Vikan - 23.10.1969, Page 44

ALLT Á SAMA STAÐ
FINNSKD SNJÓHJÖLBARDARNIR
NOIÍA
ÞAÐ ERU FINNSKU
HJÓLBARÐARNIR
sem slegið hafa í gegn
hér á landi.
HAKA
Það er hið óviðjafnan-
lega snjómynstur, sem
gerir þá eftirsótta.
BIFBEIBA 1
EICENOUR
MUNIÐ AÐ NÆG
BÍLASTÆÐI ERU
FYRIR VIÐSKIPTA-
VINI Á HORNI
RAUÐARÁRSTÍGS
OG GRETTISGÖTU.
FLESTAR STÆRÐIR
SNJÓHJÓLBARÐA
FYRIRLIGGJANDI.
v_______________
GERIÐ SNJÓHJÓLBARÐAICAUPIN TÍMANLEGA
SENDUM í KRÖFU
EGILL VILHJALMSSON HF.
Laugavegi 118 — Sími 2-22-40
ELDHÚSINNRÉTTINGAR
SKEIFAN 7
SÖLUUMBOÐ:
ÓÐINSTORG HF.
SKÓLAVÖRÐUSIÍG 16
ilHHlllHHl
*
MYNDATÖKUR FYRIR
ALLA FJÖLSKYLDUNA
*
FERMINGARKIRTLAR Á STOFUNNI
*
Hiffi
UQ
Garðastræti 2 - Reykjavík - Sími 20900
44 VIKAN 43-tbL
inn neikvæður. Reyndu nú' einu
sinni að líta á björtu hlið máls-
ins.“
Ég vissi hvað hann hafði í
huga.
í vikulokin sagði hann mér að
hann vissi um verðbréf, sem ættu
eftir að tífaldast í verði.
„Hvernig veiztu það?“ spurði
ég.
„Hvernig veit ég það? Nú, ég
bara veit það, það er allt og
sumt.“
É'g trúði því, en samt sem áð-
ur vildi ég ekki taka þátt í því.
„Hvaða þörf höfum við fyrir það,
Charlton. Þetta gengur vel eins
og það er.“
„Jæja. En eitt skaltu vita, að
ég ætla að leggja hvert einasta
sent sem ég á í þetta, og eftir
stuttan tíma verð ég orðinn milli
líka.“
„58g ætla að fylgjast með þér,“
sagði ég.
„Hafðu það bara eins og þú
vilt, en hlustaðu nú vel, því ég
ætla að segja þér svolítið: Þetta
er nokkuð sem ekki skeður nema
einu sinni í lífi hvers manns.“
Hann hló. „Munurinn á okkur,
Hamilton, er sá að guttar eins og
þú hafa ekki nokkurt hugmynda-
flug. Eftir tvö ár verður þú far-
inn að selja loftræstitæki á ný.“
Ég fór heim og hugsaði um
þetta. Svaf ekki hænublund. Fyr-
ir hálfu ári síðan átti ég ekki
krónu, en í dag átti ég 50.000
dollara í banka og hafði það fínt.
Eitt var víst, að þrátt fyrir að
hugmyndir Charlton's höfðu
hljómað brjálæðislega, hafði ég
ekki tapað neinu á að hlusta á
hann.
Morguninn eftir fór ég í bank-
ann, tók út alla peningana mína
án þess að minnast á nokkurn
hlut við konuna mína, og við
Charlton keyptum verðbréf fyrir
50 þúsund dollara hvor.
Það var mánudagur. Á föstu-
deginum var hlutur minn orð-
inn 10 þúsund dollara virði og
er vika var liðin frá því að við
keyptum var allt farið á haus-
inn. Tómt svindl.
Charlton ætlaði að fara að
biðja flottpíuna sína að skila
eitthverju af pelsunum og dem-
öntunum, sem hann hafði keypt
handa henni. En hún hafði heyrt
um það sem skeð hafði og stung-
ið af.
Konan mín fór frá mér líka.
Charlton var óður. Hann kom
á skrifstofuna á miðvikudegin-
um, miðaði á mig byssu og
kenndi mér um allt saman. Ef
ég hefði ekki farið út í þetta
með honum hefði hann aldrei
keypt eitt einasta verðbréf.
„Hugsaðu út í það sem þú ert
búinn að gera,“ hvæsti hann. „Ég
ætla að drepa þig.“
„Heyrðu nú,“ sagði ég. „Ver-
um ekkert að æsa okkur. Leggðu
frá þér byssuna og ræðum málið
í rólegheitum. Það þýðir ekkert
að vera að væla út af þessu.
Þetta gengur ennþá sem fyrr.