Vikan - 26.09.1974, Blaðsíða 12

John Pears var ekki meö hýrri
há daginn sem hann uppgötvaði,
að konan hans, Elaine, tilbað
aðra guði en hann. Að minnsta
kosti einn annan. Hann komst að
þessu fýrir hreina tilviljun. El-
aine hélt, að hann væri farinn á
skrifstofuna, en það var hann
ekki, og það varð til þess, að hann
heyrði símtal, sem sannarlega
var ekki ætlað hans eyrum. Þar
eð síminn i Greenwood var enn
ekki orðinn sjálfvirkur, heyrði
hann, hvaða númer hún pantaöi,
og hann heyrði einnig, hvaða dul-
mál hún notaði við HANN. Hann
hafði litið fyrir þvi að hringja i
miðstöðina og fá að vita, hver
HANN var og hvar hann bjö.
Þetta gerðist daginn, sem hann
ætlaði með kvöldflugvélinni til
Parisar, og þar af leiðandi var
hann ekki I vandræðum með að
þýða dulmálið: ,,Það er grænt
ljös hinum megin við hornið i
Greenwood i kvöld klukkan
átta! ” En hann sagði ekki orð við
Elaine.
John Pears var 55 ára, átján ár-
um eldri en eiginkona hans. Hahn
var alvörugefinn og sivinnandi
fésýslumaður. Hann þekkti raun-
veruleika lifsins og hafði kastað
frá sér flestum hugsjónum æsku-
áranna. Raunveruleikinn var oft
harður i heimi viðskiptanna, og
sá veruleiki hafði gert hann harð-
an. En hann átti það Elaine að
þakka, að þau tvö voru nú einka-
eigendur fyrirtækisins, sem faðir
hennar hafði byggt upp.
John Pears varð að viðurkenna
það fyri^ sjálfum sér, aö hann
hafði stundum óskað þess, að
hann væri ekki giftur Elaine. Þau
höfðu nú verið gift i sextán ár, og
á þvi timabili hafði hann oftar en
einu sinni hitt og kynnzt konum,
sem hrifu hann ólikt meira en El-
aine. En fyrirtækið batt þau ó-
rjúfanlegum böndum. Skilnaður
hlaut að teljast útilokaður, þrátt
fyrir að þau voru barnlaus og
12 VIKAN 39. TBL.