Vikan - 13.01.1972, Blaðsíða 7

Karl Gústaf, krónprins Svía, er
allmjög upp á kvenhöndina, eins
og myndin ber með sér. Hann
fær að verða konungur að afa
sínum látnum, en valdaleysi hans
í hásætinu verður jafnvel enn al-
gerðara.
ar sjálfir og ekki síður útlend-
ingar voru sannfærðir um að
Svíþjóð væri það ríki jarðar,
sem stjórnað væri af mestri
skynsemd, réttsýni og fram-
farahyggju.
En nú er sem sagt farið að
kveða við annan tón. Og það
var stjórnarflokkurinn sjálfur.
sósíaldemókratar, sem ýttu
óþyrmilegast við helgisögninni.
Sama ár og skipt var um for-
sætisráðherra gerði nefnd, skip-
uð af flokknum til að kanna
jöfnuð innan þjóðfélagsins,
heyrinkunna skýrslu, sem
hljómaði eins og ákæra. Sam-
kvæmt skýrslunni fór þvi fjarri
að jöfnuður ykist í þessu fyrir-
myndarríki „jafnaðarmanna",
þvert á móti. Fyrirtækin, sem
landsmenn byggðu afkomu
sína á, urðu sífellt stærri og
„Raggarna", eins og vandræða-
unglingarnir sænsku eru kallaðir,
valda lögreglunni oft ærnum erf-
iðleikum, og vinstúlkur þeirra
stundum ekki síður. Og sænskir
lögreglumenn eru engin alger
stillingarljós frekar en stéttar-
bræður þeirra annars staðar.
færri, bilið milli þeirra,
sem fyrirtækjum stjórnuðu og
hinna sem þar unnu varð sífellt
breiðara, mishröð verðbólga
hrjáði landslýðinn. atvinnu-
leysi var meira að segja ekki
óþekkt, barnaheimili voru of
fá og sjúkrahús sömuleiðis,
konur voru láglaunaðri en
karlmenn, húsaleiguokrið var
orðið hrein plága, eldra fólk
átti í vandræðum með að fá
vinnu og vextir af sparifé voru
svo lágir að fólk, sem treysti
á slíka eign, gat hvorki lifað
af henni eða dáið.
í stuttu máli sagt: Flokkur-
inn uppgötvaði að fyrirmynd-
arríkið var ekki laust við sömu
vandamálin og hrjá þróuð iðn-
aðarríki yfirleitt. Það félags-
lega öryggi, sem Svíar höfðu
Framhald á hls. 39.