Vikan - 19.08.1976, Síða 31

ari, konungur Ítalíu, verndari
Rínarhóraða og hennar hátign
erkihertogaynjan Marie-Louise,
dóttir hans hátignar Francis, kon-
ungur Bæjaralands og Ungverja-
lands..."
Nú var ekki við snúið. Örlögin
höfðu tekið í taumana og á meðan
Marianne var á endalausum æf-
ingum með Gossec, voru þau sem
ætluðu til Vínarborgar að sækja
brúðina, þegar farin að undirbúa
ferðina, en það voru systir Napó-
leons, Caroline Murat, drottning
af Naple og erkihertogaynja af
Berg og Berthier marskálkur,
fursti af Neuf Chatel og Wagram.
18. kafli
Liðin tíð.
Marianne sparkaði í eldiviðar-
kubb, sem hafði oltið út úr arn-
inum. Því næst tók hún töng og
setti kubbinn aftur á eldinn, en
fór síðan yfir að stóra hæginda-
stólnum oghreiðraðiaftur um sig.
Þetta var á þriðjudegi 13. mars
1810, daginn sem hún hafði flutt í
húsið að Asselnat, en gert hafði
verið við það á svo skömmum
tíma að nálgaðist karftaverk.
Þetta var fyrsta kvöldið, sem hún
dvaldi á sínu eigin heimili.
Þannig vildi hún hafa það. Hún
vildi ekki að neinn kæmist upp á
milli hennar og minninganna. Á
morgun yrðu allar dyr opnar fyrir
vini hennar, þau Arcadius de Joli-
val, sem hafði fengið leigt í húsi
rétt hjá, og Fontunée Hamelin.
Talleyrand ætlaði einnig að koma
og sömuleiðis Dorothee de Peri-
gord, en hún ætlaði að sjá til þess
að ýmislegt fólk, er stundaði sam-
kvæmislífið, kæmi líka. Gossec,
kennari hennar, ætlaði að koma í
fyrramálið, eins og hann gerði
alla morgna og undirbúa hana
undir móttökuna. Morgundagur-
inn fæli í sér bæði hið þekkta og
óþekkta, andlit er brátt yrðu
henni kunnug. En í kvöld vildi
hún vera ein og hlusta á kyrrðina
í sínu eigin húsi. Enginn utanað-
komandi skyldi fá að trufla hana.
Þjónustufólkið, sem madame
Hamelin hafði valið svo vandlega
handa henni, kæmi ekki fyrr en
daginn eftir. Mademoiselle
Agathe, hin unga herbergisþerna,
sem átti að búa í litlu herbergi
nálægt svefnherbergi Mariannes,
kæmi ekki fyrr en klukkan átta.
Aðeins Gracchus Hannibal
Pioche, sem var orðinn ekill hjá
henni, var staddur í húsinu, en
hann hélt til i allt annarri álmu.
Hann hafði fengið fyrirskipun
um að trufla ekki Marianne
undir nokkrum kringumstæðum.
Það hafði alls ekki verið auðvelt
að koma þessu svona fyrir.
Fortunée hafði verið sérstaklega
ófús að láta Marianne dvelja eina
í þessu stóra húsi.
,,Ég myndi deyja úr hræðslu,"
hafði hún sagt.
,,Hvað er eiginlega að óttast,"
svaraði Marianne. „Þetta er mitt
eigið heimili."
,,Já, en munið eftir myndinni
og innbrotsþjófnum..."
,,ÉG held að hann sé farinn
fyrir fullt og fast. Auk þess er
búið að skipta um skrár.“
Það var hins vegar rétt, að allar
tilraunir til þess að klófesta þessa
dularfullu persónu höfðu runnið
út í sandinn. Málverkið hafði ekki
heldur komið í leitirnar. Stundum
hélt Marianne jafnvel, að hana
hefði dreymt þetta allt saman. Ef
Fortunée og Arcadius hefðu ekki
líka verið á staðnum, hefði hún
haldið að minnið væri farið að
svíkja hana.
Hún var í hvítum sloppi úr
kasmírull brydduðum hreysikatt-
arskinni og hún leit í kringum sig
í þessu stóra, bjarta herbergi.
Augun hvíldu ýmist á hinum
blágrænu gluggatjöldum, skápn-
um í horninu eða stólunum með
rósótta áklæðinu. Á rúminu var
ábreiða úr silkilérefti með marg-
breytilegum litbrigðum. Loksins
festi hún augun á sægrænum vasa
fullum af liljum, írisum og
stórum túlípönum. Öll þessi lita-
dýrð og ferskleiki fékk hana til
þess að brosa. Þessi blóm voru í
sjálfu sér næg gjöf, gjöf frá
honum.
Þau höfðu komið þá um
morguninn i stórum ilmandi
vöndum og þeim var dreift um
allt hús, en þau fallegustu voru í
svefnherbergi Mariannes. Þau
voru henni kærari fylginautar en
nokkur mannleg vera.
Marianne lygndi aftur augun-
um. Nokkrar vikur voru liðnar
síðan hún hafði dvalið að
Trianon, en áhrifamáttur þeirra
daga ríkti enn innra með henni.
Langur tími myndi líða þangað til
hún sætti sig við, hversu fljót
þessi vika hafði verið að líða.
Þetta hafði verið líkt og að
skyggnast andartak inn um hlið
Paradísar.
Marianne reis upp úr stólnum
og dæsti. Svo teygði hún úr sér og
gekk yfir að glugganum. Á
leiðinni rak hún tána í dagblað,
sem lá á gólfinu. Það var nýjasta
eintakið af Journal de l'Empir og
Marianne var fullkunnugt um
innihald þess. I því var þegnum
Frakklands gert kunnugt, að
þennan dag, hinn 13. mars, hefði
hin tilvonandi keisarafrú farið
frá Vín. Hún var þegar gift keis-
aranum, en Berthier marskálkur
hafði mætt sem staðgengill fyrir
hans hönd. Eftir fáeina daga
Samkeppni
um pijónaðar og
heklaðar f líkur
40 veiðlaun
íboði
Ullarverksmiöjan Gefjun auglýsir eftir prjónuöum
og hekluöum flíkum fyrir næsta hefti af prjónabókinni Klínu.
GREIÐSLA:
Um 40 uppskriftir veröa keyptar til birtingar. Greiddar veröa
allt aö 25 þúsund krónur fyrir meiri háttar uppskrift og allt aö
15 þúsund krónur fyrir minni háttar uppskrift.
SAMKEPPNISREGLUR:
Flíkurnar eiga aö vera á börn, unglinga og fulloröna.
Handprjónaöar, vélprjónaöar eöa heklaöar. Einnig hvers konar
prjón eöa hekl til heimilisnota eöa heimilisprýöi. 1 bókinni
veröa flíkur úr öllum tegundum Gefjunargarns.
Eftirtaldar tegundir eru framleiddar:
Grilon Merino, fínt
- , gróft
, eingirni
Golfgarn
Dralon Baby garn
Sportgarn
S - Kambgarn
Grilon - garn
Gefjunar ullin Super Wash
Grettisgarn
Loöband, einfalt, tvöfaít, þrefalt.
Hespulopi
Plötulopi.
Senda skal tillögur greinilega merktar dulnefni til Auglýsinga-
deildar Sambandsins, Sambandshúsinu Reykjavík, fyrir 31. jan.
1977. Tillögum fylgi nafn og heimilisfang sendanda í. lokuöu
umslagi, merktu sama dulnefni. í sama umslagi skal fylgja
uppskrift af flíkinni í þremur stæröum.
Æskilegt er aö uppskriftir séu útfæröar samkvæmt sérstökum
leiöbeiningum sem fást á öllum helstu útsölustööum Gefjunargarns.
Allar nánari upplýsingar gefur Gunnsteinn Karlsson, sími 28200.
Dómnefnd lýkur störfum þ. 15. feb. 1977. Þær flíkur, sem ekki
veröa keyptar veröa endursendar.
ULLARVERKSMIÐJAN GEFJUN PRJÓNABÓKIN ELÍN
34.TBL. VIKAN 31