Vikan - 21.06.1973, Blaðsíða 34

EimnEiÐin
EimnEii>m
EimnEioin
EimREiÐin
EimREiom
Meðal annars efnis:
Kjölfesta frjálshyggjunnar er trúin á manninn, viðtal við Jónas Haralz, bankastjóra
Skáld í Bessatungu,
grein eftir Hannes Pétursson, skáld
Hver er sinnar gæfu smiður, grein eftir Þorstein Pálsson
Höfundur Kondunær og sofðu og The Mersey Sound
eftir Hrafn Gunnlaugsson
Loftungur fjölmiðlanna, úrdráttur úr erindi eftir Indriða G. Þorsteinsson
Draumurinn um SHALOM
eftir séra Gunnar Kristjánsson, Vallanesi
Um uppbótarþingsæti eftir Helga Skúla Kjartansson
Vandi fslenzkra fjölmiðla eftir Björn Bjarnason
Hægagangur á hraðaöld
eftir Hörð Einarsson. hrl.
Fjórir Þjóðverjar eftir Jónas Kristjánsson, ritstjóra
HILMIR hf
ÍRSKT BLÓÐ
Þaö var heitt í veöri, þennan
ágústdag, þegar þeir fóru frá
herra Spoulding og sneru aftur til
Winfield i einka járnbrautarvagni
Josephs, sem áöur haföi veriö i
eigu herra Healey. Joseph sat viö
gluggann, en Timothy vissi aö
hann sá alls ekki landslagiö.
Var Joseph að hugsa um Sean
bróöur sinn? Sean haföi fariö frá
Harvard, án þess aö kveöja kenn-
arana eöa skólafélaga sína. Hann
kæröi sig ekki um æðri menntun.
Hann vildi syngja og lifa glatt
meðal kátra félaga, leika
skemmtilega tónlist og eins og
hann sagði viö Joseph, lifa lifinu.
Timothy hafði einu sinni heyrt til
þeirra I háværum deilum.
— Þú ert steinn! öskraði Sean.
— Þú ert ekki mannlegur! Hvað
veizt þú um lifið, ástina og sorg-
ina? Þú þekkir ekkert nema
þessa bölvaða peninga þina!
Sean var svo æstur aö hann tók
ekki eftir svipbrigöunum á bróöur
sinum. Hann öskraöi aftur, fullur
s jálfsmeðaumkunar:
— Og þar var ég, bundinn i
báða skó á þessu andstyggilega
munaðarleysingjahæli, þar sem
allt var svo ljótt og gleðisnautt.
Þú komst þér auövitaö I burtu,
gleymdir okkur Reginu, aöeins til
aö safna peningum! Og hvaö hafa
svo þessir peningar gert fyrir
þig? Þú nýtur þeirra ekki einu
sinni. Hvað veizt þú um mannleg-
ar tilfinningar, einmanaleika og
vonleysi? Þú komst varla i heim-
sókn til okkar. Okkur var sagt að
þú værir alltaf að vinna fyrir okk-
ur og hefðir ekki peninga til að
heimsækja okkur oftar! Þaö var
lygi!
Joseph svaraöi engu og Sean
varð ennþá æstari út af þeim
rangindum, sem hann haföi veríö
beittur. — Þú hlýtur aö hafa hataö
okkur. Já, þaö getur veriö að þú
hafir borgað fyrir okkur, en þú
yfirgafst okkur, þegar við þurft-
um mest á þér aö halda, meöan
viö vorum litil börn. Og i hvaöa
tilgangi? Eingöngu vegna þess aö
þú varst svo upptekinn viö aö
safna peningum. Einu sinni var
ég mikið veikur af lungnabólgu.
Þú komst ekki til min. Liklega
vonaöir þú aft ég myndi deyja.
Joseph var staöinn upp og Tim-
othy haföi séð skjálfta fara um
likama hans, en svo gekk hann
þegjandi út.
Sean hafði farið til Harvard dag
inn eftir, en svo fór hann þaðan
um voriö og hvarf bókstaflega.
Þaö tók nokkra mánúöi aö hafa
upp á honum og þaö var Timothy,
sem stjórnaði leitinni. Hann haföi
aö lokum fundiö hann á veitinga-
staö i Boston, þar sem hann söng
fyrir fólkið. Hann söng fyrir bjór
og viský, ókeypis hádegisverð og
ekki sizt til þess aö njóta samfé-
lags viö fastagestina. Eftir
nokkra mánuöi var hann alveg
peningalaus.
— Við getum ekki látiö hann
svelta, sagði Joseph og þaö var
hræðilegur þjáningasvipur á and-
liti hans, þegar bróöir hans var
nefndur á nafn. — En það þýöir
ekkert að láta hann fá mikla pen-
inga i einu, hann fleygir þeim
bara I drykkjufélaga sina.
— Láttu hann svelta, sagði
Timothy, með óvenjulegum
ákafa.
— Nei, sagði Joseph. — Viö get-
um ekki gert það. Ég veit ekki
hvers vegna, en það er ekki hægt.
Það getur verið vegna systur okk-
ar. Sjáðu til aö hann fái tiu doll-
ara á viku.
En fyrir tveim árum hafði Sean
horfið endanlega og ekki komiö
aftur I leitirnar. Joseph talaöi
aldrei framar um bróöur sinn.
Sean var jafn dauður fyrir hon-
um, eins og hann hefði séö hann I
gröfinni. En hann myndi aldrei
gleyma vipskiptum þeirra bræðr-
anna. RCgihu hefir eflaust grunað
eitthvaö, þvi aö hún minntist
heldur ekki á bróður sinn við
Joseph, en stundum við Timothy
og þaö kom fyrir að hún grét yfir
honum.
Timothy spurði sjálfan sig
hvort eitthvaö af þessu væri nú
efzt i huga Josephs. Hnigandi sól
lýsti upp hvassan vangasvip
hans. Þaö var varla hægt að segja
að hann reykti eða drykki áfenga
drykki og hann fór aldrei I veizl-
ur, nema þaö væri einhver sam-
koma viðskiptalegs eölis. Hann
átti konu, sem hann elskaöi ekki,
en stundum gerði hún honum
glatt I geði og lokkaöi hann til sin.
Tviburarnir, Rory og Ann, voru
nú næstum fimm ára. Skyldi
Joseph elska þessi börn sin? Það
gat veriö rétt hjá Harry Zeff, aö
hann óttaöist ástina, óttaöist þaö
aö elska nokkra mannlega veru,
væri tortrygginn gagnvart ástinni
og kaldhæðinn á alla lund.
— Ög hver getur láð honum
þaö, hugsaöi Timothy, — þegar
maöur hugsar um hvernig Sean
hagaöi sér?
Hennessey rikisstjóri haföi gef-
iö dóttur sinni hálfa húseignina i
brúöargjöf. („Húsiö var eign
konu hans”, haföi Joseph sagt
þá”.) Hún haföi lika erft helming-
inn af eignum móöur sinnar, þeg-
ar hún varð tuttugu og eins árs.
Hinn helminginn fékk Tom, sem
þá var kvæntur dóttur þing-
mannsins.
Nú bjó þá Joseph I hinu stóra og
glæsilega húsi, sem hann hafði
einu sinni virt fyrir sér, april-
kvöldiö fyrir svo mörgum árum
siöan. Rikisstjórinn kom þangað
mjög sjaldan, hann og Joseph
áttu ekki margt sameiginlegt.
Tom var nú um sextugt, hégóm-
legur munaöarseggur, og jafn
metorðagjarn og áöur.
Elizabeth, unga konan hans,
kom meö honum til Green Hills,
þegar hann kom þangaö, en
Bernadette og hún uröu aldrei
samrýmdar. Elizabeth haföi fyrir
löngu fyrirgefiö eiginmanni sin-
um sviksemi hans, þótt hún heföi
aö likindum ekki gleymt fram-
komu hans.
En framar öörum, elskaöi Tom
Courtney, drenginn sem hann
haföi ættleitt og sem sagöur var
sonur Tallinnar striöshetju. Þaö
orsakaöi brjálæöislega afbrýöis-
semi af hálfu Bernadette.
Hún var lika afbrýðissöm i garð
Reginu og var si og æ aö halda
veglegar veizlur til að kynna
hana fyrir ungum mönnum. En
Regina brosti með hægð yfir
þessum tilraunum hennar til aö
losna viö hana.
— Hvað hefir þú á móti hjóna-
bandi? spuröi Bernadette einu
sinni.
— Alls ekkert, sagöi Regina og
það var glaðlegur hreimur i
skærri röddinni. — Mér finnst þaö
vera heilög stofnun, eins og kirkj-
an kennir.
— Hvers vegna gengur þú þá
ekki i hjónaband? sagöi Berna-
dette áköf. — Hvens vegna getur
þú ekki oröið ástfangin?
— En ég er ástfangin, hugsaöi
Regina. — Hjarta mitt er þrungið
af ást, ég hugsa ekki um neitt
annað en ást.
Hún sagöi og þaö var eins og
rödd hennar væri leitandi:
— Þú elskar Joseph, geriröu
þaö ekki, Bernadette?
— Ég elska hann ofar öllu
öðru!
. Reginu var nú ljóst, að hún gat
farið i friði. — Elskaðu bróður
minn, kæra Bernadette. — Hann
þarfnast ástar, meira en nokkurs
annars. Hann hefir haft svo litið
af ást aö segja um ævina.
Tveim dögum siðar kom Joseph
til Green Hills frá Titusville.
Regina gekk þá á fund bróður
34 VIKAN 25. TBL.