Vikan - 13.06.1968, Blaðsíða 14

Hank B. Marvin.
The Shadows. ilBI
The Shadows
Fyrir fjórum árum voru The Shadows hin einu goð, sem blöktu í
augum þeirra, sem nú eru komnir yfir annan áratuginn. Þeir komu
fram á sjónarsviðið með gítara og trommur, sem var á þeim tíma í
meira lagi óhefðbundin hljóðfœraskipan. Brátt fór þó svo, að allar
hljómsveitir vildu líkja eftir The Shadows, og þeir, sem hingað til
höfðu leikið á píanó eða saxófóna eða harmonikku gátu ekki verið
þekktir fyrir að láta sjá sig við slík hljóðfæri! Gítarinn var númer
eitt. Rafmagnsgítarinn. Og veldi gítarsins er enn óhaggað. Hann er
enn það hlóðfæri, sem mest kveður að í þeim hljómsveitum, sem
bragð þykir að. Sem sagt: Shadows voru frumherjarnir. Þeir komu
fyrst fram sem undirleikshljómsveit fyrir Cliff Richard, en nú hafa
þeir að mestu sagt skilið við hann enda syngur Cliff nú orðið við
undirleik stærri hljómsveitar, Á þeim átta árum, sem Shadows hafa
verið þekktir hafa þeir sent frá sér ótal hljómplötur, stórar og smáar.
Þeir hafa þó starfað saman öllu lengur, því að árið 1958 var hljóm-
sveitin stofnuð. Tveir þeirra félaganna, Hank B. Marvin og Bruce
Welch hafa verið í hljómsveitinni frá upphafi. Hank er sólógítar-
leikari hljómsveitarinnar og primus motor í músikinni. Fyrsta lagið,
sem The Shadows urðu þekktir fyrir, var Apache. Það var fyrir
átta árum. Að undanförnu hafa þeir sent frá sér margar ágætar
hæggengar plötur, og má nefna til dæmis plötu, sem ber heitið
„Jigsaw“. Sú plata hefur að geyma mörg lög, sem þeir sjálfir hafa
samið, auk sígildra dægurlaga á borð við „Winchester Cathedral",
„Haria Elena“ og „Stardust“. Þetta er músik í fyrsta gæðaflokki,
músik, sem maður hlustar á aftur og afur — og lygnir aftur aug-
unum um leið!
ANDRÉS INDRIÐASON
I-Iinn vinsæli velski söngvari Tom
Jones hefur að undanförnu skemmt
í Las Vegas í Bandaríkjunum og
hefur honum verið tekið með slík-
um kostum og kynjum að elztu menn
muna ekki annað eins, Þótt hljóm-
plötur Tom Jones hafi selzt í 25
milljónum eintaka um heim allan og
hann hafi komið fram fimm sinn-
um í skemmtiþætti Ed Sullivans
hafa bandarískir ekki opnað eyrun
fyrir söng hans fyrr en nú. Er
Tomma nú spáð miklum frama
vestra enda er hann skemmtikraftur
á þeirri línu, sem Bandaríkjamenn
kunna bezt að meta — að sögn. Þá
verður ekki annað sagt en byrlega
blási fyrir honum heima fyrir, en
lagið hans „Delilah“ hefur setið á
brezka vinsældalistanum um nokk-
urra vikna skeið,
Tom «l@nes ð
14 VTTCAN 23- »>■