Vikan - 13.06.1968, Side 18

AO lildi í sínii
í fyrsta skiots í ^ö^unni.
furir sér .. ..
Þenar fram !í?ta sfi>r»d!ir munu
fú’r athui?!:>i hyVia ö!!u
fr>'>'!ri!ouri af f>v> sem qerrt
Hefur á ol'I'ar r!öq»m. en af-
reV Chr>st>an Barnard. er hann
slrinti om Iriarta í dr. Phi!io B!ai-
bern.
Fvrir noHrru féMr Blaiberq a3
farn beirn af síúlrrahúsinu. en veilrt-
úf shömmu sfSar on var jbá fiuttur
hannaí aftor. Ta!>n var !>=etta á. aS
líffaeri hans V3ar>> a3 snúast ti! varn-
ar n°an núia hiarfanu. heoa- betta
er skrifaS, er !>San hans eftir at-
v!k»m r>ó8
Hér fer á eftir qrein. sem Christi-
an Barnard hefnr sinifur skrifaS oq
hirzt hefur í MöSum víSa um heim.
Hann seqir hér mefSa! annars frá
starfi s>nu. fiölskvldu sinni, trú
sinni og þósundum manna, sem
leitaS hafa til hans ( von nm nýlt
hiarta og nvft líf.
Greinin er skrifuB skömmn áSur
en Barnard fór í fer8a!aq ti! Banda-
ríkianna. Hann haf8i þó nvveriS
lokiS fyrirlestraferS um Evróou. —
Hann sæfti vF8a qanqrýni fvrir a8
vera aS skemmta sér oq sækíast
eft:r félaqsskao fræns fólks. Hann
svarar kröftuqleqa heirri gagnrýni
í lok greinarinnar, sem hér fer á
eftir:
eioin hiim
ÞaS ríkti djúp þögn.
Hvorugur okkar sagSi
orð. Blaiberg var ber-
sýnilega snortinn. ÞaS
sem hann hélt á hafði
fyrir nokkrum vikum
veriS lifandi hluti af
líkama hans, Þetta var
, V ' s S/' flgi S M s's v í
Christian Barnard þreyttur en
ánægSur. Myndin er tekin a8 lokn-
um hinum vel heppnaða uppskurSi,
er nýtt hjarta var grætt í Philip
Blaiberg.
sem maSur t hald»S
á Sfnu aiffin hiartíi í

<1 Dr. Phifip Blaiberg og kona hans
á heimili sínu daginn sem Blaiberg
kom heim af sjúkrahúsinu.
hSnHunum p* virt haS
Kona mín og dóttir tóku á móti
mér á flugvellinum, þegar ég
kom aftur frá Evrópu. Þar'
hafði ég meðal annars hitt
páfann, Sophiu Loren og Umberto
fyrrverandi konung Ítalíu, eins og
nógsamlega hefur verið getið í
blöðunum.
Þótt vissulega væri ég feginn að
sjá aftur konu mína og dóttur, þá
verð ég að viðurkenna, að mig fýsti
meir að sjá sem allra fyrst dr. Phil-
ip Blaiberg, tannlækninn, sem nú
hefur í rúma tvo mánuði lifað með
hjarta úr öðrum manni.
Ég fór beint inn í bíl og lét aka
mér á Groote Schuur-sjúkrahúsið.
Ég gekk hröðum skrefum gegnum
hliðið, sem gætt er af lögreglu-
þióni nótt og dag til þess að eng-
inn óviðkomandi komist inn f ein-
angraða herbergið, þar sem maður-
inn með nýja hjartað dvelur.
Við Suður-Afríkubúar erum ekki
vanir að heilsast með kossum og
faðmlögum eins og fólk gerir I
Evrópu og þó sérstaklega ó Italíu.
En nú munaði ekki miklu, að ég
faðmaði Blaiberg að mér. Það
gladdi mig svo ósegjanlega að sjá,
hversu vel hann leit út.
Á fyrirlestraferð minni f Evrópu
höfðu mér borizt fregnir um, að
Blaiberg hefði sýnt merki einhvers,
sem gæti verið upphafið að því, að
líffæri hans væru að snúast til varn-
ar gegn nýja hiartanu. Ég hafði dag-
lega sfmasamband við starfsbræður
mína og eftir að hafa hugsað mólið
vandlega sagði ég þeim að gefa
honum stærri skammt af því með-
ali, sem ó að vera til varnar þessu.
Það kom brátt í Ijós, að þetta mundi
duga. Og nú stóð sjúklingurinn
hress og kótur fyrir framan mig.
— Hvenær fæ ég að fara heim,
doktor Barnard, spurði Blaiberg. Ég
er orðinn svolítið óþolinmóður.
— Við sjóum hvað setur, svaraði
ég. Þér verðið að bíða þar til ég er
kominn aftur úr Ameríkuferð minni.
— En ég get vel farið heim
núna strax. Ég kenni mér einskis
meins.
— Allt f lagi, svaraði ég loks. —
Við skulum spyrja prófessor Schrirr-
er róða. Hann hefur með hjarta-
línuritið að gera. Við skulum lóta
hann róða þessu.
Blaiberg fær að fara heim, ó
meðan ég er í Ameríku. En hann
mun ekki geta byrjað að vinna
strax. Hann þarfnast langrar og
góðrar hvíldar.
Það sem hefur gerzt með Blai-
berg er kraftaverki líkast. Hann veit
það og hann er hamingjusamur
maður. Blaðamenn lögðu margar
spurningar fyrir hann í gegnum
glervegginn, sem skilur sjúkraher-
bergi hans frá ganginum. Hann
sagði hlæjandi:
— Ég lifi kóngalífi. Ég þvæ mér
og raka mig og má borða hvað sem
ég vil. Hvers getur maður, sem áð-
ur var dauðadæmdur, óskað sér
frekar?
Þriðjudaginn 15. febrúar, daginn
áður en ég lagði af stað til Banda-
ríkjanna, gerðist svolftið atvik, sem
18 VIKAN 23-tM-