Vikan - 19.08.1976, Side 30

Sþáin gildir frá f immtudcRÍ til miðvikudags
/ HRÚT’JRINN 21. mars - 20. apr/1 b hciur fengið lciða á verkefnum þínum og skalt ekki hika við að gera einhvcrjar hrevtingar á þínum högum.
NAUHÐ 21. apríl - 21. maí Þú sýmr líúnn dugnað og áhuga á siarfi hcima fyrir, en ert þeim mun duglegri að verða þcr úti um vcrkefni annars siaðar.
TVIBURARNIR 22. mai - 21. jóni Gættu þess að sýna samstarfsmönnum þínum ekki lítilsvirðingu, sérstaklcga cf þcir eru undir þig settir
KRABBINN 22. júní - 23. jú/í Þú átt skcmmtilega daga í vændum, hvað sem þú tckur þér íyrir hendur. Hclgin er upplögð til hvers konar tilbreytingar.
ÍÍWvf LJÓNIÐ 24JÚ/Í - 24. agúst l.áttu ekki svartsýni ná tökum á þér, þótt ckki virðist sérlcga bjari framundan í augnablikinu. Or því mun rartast.
MEYJAN 24. ágúit — 23. sept. I ramundan er mikil annavika, en dagarnir verða hreint ekki leiðinlegir að sama skapt. Þer íellur vel að liafa nóg fyrir staíni*
Jlíftllh VOGIN 24. sept 23. okt. Vikan vcrður þxgilcg, þóii hún beri ekki í skauti sér lausn vandaniála þinna, cimí ug þú hafðir vonast til.
tlláF SPORÐDREKINN 24. okt. - 23. nóv. Þér finnsi lífið lilbreyiingarlíiið og dagarn- ir hverju oðrum líkir I.íiiu í kringum þig. Þtí án margar leiðir opnar.
BOGMAÐURINN 24. nóv. - 21. des. Vikan verðtir -mörgu leyti hagstæð fyrir þig, og ef þú hcfur einhverjar framkvæmd- ir a prjónunum, er góður tími nú.
STEINGEITIN 22. des. 20. jan |f þér ha-uir lil fljótfxrni. skaltu vera sérsiaklega á verði nxstu daga, svo þú þurfir ekki að naga þig í handarbökin síðar meir.
Hl VATNSBERINN 21. jan. 19. febr. Það er hugur í þér núna. og þér finnsi þér allir vegir f-.ern l.áttu ekki bjartsýniíia ná öllum úikum á þér.
FISKARNIR 20. febr. 20. man Þú ættir að hafa góða gát á skapsmunum þínum þessa tlagana, því nvargt getur orðið nl þess að koma þér úr jatnvægi
STdÖRNUSPfl
tala um konuna sína tilvonandi og
þögn hans bar ef til vill vott um
að áhugi hans á henni væri meiri
en hún hafði haldið.
Nú langaði hana til þess að gera
honum síðasta kvöldið ógleyman-
legt, þó að hún væri sjálf mjög
miður sín. Fyrir kvöldverðinn
klæddi hún sig í sín fínustu föt,
og ljósrauður silkikjóll hennar
undirstrikaði hverja línu
líkamans, en græn augun voru
tárvot.
Þessi máltíð stóð lengur en
hinar, rétt eins og Napóleon vildi
draga þessar síðustu stundir
þeirra saman á langinn. Er þau
stóðu loksins upp frá borðum, tók
hann um hönd Mariannes og
kyssti á hana.
„Viljið þér syngja fyrir mig i
kvöld? Fyrir mig einan?“
Hún jánkaði þessu með
augunum, hallaði sér síðan upp að
honum og þau gengu saman yfir í
músíkherbergið. Hann leiddi
hana til sætis við slaghörpuna, en
í stað þess að fara og fá sér sæti
sjálfur, stóð hann fyrir aftan
hana og hélt um axlir hennar.
,,Syngið,“ sagði hann blíðlega.
Marianne vissi ekki, hvað kom
til að hún valdi það lag, sem
María Antoinette hafði sungið
hér í Trianon fyrir hinn myndar-
lega svía, sem hafði verið
elskhugi hennar.
,,C’ est mon ami, rendez-le moi
J’ ai son amour, il a ma foi
J’ ai son amour, il a ma foi.“
Hlýleg rödd hennar var
þrungin dapurleika og er síðasti
tónninn dó út draup hún höfði.
Napóleon tók þá þétt um axlir
hennar.
„Ekki gráta,” sagði hann. „Þér
megið ekki gráta.”
„Ég get ekki að því gert.“
„Þér hafið engan rétt til þess.
Eg er búinn að segja yður, að ég
verð að eignast konu, sem getur
alið mér börn. Það skiptir ekki
rráli hvort hún er falleg eða ljót
svo lengi, sem hún getur fætt mér
syni. Eg mun koma fram við hana
af f.vllstu tilhliðrunarsemi, en þér
verðið mér ávallt kærust. Nei,
ekki líla við, ekki horfa á mig. Eg
vil að þér treystið mér, eins og ég
treysti yður., Eg mun aldrei veita
henni það sem ég hef veitt yður.
Þér verðið mín leiðarstjarna."
Marianne lygndi aftur
augunum og halíaði sér upp að
Napóleon., Heitar hendurnar.sem
hvilt höfðu á öxlum hennar, fóru
að gæla við axlirnar og síðan
brjóstin.
Þetta litla herbergi varð eitt-
hvað svo innilega notalegt.
Þögnin grúfði sig yfir allt og hið
eina. sem rauf hana var andvarp
Mariannes.
„Komið," sagði Napóleon svo.
„Við eigum enn eftir eina nótt.”
Snemma næsta morgun lagði
lokaður vagn upp með Marianne,
en hún ætlaði til Parfsar. I þetta
sinn var hún ein síns liðs i
vagninum. en til þess að fyrir-
b.vggja að sagan frá La Celle St.
Cloud endurtæki sig. fvlgdu ridd-
araliðar henni að borgar-
virkjunum við Passy.
Aldrei fvrr hafði Marianne
verið svona döpur. Hún sat þarna
i grænu flauelskápunni sinni og
horfði annars hugar á nöturlegt
landslagið. Morgunninn var
kaldur og grámuskulegur. Það
var engu líkara en að öll gleði
jarðarinnar væri gengin til
þurrðar. Að vísu myndi samband
hennar og Napóleons halda áfram
óbreytt og hann hafði sannfært
hana um, að böndin sem knýttu
þau saman, myndu aldrei bresta.
En Marianne vissi að þessir fá-
einu dagar hefðu gert það að
verkum, að hún yrði aldrei söm.
Ást hennar hafði þar notið frjáls-
ræðis, en nú yrði hún á vissan
hátt að skríða aftur í felur.
Skuggi þeirrar konu, sem hann
ætlaði að kvænast, myndi ávallt
vofa yfir þeim. Ötti og af-
brýðisemi gagntók hana, er henni
varð hugsað til þess, ef Marie-
Louise hefði þó ekki væri nema
brot af þeim töfrum, sem hin
ólánssama Marie-Antoinette hafði
búið yfir., Hvað ef hún líktist nú
frænku sinni, þessari stoltu konu,
sem svo margir hefðu viljað fórna
lifi sínu fyrir? Kannski myndi
hann elska hana? Hann átti það
til að falla svo auðveldlega fyrir
konum.
Marianne þurrkaði tárin, sem
höfðu runnið óhindrað niður
kinnar hennar. Hún fylltist
óþolinmæði og vildi nú sem fyrst
hitta Fortunée Hamelin og vin
sinn Jolival. í augnablikinu voru
þau hið eina raunverulega í lífi
hennar. Aldrei hafði henni þótt
jafn vænt um þau og núna. Bara
tilhugsunin ein um að setjast í
viðhafnarstofu Fortunées yfir
kaffisopa, sem Jonas var snill-
ingur í að laga, gerði það að
verkum, að Marianne varð miklu
léttari í skapi.
Vagninn fór niður hæðina við
St. Cloud og i áttina að brúnni.
Handan við ána sá hún bláleit þök
Parísarborgar og reyk lagði upp
úr skorsteinunum. I fyrsta sinn
gerði hún sér nú grein fyrir stærð
borgarinnar. París blasti við
henni líkt og stórt, lamið dýr og
allt í einu langaði hana svo
óendanlega til þess að sigra þetta
skrímsli og láta það krjúpa við
fætur sér af meiri auðmýkt, en
það myndi gera, er hin nýja
keisaraynja kæmi til sögunnar.
Fyrst langaði hana til þess að
sigra París, síðan Frakkland og að
lokum keisaradæmið allt. Þetta
verkefni var vissulega vel til þess
fallið að lægja öldur sálarlífsins.
Eftir fáeinar vikur myndi
Marianne standa augliti til aug-
litis við listelskandi fólk þessarar
borgar. Og nú mátti hún engan
tíma missa, ef hún ætlaði að vera
vel undir þá eldraun búin.
Hún hallaði sér nú fram og
bankaði á lítinn glugga til þess að
draga að sér athygli ökumanns-
ins.
„Hraðar,” sagði hún. „Ég er að
flýta mér."
„A hrúnni við St. Cloud tóku
skaflajárnuðu hestarnir stökk, en
við borgarvirkið að Passy snéru
riddaraliðarnir við. Vagninn ók á
fleygiferð inn i Parísarborg rétt
eins og hún væri þegar farin að
ráðast til atlögu.
Þetta sama kvöld birtist til-
kynning um alla París.
„Gefin verða saman í hjóna-
band hans hátign Napóleon keis-
30 VIKAN 34. TBL.