Vikan - 23.08.1973, Blaðsíða 15

i Saigon eru mörg minnismerki
um striðið. Þetta er eitt þeirra.
Þetta er þriðja greinin og sú siðasta, sem fjallar um
daglegt líf i Saigon. Hér segir frá vel efnaðri f jölskyldu,
sem nýtur þeirra forréttinda að þurfa ekki að bera
kviðboga fyrir komandi degi.
Hann á fallega konu, sem
situr hjá honum og hlær
elskulega, þegar við á, en
hún bætir ekki miklu við,
því að málakunnátta henn-
ar er ekki eins mikil. Or
herbergjum barnanna
berast vesturlenzkir tónar
frá nýtízkustereotækjum.
Ung þjónustustúlka ber
kælda drykki. Hreyfingar
hennar eru þokkafullar
eins og dansmeyjar.
Nafnið Do Dang þyðir
frami og það á sannarlega
viðhér. Bæði eru hjónin frá
N — Víetnam. Húsbóndinn
fæddist fyrir 45 árum í
Hanoi. Foreldrar hans voru
bæði læknar, miðstéttar-
fólk, sem ekki naut neinna
sérstakra forréttinda.
Thao, kona hans, er af
fyrirfólki komin. Faðir
hennar var verktaki. Hann
sá meðal annars um vega-
gerð og áfti miklar land-
eignir, áður en hann var
handtekinn af kommúnist-
um og eignir hans gerðar
upptækar.
Foreldrar Quangs urðu að
yfirgefa Hanoi árið 1945.
Þau yfirgáfu eignir sínar
þar, en gátu haldið áfram
að vinna í lítilli norður-
víetnamskri borg, sem þau
flýðu til. Quang var með-
limur andspyrnuhreyf-
ingunni og varð oft að
fara huldu höfði. Þegar
hann var nítján ára giftist
hann Thao, sem var tveim-
ur árum yngri.
Þau bjuggu í sama héraði
og höfðu þekkzt lengi.
Foreldrar beggja voru
fylgjandi ráðahagnum.
Ráða stjörnuspámanna var
ekki leitað varðandi
giftinguna. Hjónavigslan
var borgaraleg — það er.
algengt hjá Buddhatrúar-
mönnum. Thao var ekki
klædd brúðarskarti, þó að
það sé algengt að Víetnam-
ar hafi tekið það eftir
Vesturlandabúum.
Quang hélt áfram að
starfa fyrir andspyrnu-
hreyfinguna og and-
stæðingar hans gerðu ítrek-
aðar tilraunir til þess að
hafa hendur i hári honum.
Hann leyndist hjá vinum
sínum í Hanoi og hóf nám
við háskólann þar.
Hann fékk fljótlega styrk til
náms í París og hélt þang-
að. Kona hans, sem þá-var
barnshafandi, bjó hjá
tengdaforeldrum sínum og
vann á barnaheimili.
Quang missti styrkinn
eftir mánaðardvöl í París.
Þá fór hann að vinna og tók
næstum hvaða vinnu sem
honum bauðst. Hann vann í
verksmiðjum, þvoði diska
á veitingahúsum, bar út
blöð. Stundum safnaði
hann tímaritum saman á
kaffihúsum og seldi þau
aftur. Honum tókst að
safna sér peningum til þess
að halda áfram lögfræði-
námi sínu.
Thao ól sveinbarn. Hún
og Quang skrifuðust á, en
gátu ekki hitzt. Hann þorði
ekki að fara heim og hún
hafði ekki efni á að fara til
Evrópu með barnið. Þau
urðu að lifa lífinu langt í
burtu hvort frá öðru. Thao
bjó áfram hjá tengda-
foreldrum sínum, enda er
það mjög algengt í
Víetnam.
Það líðu sjö ár áður en
hjónin hittust aftur.
Quang lauk náminu í
París og eftir það lagði
hann stund á hagfræðinám
i London. Að náminu þar
loknu fékk hann starf í
banka í London. Það var
árið 1953 og ári seinna var
hann fluttur til Saigon til
starfa í útibúi bankans þar.
Það fyrsta sem Quang
gerði, þegar hann kom til
Víetnam, var að taka sér
Framhald á bls. 40
34. TBL VIKAN 15