Vikan - 08.11.1973, Blaðsíða 34

SP’I
Viku síöar lendir örn prins skipi sfnu úti fyrir
óöali Hákonar jarls. Hér vonast hann til aö ráöa
gátuna um Lydíu, stúlkuna, sem hann kynntist á
miösumarhátlöinni.
—
Hann gengur á fund Hákonar, sem er harögerö-
ur gamall vlkingur, marghertur I siglingum og
vikingaferöum og vissulega ekki þcsslegur, a6
auftvelt verfii a6 ræ6a viö hann viðkvæm mál.
En liákon er fús til þess að ræða um Grim kon-
ung nágranna sinn. Hákon er Erni sammála um
að Grimur sé of veiklundaöur og ágjarn til þess
að halda aftur af innrásarliði, ef þaðsæktiá.

Iiun brosir blíðiega og snertir arm Arnar mjúklega.... allt I einu fvllast
augu hennar tárum og hún hieypur út. „Stúlkurl” rvmur I Hákoni ' þær
hlæja aðra stundina, en gráta hina. Hún gæti veriö ástfangin eða eitthvað
iH1
1 §
y í
■L _
t-
Þetta er í annaö sinn, sem hún hieypur frá hon-
um ogörner farinn aö kenna óþolinmæöi. Hann
furöar sig á þvl, hvers vegna hann sé aö hugsa
um stúlku, sem foröast hann.

Hann gengur til skips slns. Stúlkur rugla menn I
ríminu. Hann ætlar sér aö biöa, unz hann veit
meira um þær. Ilonum veröur litiö viö.
\e^S_Q_Kin* Fe«luro Syndic«t«, Inc., 1973. Wo,ld ri»Kt.

Lydia horfir á hann, og augu hennar eru mvrk af
dapurleik. Hann finnur hjá sér mikla þörf til aö
hugga hana. Og I þetta sinn hleypst hún ekki á
brott.
Næsta vika — Sæöi metnaöarins.