Vikan - 22.05.1968, Qupperneq 27

FYRIRMYNDAR
ÍSLENZKT
ÞJÓÐFÉLAG
Baldvin: Ég er allur í möguleikunum. Mig langar að setja gufubaðstofu í ann-
að hvort haughúsið eða hesthúsið, en sólterras í krikann á milli. Og mér er
sagt, að ]>að kosti elcki mjög mikið að setja hér upp sundlaug. Hún þarf ekki
að vera lögð í keramik, postulín og marmara, til að vera notaleg og standast
heilbrigðiskröfur.
ar skjólsælar grasbrekkur. Á
hina höndina er fjörðurinn, og
hann er ekki fyrir opnu hafi.
Það er ekkert að því að fara í
sjóinn sér, ekkert lakara en í
Nauthólsvíkinni. Ég hef sjálfur
prófað það.
Við göngum frá aðalhúsunum
vestur á túnið. Þar stendur hús,
minna en hin, eitt og sér. Fyrr-
verandi bústaður refa, meðan það
tíðkaðist að rækta þá til arðs.
Sólin skín og lognið slíkt að ekki
blaktir hár á höfði. Við göngum
neðan við útihúsin, austast geng-
ur haughús suður frá fjós-
inu en vestast hesthús frá hlöð-
unni. Á milli er skjólsæll kriki..
— Ég er allur í möguleikunum,
segir Baldvin. — Þama á milli
húsanna, haughússins og hest-
hússins, er sá mesti hiti, sem ég
hef nokkurn tíma verið í, hérna
á tslandi. Það er til þess að gera
ódýrt að setja upp gufubaðstofu,
og mig langar að setja upp eina
slíka í annað hvort húsið, með
sturtum og því sem til heyrir, en
sólbaðs“terras“ í krikann á milli,
og líka neðan við sjávarkambinn.
Nú er sjórinn kaldari en svo, að
venjulegl fólk kæri sig um að
fara í hann að ráði. En hérna á
túninu, þar sem við stöndum nú,
er mjög auðvelt að grafa, og mér
er sagt, að það kosti ekki mjög
mikið að setja hér upp sundlaug.
Hún þarf ekki að vera lögð í
keramik, postulín og marmara,
til að verða notaleg og standast
heilbrigðiskröfur. Við erum niína
að vinna að því að fá vatn ofan
úr Esju og myndum þá hita í
laugina, en láta síðan renna úr
henni ofan í sjó. Það verður svo
mikið vatnsmagn, að sjórinn yrði
volgur í kring. Bollamir héma
fyrir neðan kambinn eru ótrúlega
skemmtilegir og skjólsælir, og
héma fyrir ofan er endalaust
svæði af ræktuðum, sléttum völl-
um, sem nota mætti fyrir fót-
boltavelli, handboltavelli, körfu-
bolta, golf — það er bara að
koma með hugmyndir og hrinda
þeim í framkvæmd. Ég held, að
þetta bjóði upp á óendanlega
möguleika. Það eru meira segja
melöldur hér upp frá, þar sem
jeppaeigendur gætu svalað tor-
fæmþrá sinni. Landið er fallið
til nær hvers, sem vera skal og
Hýmið nóg, og þetta er mátulega
langt frá bænum og samt alveg
uppi í sveit.
—• Þú ert sem sagt þeirrar
skoðunar, að það sé fleira hægt
að gera við tún en að slá þau.
— Já, sannarlega miklu fleira
■— og það er meira að segja líka
hægt að slá þau.
— Og fullorðna fólkið á að fá
að koma hingað líka.
Já, auðvitað. Meiningin er,
að unga fólkið sjái um þennan
stað og uppbygging hans sé þess,
en það er alls ekki með því að
koma sér buriu frá hinum eldri.
Það er einmitt eftirsóknarvert,
að lcynslóðimar geti komið sam-
an og skemmt sér saman.
Við komum að refahúsinu. Það
stendur eitt sér vestur í túni, og
það leynir sér ekki, að síðustu
íbúar þessa húss voru engir refa-
vinir heldur hænsni. Og Baldvin
segir okkur hugmynd sína um
þetta hús:
— Þetta hús hef ég hugsað
mér, að þau sem koma til með
að vinna að uppbyggingunni
hér fyrst, gætu fengið að hafa
og umskapa nákvæmlega eins og
þau vilja. Þetta hús verður
þeirra verðlaun.
—- Erlu ekkert hræddur um,
að þessi kjarni verður eins kon-
ar klíka, gagnvart öðrum gestum
staðarins? Að hinir unglingarnir
hugsi: Ja, þau þarna, þau þykj-
ast eiga þetta alll og eru svo
mikil með sig. . . . ?
— Nei. Það er einmitt númer
eitt að velja kjarnann úr hópi
krakka, sem séu opin og ánuga-
söm og ekki sízt fyrir því, að fá
aðra með sér. Aftur á móti teldi
ég eðlilegt, að það fólk, sem
reynist leggja mesta vinnu í upp-
bygginguna og gera mest fyrir
staðinn, það stofnaði með sér
klúbb, og sá klúbbur fengi að-
setur í þessu húsi, og enginn
fengi inngöngu í þennan klúbb
nema hafa verið svo og svo tíð-
uit gestur hér og uppfylla önnur
Hlaðan að innan. Gólfið hcfur vcrið
steypt og skreytingin á veggjunum cr
eftir dansgesti frá í fyrra. Hér á að
koma betri lýsing og önnur vegg-
skrcyting, þá er húsið fullbúið.
Séð ncðan af túni hcim að Saltvík.
Lengst tll vinstri cr áhaldahúsið, þar
sem meiningin er að hafa leiktæki.
Þá er hlaðan næst, og hesthúsið fram
af lienni. Fast upp við turninn cr
fjósið (sctustofan) og fram af því
haughúsið (gufubaðstofan?). Milli
hesthússins og haughússins er ákjós-
anlegur sólbaðstaður, og fram af hon-
um er ráðgert, að komi sundlaug. í
súrheysturninum á hins vegar að
koma diskótek, þar sem þeir geta
veriö, sem vilja „botnlausan liávaða".
Bak við turninn sér í íbúðarhúsið, en
lengst til hægri cr sumarbústaðurinn
(sjá aðra mynd).
vandamál til. Ég er alveg á móti
því, að sífellt sé verið að tala um
unglingavandamál og hvenær
sem unglingur geri eitthvað af
sér, sé það orðið að vandamáli.
Hins vegar hefur ungt fólk á ís-
landi aldrtei verið eins fjölmennt
og nú til dags. Það hefur aldrei
áður borið eins mikið á því. —
Helmingur landsmanna er nú 25
ára og yngri. Það fer víst ekki
milli mála, að bilið milli hinna
eldri og yngri hefur breikkað,
en það álít ég að stafi af því, að
eldra fólkið hefur þurft að
byggja svo mikið upp ftá grunni
til þess að fylgja kröfum tím-
ans. Það hefur verið svo önnum
kafið að fylgja framþróuninni,
að fjölskyldulífið hefur kannski
lent svolítið á hakanum og ýmis
ariði í heimilishaldi hafa orðið
óþarflega viðamikil í augum
unga fólksins. Nú, skemmtanir
eru meiri núna en nokkurn tíma
áður og það er komið sjónvarp.
Unga fólkið lærir meira og er
■
þau skilyrði, sem sett kunna að
verða. Að það yrði sem sagt eft-
irsóknarvert á einhvem hátt að
vera í þessum klúbbi.
— Það endar kannski með, að
þú verður að stækka refabúið.
— .Tá, ætli ég verði ekki að
flytja það inn í hlöðu? En þetta
er sem sagt cina liúsið, sem ég
hef hugsað mér að yrði dálítið
lokað, þannig að ekki gæti hver
sem er gengið hér um að vild.
— Hvernig er með unglinga-
vandamálið?
— Ég tel ekkert unglinga-
Svona líta fjós út, þegar kýrnar eru
ekki heima. Hér á að fjarlægja beizl-
urnar og brynningatækin, og fylla upp
i flórinn, mála veggina. Þá er komin
vistiegasta setustofa, því húsakynnin
cru í sjálfu sér hiýlcg, björt og lág
undir loft.
Rcfahúsið stendur vestur í túni, nokk-
uð frá hinum húsunum. Þetta hús
hugsar Baldvin sér, að gera að nokk-
urs konar kiúbbhúsi fyrir þá, sem
áhugasamastir verða í Saltvik.
menntaðra en það var, og það
þroskast fyrr. Ég held, að þetta
sé aðalmismunurinn. Við höfum
heldur ekki kynnzt því að lifa
af heimsstyrjöld. Við höfum ekki
kynnzt mikilli fátækt, og við
höfum ekki kynnzt skyndilegri
velmegun eftir skínandi fálækt
Ai
( Framhald ó bls. 36.
V
27 VIKAN 20-tbl
VIÐ FLETTUM FRA VINSTRI TIL IHÆGRI
VtÐ FLETTUM FRA VINSTRI TIL HÆGRI
20. tbl. VIKAN 26