Vikan - 08.11.1973, Blaðsíða 25

eg
,hvað
idsdóttur
námi hjá Þjóðleikhúsinu. Hún
safnaði sér farareyri til að sækja
heim leiklistarborgina Lundúni
og setjast þar i Royal Academy
of Dramatic Art. Við þá stofnun
stundaði hún leiknám i eitt ár og
félagsskapurinn i skólanum var
ekki af verri endanum, þvi að
skólabræður hennar voru meðal
annarra Peter 0 Toole og Albert
Finney.
En i Lundúnum kynntist Mar-
grét lika ungum manni frá Möltu.
— Við bjuggum ekki langt
hvort frá öðru og kunningsskapur
okkar óx smám saman, þangað til
viö giftum okkur, þegar ég hafði
dvalizt i London i eitt ár. Svo
komum við heim og bjuggum
hérna um tima, en áður en við
settumst að hérna heima fyrir
fullt og allt, vorum við búsett i
Englandi i tvö ár. Það var alls
ekki aðallega leikhúsið, sem dró
okkúr heim, þvi að ég starfaði og
lék með leikflokki á meðan við
bjuggum erlendis. Við kunnum
bara alls ekki nógu vel við okkur i
Englandi, fannst við hafa þab
betra hérna og mig langaði alltaf
heim.
Þó að Margrét hafi leikið alls
konar hlutverk, hefur hún valizt
hvað mest til að leika ungar
stúlkur, og allt niður i litlar stelp-
ur i barnaleikritum. Flestum ber
saman um. að henni hafi látið ein-
staklega vel að vera litil stelpa og
ég spurði hana þess vegna, hvort
hún hefði umgengizt börn mikið.
— Nei, það hef ég ekki gert,
ekki nema min eigin börn, og ég
hef aldrei verið sérstaklega mikið
fyrir börn. Ég var ekki ein af
þessum stelpum, sem alltaf vilja
vera að passa krakka. Það er dá-
lltið leiðigjarnt til lengdar að
leika mikið af krökkum og ég
hallast að þvi, að ég hafi leikið
stelpur sjálfri mér og öðrum til ó-
þurftar, þvi að ég er orðin það
fullorðin. Mér finnsL lika miklu
skemmtilegra að leika fólk, sem
hefur öðlazt nokkra reynslu og
hefur mótaðan persónuleika.
Kannski er það af þvi að ég hef
leikið svo mikið af saklausum,
skaplitlum stúlkum, að mig lang-
ar alltaf til að leika eitthvað veru-
lega krassandi, jafnvel illmenni.
Þegar irski leikstjórinn Thomas
McAnna var hérna að setja upp
„Gisl”, lék ég indæla, unga stúlku
undir hans stjórn og einmitt um
sama leyti lék ég Sólveigu i
„Pétri Gaut”. Mér þótti þetta
hvort tveggja skemmtileg hlut-
verk, en ég man að McAnna sagði
einhvern tima við mig: „Þú þarf
nú bara að fá að leika kynótt
morðkvendi, áður en langt um
liður”, og ég féllst alveg á að það
væri orðið timabært.
— Kannski þú eigir eftir að
leika Lady Macbeth?
— Eg efast nú um, að ég yrði
látin leika hana, þó að Macbeth
yröi sýndur hérna. En ég myndi
alveg gera mig ánægða með svo
fjörlegan persónuleika.
Margrét fæddist i Borgarfirðin-
um, en fluttist til Reykjavikur,
þegar hún var fjögurraára gömul.
Hún dvaldist þar samt mikið á
sumrum framan af ævinni og
sagðist alltaf hafa gaman af þvi
að skreppa þangað upp eftir, og
þá vill hún helzt ekki verða af þvi
að komast á hestbak.
— Me'r finnst ægilega gaman
að riða út, en ég á bara engan
hest. Stundum kvabba ég á
kunningjum minum, sem eiga
hesta hérna i bænum, en mér
finnst dálitið leiðinlegt að vera
upp á aðra komin. Ég hef auövit-
aö látið mér detta i hug að kaupa
mér hest, en það yrði mjög tima-
frekt að hirða hann og mér finnst
ég hafa nógu að sinna i leikhúsinu
og á heimilinu. Samt fæ ég stund-
um smáköst og hamast við að
vinna eitthvað i höndunum. Einu
sinni hekluðum við allar i leikhús-
inu. Þá urðu þar til alls konar
rúmteppi og eitthvað af gardin-
um, ef ég man rétt. En ég efast
um, að ég myndi nenna að starfa
viö nokkuð annað en að leika.
— Ertu taugaóstyrk fyrir sýn-
ingar?
— Já, ég er alltaf jafn taugaó-
styrk og ég held, að flestir leikar-
ar hafi sömu sögu að segja. Það
lagast að visu, þegar fer að liða á
sýningar, en það er langt frá þvi
að það fari af með árunum. Einu
sinni hefur það komið fyrir, að ég
hef algerlega gatað á.sýningu.
Það var i „Gullna hliðinu”. Ég
var að tala við Guðbjörgu Þor-
bjarnardóttur og Róbert Arn-
finnsson og allt i einu hafði ég
Frh. á næstu siðu
GJÖF UNGA FÓLKSINS
SÆNSK ÚRVALSVARA
NÝTT
TEG: FÓKUS
TEG: ELISABET Skreyting blótt og muscgrœnt
Teg: Anika Skreyting appelsínugult og brúnt
Sérstaklega óferðafalleg matar- og kaffistell.
Allir hlutir seldir í stykkjatali til að safna
upp í stell.
Tilvaldar brúðar- og tœkifœrisgjafir, sem
koma unga fólkinu vel.
Sendum í póstkröfu um land allt
45. TBL. VIKAN 25