Vikan - 10.10.1968, Side 41

til mín og beðið um hjálp. . . .
Sophia Loren og Carlo 'Ponti
hafa töluvert skipt sér af stjórn-
málum undanfarið. Róttækar
skoðanir Sophiu virðast stangast
svolítið á við þann lúxus, sem
hún býr við, og þegar það ber
á góma, segir hún: — Ég get
aldrei gleymt því hve oft ég var
svöng, þegar ég var barn.
Hinir frægu gestir þeirra koma
og fara, en þeir lítt þekktu koma
og dvelja lengi, Sophia Loren er
aldrei ánægðari en þegar móðir
hennar, systir og litlu frænkurn-
ar eru hjá henni.
Ég elska Carlo og þetta fal-
lega hús, segir hún, — en hús
verða ekki heimili, nema fjöl-
skylda búi þar....
☆
Eru konurnar . . .
Framhald af bls. 11
aðarblæðingum stendur, orsakar
þreytu og truflar einnig andlega
getu. Konur með mjög regluleg-
ar blæðingar verða þó minna
varar við þetta, heldur en konur
með óreglulegar tíðir. Samt ættu
allar konur að haga sínum ferð-
um með tilliti til líkamsstarfsemi
sinnar.
Þótt konur stæðu sig betur en
karlar gegn þreytu við akstur,
áttu þær einn slæman galla sam-
eiginlegan með körlunum. Hvor-
ugt kynið gerði sér fyllilega
grein fyrir þreytunni. Þau of-
mátu bæði ökuhæfni sína.
Þetta kom fram á heilalínu-
ritinu. Það sýndi þreytu á háu
stigi, þótt ökumennirnir teldu
sig hæglega geta ekið að minnsta
kosti tvær klukkustundir enn
með góðu móti. Að undantekn-
um einum karlmanni, sem van-
ur var að aka langar lotur, sýndi
línuritið, að eftir fjögurra stunda
akstur voru allir ökumennirnir
„sofandi“!
Þreytueinkenni, svo sem
■fe verkir í augum
■fc sviði í augum („sand-til-
finning)
að sjá tvöfalt
þurrkur í munni, þorsti
•fc hitatilfinnig, hrollur, geispi
ix sú kennd ,að eitthvað hafi
breytzt í bílnum (ganghljóð,
skrölt).
koma til þess að gera fljótt fram.
Hjá umræddum ökumönnum
komu þessi einkenni eftir þriggja
stunda akstur að degi, en tveggja
stunda að nóttu. Lífshættulegt er
hins vegar, þegar ökumaðurinn
sér ofsjónir
■& langar ákaft ti! að sofa, og
sér sífellt fyrir sér uppbúið
ból
bregður og hemlar skyndi-
lega að ástæðulausu
■fo svitnar ákaft á enninu
■& dreymir andartak með opin
augu.
Þegar eitthvert þessarar ein-
kenna gerir vart við sig, ber
þegar í stað að stöðva og sofa
eina eða tvær klukkustundir, í
bílnum, ef ekki vill betur til.
Hættan á ofþreytu minnkar, ef
ökumaðurinn temur sér hvíld á
þriggja stunda fresti, og þá er tíu
mínútna alger afslöppun lág-
markið.
Það er hættulegur hugsunar-
háttur karlmanna, að láta kon-
una ekki taka við akstrinum fyrr
en karlmaðurinn getur ekki
lengur haldið sér uppi. Á hinn
bóginn ætti konan ekki að aka
nema þriðjung leiðar á ferðalög-
um, því í flestum tilvikum er
karlmaðurinn vanari ökumaður,
og vanir ökumenn eru þolnari og
þreytast síður en þeir, sem
sjaldnar aka. Og flestar eigin-
konur eru óvanari ökumenn en
menn þeirra, þótt þeir séu ekki
íhaldssamir á fjölskyldubílinn,
einfaldlega vegna þess, að þær
þurfa minna á bílnum að halda
dags daglega.
Framkvæmdastjóri þessarar
tilraunar sagði í skýrslu sinni:
— Til er brandari á þessa leið:
Bjartsýnismaður er sá, sem læt-
ur konuna sína aka, og heldur
að hann geti hvílt sig á meðan.
En þetta er ekkert fyndið. Við
getum allir hvílt okkur oftar og
betur, ef við leyfum konunum
að aka og erum ekki með sífellt
nöldur og aðfinnslur. En konurn-
ar mættu taka meira tillit til
reynslu karlmannanna og til-
einka sér það í akstrinum, sem
þeir hafa lært af áratuga forskoti
á kvenfólkið undir stýri.
☆
Framhald af bls. 34.
er þetta með stúlkuna. Ég geri mér
engar gyllihugmyndir um sjálfa mig
og í hreinskilni sagt er ég tunnu-
týpan, en ég hélt að það væri
eitthvað gott og sterkt á milli okk-
ar. Ég hefði ekki látið mig veru-
legu máli skipta ef þú hefðir farið
og gert eins og karlmenn gera ...
— Hvað áttu við með því?
— Þú veizt hvað ég á við, Johnny.
Það sem þið kallið að tjalda til
einnar nætur — er það ekki — ég
á við að ég gæti reynt að skilja,
ef þú skriðir upp í hjá einhverri
af einhverri ástæðu, sem þér þætti
ef til vill réttlætanleg. Kannske
vegna þess, sem hefur legið á þér
eins og mara síðustu vikurnar —
en að vera skotinn eins og skóla-
drengur í hreinni mey, sem hefur
verið gift fjórum sinnum og á geld-
ing fyrir eiginmann, sem falbýður
hana meðan hún teygir sjálf úr sér
uppi á lofti — í hverju var hún
annars? í svörtum knipplingaslopp?
— Ég sagði þér að ég hefði ekki
farið upp, það veit ég þó ég væri
drukkinn. Þú veizt hvernig fer fyrir
þeim sem eru drukknir?
— Ekki almennilega, satt að segja.
Samkvæmt Shakespare eykst þrá
hans en hann glatar hæfileikanum
til að fullnægja henni. Var það
það sem kom fyrir þig?
— Nei, það var ekki það sem
kom fyrir mig. Fyrir guðs skuld,
Alísa, geturðu ekki skilið hvaða á-
hrif allt þetta hafði á mig?
— Ég er að reyna, sagði hún
þolinmóð.
— Geturðu ekki gleymt þessum
andskotans kvenmanni? Það sem
máli skiptir er lykillinn.
— Það er ekki auðvelt að gleyma
þessum andskotans kvenmanni,
Johnny. En lykilinn, Johnny.
— Það er hann sem skiptir máli
núna. Við verðum að finna lykil-
inn.
— Hversvegna?
— Drottinn minn verð ég að segja
þér aiit aftur. Þeir koma eftir hon-
um eftir hálftíma.
— Og ef þú lætur þá ekki hafa
hann?
— Þeir láta sér ekkert fyrir brjósti
brenna, Alísa. Ég segi þér satt. Þeir
láta ekkert aftra sér.
— Ég held að þú takir þetta allt
of alvarlega. Hvað sem er í þessu
öryggishólfi er það á þeirra á-
byrgð, ekki þína. Þú stalst ekki lykl-
inum frá þeim.
— Það kemur út á eitt.
— Nei.
— Hér sitjum við og sóum tíman-
um, sagði ég biðjandi. — Þegar við
ættum að vera að leita að þessum
lykli.
— Það er tilgangslaust að vera að
leita að honum, Johnny. Ég veit ná-
kvæmlega hvar ég lét hann. Beint
þarna á borðið. Þú gáðir að honum
og ég gerði það. Hann er horfinn,
einhver hefur tekið hann.
- Hver?
— Ég veit það ekki, Johnny. Ég
var úti nokkra klukkutíma og dyrn-
ar voru ólæstar. Hver sem var á
hnotskóg eftir lyklinum hefði getað
komið inn og tekið hann.
— Af hverju læstirðu ekki and-
skotans dyrunum?
— Af því að ég geri það aldrei.
Þú veizt það. Það er tilgangslaust
IIIAIER WIN HANS NÍA?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Lilja Britta Olson, Skaftahlið 8, Reykjavík.
Nafn
Heimiii
Orkin er á bls.
V_
Vinninganna má vitja i skrifstofu Vikunnar.
40.
40. tbi vikAN 41