Vikan - 20.07.1972, Side 37

KARLAR í
KRAPINU
Framhald. af bls. 13.
finna til kraftanna. En enginn gat
heldur hrifiö eins og hann, er
hann vildi það við hafa, með
eldmóði hjartans. -
Hér haga menn biðilsförum
sinum svo, að piltarnir heim-
sækja stúlku þá, sem þeir leggja
hug á, á laugardagskvöldum og
hvila hjá henni i fötunum fram
eftir nóttu. Þannig hafa menn hér
um slóðir hagað biðilsförum
sinum frá ómunatið, þannig baö
pabbi mömmu og afi ömmu svo
langt aftur, sem menn frekast
muna. Og það er ekki talin nein
vanvirða fyrir þann, sem knýr á,
né heldur fyrir stúlkuna, sem
opnar. Dagsannirnar gefa unga
fólkinu hér engan tima til að elta
hvaö annaö á röndum og tala
fagurlega, eins og hefðarfólkið
hefir til siðs, slikt kæmi bænda-
fólki að litlu liði. En nóttin skapar
einlægnina. Það sem elskend-
unum þá fer á milli, kemur þeim
einum við, enda eiga þau lengst
að þvi aö búa, og biðilsfarir eru
ekkert opinbert málefni.
Löndin suður-um-á og norður-
um-á voru alveg aöskilin, þótt
þau tilheyrðu sama hreppnum, og
sjaldan fór nokkur piltur yfir ána
til þess að biöja sér stúlku. En Óli
var nú á öðru máli. Eitt sið-
sumarkvöldiö fór hann niður að
ferjustaðnum, ýtti bát sinum á
flot og reri yfir um, gekk i
hægðum sinum upp þá hina bröttu
brekku, er lá að bæ Zakariasar og
barði á gluggann hjá Ingibjörgu.
En I það skiptið varð hann að
snúa heim viö svo búiö. Viku
siðar kom hann aftur og á sama
hátt, þá stóð hún við gluggann og
vissi, hver kominn var. En upp
lauk hún ekki að heldur. Hið
þriðja sinnið hafði Öli töng meö
sér og dró út gluggakengina, - en
þá opnaöi hún gluggann og lét
dæluna ganga:
- Þú ferð ekki spaklega, sagöi
hún, - blygðast þú þin ekki"iPú ert
áflogahundur, þú tyggur tóbak,
þú drekkur brennivin, þú dregur
stúlkur á tálar, og þú - þú getur
snáfað heim. Haltu þig heldur
fyrir norðan á.
Ari síöar var Ingibjörg þó
heitbundin honum. Það yrði of
langt aö segja frá þvi, hvernig
það atvikaðist. Hann fór nú yfir
um á hverri viku, en hann grunaöi
ekki, aö sveitarþvaðrið var á
hælunum á honum.
Þá var þaö haustkvöld eitt, að
hann baröi aö dyrum.
Hann heyrði gengið hægum
skrefum i stóru stofunni og aö
gengiö var um eldhúsdyrnar,
eitthvað hægt á sér i göngunum
og útidyrnar opnaðar. En það
fyrsta, sem hann fann til, var ekki
koss, heldur bylmingshögg i
andlitið og um leiö vatt Zakarias
sér snöggklæddur út á hlaðið. Og
enn sló hann öla svo, aö hann
varö að hörfa aftur . Augnablik
varð honum á að hugsa til
Ingibjargar, en I sama vetfangi
blossaði gremjan upp i honum og
þá nótt fékk Zakarias karlinn
góða og gilda ráðningu.
- Þú hefur hatað föður minn,
sagöi hann og sló hann, hatar
mig, og sló hann aftur. Blauöur
varst þú, karltetur, er þú
skemmdir laxanótina fyrir fööur
minum. Eöa finnst þér ekki?
sagöi hann og sló, svo að buldi i
skrokknum á karlgreyinu.
ódrengur varst þú, er þú styttir
honum aldur meö þvi að berja
hann til óbóta með margra
manna aöstoö. Hér hefur þú
höfuðstólinn, stórbokkinn þinn -
högg! - og hér er rentan og riflega
þaö - högg! - og þetta er fyrir
húskarla þina og vandamenn -
högg!
En svo datt honum Ingibjörg i
hug, og að þetta mundi fjarlægja
þau enn meira hvort frá öbru - þá
slepti hann karlinum og fór.
Og nú leið langur timi svo, að
hann kom ekki yfir um.
Aldrei sótti heldur Ingibjörg
dansinn. Og ekki sá hann
Zakarias, og einmana var hann.
Þaö var eins og fólk véki úr vegi
fyrir honum. Hann reyndi aö
skrifa henni bréf,-en gat aldrei
fengiö af sér aö biöja neinn fyrir
þaö. Eldur brann i sál hans og
herfinu kastaði hann þá til og frá
eins og staf sinum, og er löngunin
settist aö hjarta hans, ýtti hann
svo á eftir plóghestunum, aö þeir
fóru þvi sem næst á haröa brokk.
Laugardagskvöld eitt á
siöhausti setti hann kófsveitta
eikina inn fyrr en hann var vanur,
en þann dag hafði hann plægt meö
þeim nýtt land eins og vitlaus
maður. Siðan gekk hann i stofu,
át svo sem ekkert, en sat og horfði
yfir ána. Svo sló hann hnefanum I
boröib og bað um heitt vatn.
Gamla konan, sem hafði jafn-
mikla viröingu fyrir syni sinum
eins og manni, fékk nú fætur og
flýtti sér.
Stundu siöar sat hún tárvotum
augum við gluggann og meö kökk
I hálsinum.
Óli gekk nýrakaöur og spari-
búinn niðu'r meö giröingunni og
hvarfaöbakihlööunni. En gamla
konan sat og beið. Stundarkorni
siðar sá hún hann róa fram og
aftur á ánni, en hún vissi sem var,
aö honum mundi ekki vera nein
alvara meö að veiða urriða i það
sinniö. Fyrst þegar komið var
kolniöamyrjur, gekk hún and-
varpandi að hlóðunum og setti
upp kaffiketilinn.
Daginn eftir lá Óli rúmfastur -
illa leikinn, sneyptur og þögull. -
Möifhum varö skrafdrjúgt um
þaö i sveitinni hvaö viö heföi borið
um nóttina. Hann óli
MIDAPRENTUN
Takiö upp hina nýju aðferö og látiö prenta
alls konar aögöngumiöa, kontrolnúmer, til-
kynningar, kvittanir o.fl. á rúllupappír. Höf-
um fyrirliggjandi og útvegum með stuttum
fyrirvara ýmis konar afgreiðslubox.
LEITIÐ UPPLÝSINGA
HILNIR HF
Skipholti 33 - Sími 35320
29. TBL. VIKAN 37