Vikan - 26.07.1973, Qupperneq 7

lúxusneyzlu. Til eru tvö sjón-
varpstæki i einkaeign á sam-
yrkjubúinu. Nokkrir yngri félag-
ar hafa fengiö þau aö gjöf frá for-
eldrum sinum.
— Er einhver, sem á sinn eigin
bil?
— Nei, ertu frá þér, svarar hún
hneyksluö, slikt er ekki til og
kemur ekki til meö aö finnast hér.
Tvö herbergi og
Eldhúskrókur.
Hvaö varöar eigin muni er
Louise fullkomlega ánægö meö
litla húsiö meö tveim herbergjum
og eldhúskrókum, sem samyrkju-
búiö leggur fjölskyldunni til. Þaö
hefur veriö öllu erfiöara aö
aölaga sig öörum háttum sam-
lifnaöarins.
— Þegar Joram fæddist þótti
mér þaö töluvert skrýtiö aö sitja
og gefa brjóst i sama herbergi og
þrjár aörar mteöur. Einmitt þá
hefði ég viljaö vera ein meö hann.
Eftir aö hafa fætt barn fær maður
aö vera heima i 6 vikur meö barn-
iö. Siöan byrjaöi ég að vinna fjóra
Framhald á bls. 37
Louise Rudebeck elsk-
ar starf sitt. Hér ríkir
raunverulegur
jöfnuður. Ekkert barn
heltist úr lestinni vegna
lélegra aðstæðna
heima fyrir. öll hafa
vaxið upp við sömu
aðstæður í barna-
húsinu. Hæfileikar
hvers _og eins fá að
þróast’frjálst og verða
notaðir í þágu sam-
yrkjubúsins. Enginn
lifir hér, nemur eða
vinnur bara fyrir
sjálfan sig.
Vinnudegi er lokið og
fjölskyldán safnast
saman í raðhúsið sitt.
Engin óunnin verk bíða
Louise eða manns
hennar, þau geta gefið
sértímatil að vera með
börnum sínum. Á
kvöldin fylgja þau
börnunum til barna-
hússins og hátta þau.
Það eru aldrei nein
vandræði með það.
Börnunum er þetta
eðlilegt.
A leið heim írá vinnu
ver Louse fram hjá
loftvarnabyrginu, sem
hefur verið málað í
glöðum litum, en er
samt stöðug áminning
um öryggisleysið.
Vegna stríðsins 1967
urðu börnin að sofa
margar nætur í ioft-
varnabyrgjunum
30. TBL. VIKAN 7