Vikan - 19.08.1976, Blaðsíða 36

Hann sat lengi í þungum
þönkum eftir að hann hafði
slökkt á sjónvarpinu. Það var
kveikt í stofunni, en hann sá
skjáinn fyrir sér. Engu var
líkara en þessi tala hefði verið
meitluð i meðvitund hans, og
hann sá hana fyrir. hugskots-
sjónum sínum:
5.000.000 krónur á CZ 2878.
Hann leit aftur og aftur á
happdrættismiðann, sem hann
hafði tekið fram, og biturt bros
lék um varir hans. Hugsanirnar
þyrluðust upp í huga hans.
Hraðbáturinn, sem hann var
nýbúinn að fá... dýri sportbíll-
inn, sem hann taldist eigandi
að...ógreiddir reikningarnir....
skattarnir... allt heila
klabbið...
Sem sagt á kúpunni!
Hann blótaði heils hugar og
andvarpaði þungt, þar sem
hann sat og fannst öllu órétt-
læti heimsins hafa verið safnað
á einn stað.
CZ 2878 var vinningsnúmerið
í landshappdrættinu. Hann
fann hvernig reiðin hríslaðist
um hann allan, þegar hann leit
á happdrættismiðann sinn. CX
2873 — ekki nema fimm tölum
frá vinningnum. Honum datt í
hug, að hún var vön að segja, að
rétt hjá væri langt frá, og þá
beindist mest öll reiði hans að
henni. Hugsunin um skyndi-
legan ábata hennar varð al-
gerlega óþolandi. Hvers konar
eiginlega uppátæki var það í
henni...
Nei! Hann mátti ekki hugsa
meira um þetta. Það var vita
tilgangslaust.
Jan Arnitz beit á vör og rétti
sig upp i stólnum. Það sem
gerst hafði, hafði gerst. En
eitthvað hlaut að vera hægt að
gera.
Hann sótti glas og flösku og
fékk sér tvöfaldan viskí. Hann
horfði annars hugar út um
gluggann um leið og hann
drakk. Hann bjó á fimmtu hæð.
Komið var haust, vindur var
allhvass og regnið barði
rúðurnar. Hún var áreiðanlega
heima á slíku kvöldi.
Hann greip símann og valdi
númerið. Hún var heima:
Það var Eva Arnitz. Halló...
halló?
Hann lagði tólið á. Hann
kveikti sér i sigarettu og hallaði
sér hugsandi aftur á bak i stóln-
um.
Hann reykti þrjár sígarettur,
áður en hann stóð upp og gekk
út að bílnum.
Hugsanir hans snerust um
fortíðina meðan hann ök til
Lundskov. Einkum dvaldist
honum við atburðina kringum
giftingu þeirra sex árum áður,
hvernig þau hlógu og skemmtu
sér og voru hamingjusöm —
eða héldu að minnsta kosti að
þau væfu það. Svo rifjaði hann
upp fyrir sér erfiðu árin í
hjónabandinu, og Jan Arnitz
minntist einnig léttisins, sem
þau höfðu bæði fundið til fyrst
eftir skilnaðinn...
Auðvitað var þetta vonlaust
frá upphafi. Ilann var þrjátíu
og eins árs, hún tiu árum yngri,
lotteri
sakamAlasaga
EFTIR
Orla Johansen.
þegar þau giftu sig. Þau höfðu
ekki getað búið saman...
Þau höfðu hist aftur um
sumarið. Hann hafði átt uppá-
stunguna og hún hafði sjálfsagt
haldið, að hann gæti ekki verið
án hennar...
Hann minntist þess, þegar
þau fengu sér kaffi á gang-
stéttarkaffihúsi og spjölluðu
saman eins og þau hefou verið
gift árum saman, og dreng-
snáðinn kom og spurði, hvort
þau vildu kaupa happdrættis-
miða.
Eva hafði setið og horft yfir
vatnið. Jan hafði horft á hana.
Þau litu bæði á drenginn og
Eva, sem var svolítið æst, sagði:
— Happdrættismiða? Eg
ætla sko að fá tíu! Hvað kosta
þeir?
Happdrættismiðarnir kostuðu.
hundrað krónur st.vkkið. Hann
furðaði sig á því, að hún skyldi
kaupa tíu, en hún hló bara og
sagði: — Já, ég veit þú ert hissa
á þessu, en ég er svolítið skrítin
í dag, og tíu tækifæri eru betri
en eitt. Ætlar þú ekki lika að
kaupa tíu?
Jan hafði brugðist vonum
sölubarnsins. Hann sagðist
bara ætla að fá einn
happdrættismiða og alls ekki
fleirí...
Jan Arnitz stundi í myrkrinu,
þar sem hann ók dýrum og
óborguðum sportbílnum í átt til
Lundskov. Hvernig i
fjandanum hafði henni dottið
þetta i hug?
Hann sá það allt fyrir sér
aftur — skýrt og greinilega.
Eva strauk ljóst hárið upp frá
enninu og tók við happ-
drættismiðunum af drengnum.
Hún sleikti fingur og taldi
tniðana upphátt
Etnn, tveir, þrír, fjórir,
fimm, sex... Nei, ég vil ekki fá
tíu númer í röð. Eg sleppi
einum!
Hún reif fímm efstu miðana
af, sleppti einum, og taldi aftur
fimm næstu upphátt, og reif þá
úr heftinu. Jan Arnitz hristi
höfuðið og hafði gaman af
uppátæki hennar.
— Allt í lagi, sagði hann —
þá ætla ég að vera svolítið hjá-
trúarfullur og kaupa þann, sem
þú slepptir.
Það gerði hann og greiddi
drengnum hundrað krónur
fyrir miðann. Eva borgaði
honum þúsund krónur og gaf
honum hundrað krónur fyrir
sælgæti, og drengurinn þakkaði
fyrir sig:
Hvernig í ósköpunum hafði
henni dottið þetta í hug?Jan
Armitz blótaði aftur og taldi
númerin, sem Eva hafði keypt:
— CZ 2868-69-70-71-72... og
hann, fíflið hafði keypt CZ
2873, sem hún sleppti. Svo
keypti Eva áfram röðina CZ
2874 -75-76-77-78, og hafði
unnið á síðasta miðann.
CZ 2878...
Nú sá hann vinnings-
númerið á skjánum aftur fyrir
36 VIKAN 34. TBL.