, og þá líka aðdáendum föð-
ur hans. Sá litli á marga fallega
bangsa og í rúmi sínu hefur hann
tvo slíka gríðarstóra sér til
trausts og halds. Annars má
segja, að heimilið sé sannkölluð
paradís fyrir litla gutta, þar úir
og grúir af alls kyns skemmti-
legum munum og nefnum við
sem dæmi hjólastólinn furðu-
lega, sem fótfúinn faðirinn not-
ar stundum til að flytja sig úr
einu herbergi í annað!
☆
Hugsað á rauðu Ijósi
Framhald af bls. 21.
lega að hækka hitaveitugjöldin
enn meira en orðið er, ef hita-
veitan þarf að fara að endurnýja
leiðslur og ofna í fjölda húsa
eftir frosteyðileggingu. Reyndar
hef ég áður varpað fram þeirri
lilgálu, hvort það myndi ekki
borga sig fyrir hitaveituna að
rannsaka hitalagnir í fjölmörg-
um húsum, ekki sízt í gamla
bænum, og lagfæra, þar sem lögn-
in er röng og miklu vatnsfrekari
en vera þyrfti. Hvort það myndi
ekki ennfremur borga sig fyrir
sömu stofnun að ganga ríkt eftir
því, að á ofnum væru hreyfan-
legir kranar, svo hægt væri að
stilla hitann með ofnunum í stað-
inn fyrir að hafa ofnana alltaf á
fullu blússi og tempra hitann með
gluggunum. Ég hika ekki við að
fullyrða, að minnsta kosti 50%
ofnkrana í gamla bænum eru
löngu óhreyfanlegir. Sömuleiðis
væri ástæða til að skylda hús-
eigendur til að láta hreinsa mið-
stöðvarkerfið á vissu árabili; það
er ótrúlegt hvað safnazt getur af
kísli i rörin og hálf- eða allokað
þeim.
nnars verður hitaveituævin-
týrið í Reykjavík í vetur ekki
annað kurteislegar kallað en
hneyksli. Það væri fróðlegt, ef
gerðar yrðu. skýrsur um það, hve
margar íbúðir hafa verið heilsu-
spillandi af völdum þessa
hneykslis, hve margir íbúar borg-
arinnar hafa orðið að búa við
frost í híbýlum sínum dag eftir
dag.
Máltæki ei’u mörg hver óvit-
laus. Til dæmis þetta: Flýttu þér
hægt. Það hefur ekki verið gert
með hitaveituna. Forsjármenn
hennar hafa riðið hraðar en hest-
urinn komst.
ónlistarlif þjóðarinnar hlýtur
að standa méð blóma, ef
dæma skal eftir þeim hljóm-
plötufjöida, sem hér kemur út.
Víst er um það, mörg eru lögin
lipur og laglega útsett, sumir
tekstarnir meira að segja góðir.
Aftur á móti eru sumir í þeim
hópi svo hrakalega gerðir, að
neðar verður ekki komizt í lág-
kúrunni. Ég heyrði einu sinni
— sem betur fer ekki oftar —
söng um einhvern sjómann, sem
var um kveðið: „Það er alveg
sama, þótt eitthvað sé að, þá sér
hann alltaf svo skemmtilegt Við
það.“ Ég trúði þessu ekki fyrst,
en þetta reyndist svo vera við-
lag margendurtekið. Annað brot
man ég úr þessum söng: „Þá
bjóða konurnar kossa til sín, með-
an karlarnir teyga sitt vín.“ Ann-
að ljóð furðulegt hefur glumið
Framhald af bls, 48.
Við skulum svei mér taka
á móti bangsa, þegar hann
kemur úr híðinu!
c. tbi. VIKAN 45