Vikan - 21.06.1973, Blaðsíða 33

— Til hvers eruð þér hingað
komnir? spurði Italinn.
— Til að heimsækja hann
Chivers, vin minn. Mér þykir
fyrir þvi, ef við höfum farið
húsavillt, en . . . .
— En dyrnar voru læstar og þér
brutuzt inn.
—Sjáið þér til . . . Ég vil vita .
— Haldið yður saman.
Georg hreyfði sig eitthvað
hægra megin við hann.
Samstundis bar Egyptinn hnifinn
að hálsi Georgs, svo að hann rétt
snerti höfundið.
— Haldið þið, að við séum
einhverjir bófar? sagði Verrell. —
Og ef húseigandinn hérna heitir
Togliatti, hvar er hann þá?
Mennirnir þrir töfsuðu eitthvað
óðamála, en litu öðru hverju á þá
félaga. . Þeir voru sýnilega i
miklum vafa. Einn þeirra bretti
upp jakkaermina sina og barði
fingrum á glerið á úrinu sinu en
annar bar hnifinn frá hálsinum á
Georg og pataði með honum út i
loftið og æpti eitthvað um leið.
'— Það er sýnilegt, hvað hann
ætlar sér, sagði Verrell þurrlega
á ensku.
— Segðu nú það, sagði Georg,
jafnórólega og Verrell.
— Haldið ykkur saman. sagði
ttalinn ruddalega.
— Megum við ekki einusinni
segja siðustu huggunarorð, hvort
við annan? saði Verrell.
— Hvers vegna brutuzt þið inn i
húsið?
— Við komumst ekki inn
öðruvisi.ð Þessi
röksemdafærsla gerði ttalann
bálvondann. Hann hreytti úr sér
heilum straumi af ógnunum og
blótsyrðum og miðaði byssunni á
magann á Verrell, ýtti örygginu
frá með þumalfingrinum. Sá elzti
þriggja manna gaf einhverja
fyrirsskipun . og hann ýtti
örygginu fyrir aftir.
Verrell færið allan þunga sinn
yfir á vinstra fótinn. Hvar var
Framhald á bls. 40
25. TBL. VIKAN 33