Vikan - 08.11.1973, Blaðsíða 36

Frhaf blsis
Tófrias hefur veriö meö, er ég
meira að segja aölaöandi.” Mary
frá Massachusetts hyggst fórna
sakleysinu á altari ástarinnar:”
Ég veit að ég er of ung, aöeins
fjórtán ára, Júlla, en ég elska
hann....”
\ Piltarnir hafa lika sln vanda-
mál viö aö glima: „Ég er strákur,
sem átti þaö til aö fara aö gráta af
ást. Nú er ég hættur þvl vegna
þess að ég hef komizt aö raun um,
að þaö hefur ekki neitt að segja.
Ef þér gætuö veriö svo góöar aö
segja mér hvaö piltur hefur að
gera meö stúlku, yröi ég yöur
afar þakklátur”, biður Alain frá
Paris. Og Hans frá Dusseldorf:”
Ég er smávaxinn, en litlar stelpur
vilja ekki einu sinni fara út meö
mér. Júlía, aö vlsu er langt síöan
þú varst uppi, en piltar hljóta aö
hafa beitt sömu brögöum viö aö
vekja athygli stúlkna á sér þá,
eins og nú. Hvernig heföi ég getaö
haft áhrif á þig?”
Rómeó og Júlla þekkja engin
landamæri: bréfin til þeirra
koma hvaðanæva að - alla leiö frá
skotgröfunum I Víetnam fengu
þau eitt.
„Fólk, sem er I nauöum statt,
skrifar oft”, segir Beltramini.
Hann hefur þegar skrifaö fjölda
bóka um Verónu og veit svo að
segja allt um borgina, sem unnt
er aö vita.
Prófessorinn gengur á hverju
kvöldi stundarlangt um götur
borgarinnar og við þaö sannfærist
hann um, aö enn sé allt I lagi I
heiminum: „Við spjöllum ennþá
saman, eigum vini og óvini. Viö
lestur margra bréfanna fæ ég þaö
á tilfinninguna, aö fólkiö lifi I
lokuöum klefum og hafi ekkert
samband viö aöra. Einnig innan
fjölskyldnanna. Undir þvi yfir-
skyni aö veita börnum slnum
frelsi og sjálfstæöi skjóta for-
eldrarnir sér undan allri
ábyrgö.”
Flest bréfanna eru stfluö til
Júliu. Rómeó og Júlia, elskend-
urir frægu, voru afkomendur ó
vinveittra fjölskyldna og máttu
ekki eigast. Ekki er vitað ná-
kvæmlega, hve gömul þau voru —
en þau voru áreiðanlega ung aö
árum. Orvæntingin hrakti Rómeó
út I dauðann. Júlia dó úr hjarta-
sorg. Og Shakespeare geröi
dauða þeirra ódauðlegan.
Af þeim sem snú»sér til Júllu,
segjast ófáir þrá dauðann.
Beltramini: „Þeim ræö ég til aö
sýna þolinmæöi. Þvi aö Rómeó og
Júlla hefðu getaö notiö hamingj-
unnar, heföu þau beöiö I fáeinar
klukkustundir. Sjálfsmorö þeirra
voru sorgleg mistök. Rómeó hélt
aö hans heittelskaöa væri dáin, þó
aö hún hefði aöeins neytt svefn-
meöals, og þá greip hann til eit-
ursins”.
„Og hvernig svariö þér, ef um
alvarleg tilfelli er aö ræöa?”
Beltramini: „Ég á erfitt meö aö
kveöa upp úrskurö fyrir ókunnugt
fólk, sem býr viö kringumstæöur,
sem mér eru me'Ö öllu ókunnugar.
Þá hvet ég bréfritara til þess aö
hugsa máliö til hlitar. Vandamál-
36 VIKAN 45. TBL.
in veröa aðeins leýst af honum
sjálfum persónulega. Þess vegna
á ég llka oft erfitt meö aö veita á-
kveðin svör”.
„Hvaöa ráö gefur þú varöandi
kynllf? Hvernig eiga ungur sak-
laus piltur og ung saklaus stúlka
aö byrja aö lifa saman?”
Beltramini: „Hvaö þaö snertir
er ekki hægt aö miöa viö reynslu
Rómeós og Júliu. Persónulega er
ég lltt hrifinn af miklu frjálslyndi
I kynferöismálum og þess vegna
ræö ég ungu fólki aö fara aö öllu
meö gát. En ég kann enga endan-
lega lausn á þessum vanda. Eng-
inn myndi tala um Rómeó og
Júllu núna, ef þau heföu gengiö I
hjónaband á venjulegan hátt og
eignazt börn.” Dauöinn hóf ást
þeirra yfir þaö venjulega. Af
þeim 300.000 feröamönnum, sem
árlega vitja grafar Júllu, eru
margir nýgiftir. Ungu konurnar
leggja brúöarvönd sinn á höföa-
lag steinkistunnar.
Bréfastraumurinn hefur vakið
athygli á Beltramini sjálfum. Af
þeim sökum hafa margar eldri
könur skrifaö honum persónu-
lega, en ekki Júlíu, og tjáö hon-
um, aö þær vilji gjarnan giftast
honum, en Beltramini brosir að-
eins og bandar frá sér meö hend-
inni: „Þaö er ekki erfitt aö leika
Júliu, en þaö getur veriö erfitt aö
vera Rómeó”.
En þaö getur llka veriö erfitt,
og allt aö þvl ómögulegt, aö upp-
fylla óskir annarra. 87 ára gömul
Itölsk kona er búin að fá nóg af þvl
aö búa meö dóttur sinni. Hún
skrifaöi Beltramini: „Þess vegna
biö ég yður, ungi Eros, um aö út-
vega mér mann á mlnum aldri,
sem er auöugur af lausafé og
fasteignum, græneygöur og
svarthæröur. Hann á aö selja all-
ar eignir slnar, svo aö ég geti lifaö
rólegu llfi I allsnægtum. Ég lofa
yöur því aö koma meö þennan
mann til Verónu, ef yöur tekst aö
finna hann handa mér”.
Þú ert handtekinn, Þorbergur.
Komdu nú hávaðalaust.