Vikan


Vikan - 06.10.1977, Blaðsíða 16

Vikan - 06.10.1977, Blaðsíða 16
þú varst búin að lofa að sjá um þetta. Og ég varð náttúrlega að viðurkenna það. Og allt hefur þetta bjargast einhvern veginn. — Nú varfaðir þinn kallaður grasalæknir, en þú ert titluð húsmóðir í símaskránni. Hvernig veit fólk, að það getur leitað til þín? — Þetta spyrst svona út. Fjölskylda mín er. ákaflega stór, og allir innan hennar vita af þessu. Nú, svo spyrst þetta frá þeim, sem þegar hafa leitað til mín og svo koll af kolli. — Eru einhverjir sérstakir sjúkdómar öðrum fremur, sem læknast á þennan hátt? — Nei, eiginlega ekki, það er eitthvað til við flestöllum sjúkdómum. En því miður fær maður yfirleitt ekki sjúklinga til meðferðar fyrr en á síðasta stigi, oft þegar búið er raunverulega að gefa upp alla von. En það er hægt að fyrirbyggja svo margt og byggja líkamann svo mikið upp með því að drekka jurtaseyði af ýmsu tagi. — Hvert sækirðu þessi grös? Færðu kannski eitthvað utanlands frá? — Þetta eru allt íslensk grös. Ég tíni þau sjálf, oft með hjálp ættingja og vina, og ég vil helst tína þau í óbyggðum. — Liggur ekki mikil vinna að baki þessu? — Jú, óneitanlega er það svo. Ég fer oft norður á Langanes, austur á Hornafjörð, upp I Borgarfjörð, svo dæmi séu nefnd, einnig stuttar ferðir austur á Eyrarþakka og til Þingvalla. Séra Eiríkur Eiríksson hefurleyft mér að tina grös í þjóðgarðinum, og ég óska þess bara, að hann verði 200 ára, eða lifi að minnsta kosti lengur en ég! — En þarf svo ekki að geyma grösin á réttan hátt? — Jú, það þarf að meðhöndla þau gætilega, það verður að geyma þau í góðu húsi, þar sem enginn raki er og ekki of heitt. — Hvað gerist svo, þegar fólk leitar til þín? — Ég byrja alltaf á því að spyrja, hvort það hafi verið í rannsókn og hvað hún hafi leitt í Ijós. En jafnvel þótt fólk hafi engan úrskurð að styðjast við, er yfirleitt ekki erfitt að finna út, hvað amar að. Sú kunnátta hefur bara þróast gegnum árin, ég fylgdist vel með störfum föður míns, og þá lærðist margt í sambandi við sjúkdóma. Hann var ákaflega glöggur á sjúkdóma, ég held bara hann hafi haft röntgenaugu. — Nú, svo er einstaklingsbundið, hvaða lyf hver og einn fær, það fer eftir sjúkdómnum og einnig manneskjunni sjálfri. Það er til dæmis bæði blóðþynnandi efni í grösum og svo aftur öfugt, og til þessa og fleiri þátta verður að taka tillit. — Leitar fólk stundum til þín, áður en það leitar læknis? — Nei, þetta er yfirleitt síðasta hálmstráið. Fólk er orðið uppgefið eftir margra ára sjúkdómserfiðleika, hefur kannski reynt margar mismunandi tegundir lyfja og leitar svo til mín, þegar það er orðið úrkula vonar um að fá hjálp. Þó er nokkuð um það, að ungt fólk leiti til mín, áður en það fer til læknis. — Hvernig líta læknar á starfsemi þína? — Það er misjafnt. Sumir eru hlynntir þessu, því þeir vita, að þetta getur ekki skaðað. Svc eru aðrir, sem eru mjög andvígir þessu, vilja ekki einu sinni heyra minnst á gagnsemi grasa, þó þeir viti mæta vel, að til dæmis besta hjartameðal, sem til er, er unnið úr grösum. Þessi litla stúlka frá Hornafirði skaðbrenndist og greri ekki sára sinna, hvað sem reynt var. Efri myndin sýnir, hvernig sár hennar höföust við, þegar móðir hennar kom með hana tii Ástu Erlingsdóttur. Neðri myndina sendi móðir iitiu stúikunnar Ástu nokkru siöar tii að sýna henni, hversu góða raun meðférðin hefði gefiö. — Vísa læknar nokkurn tíma til þín sjúklingum? - Nei, það hefur aldrei gerst. Hins vegar kemur fólk stundum til mín með fullu samþykki læknis síns. Margir þeirra virðast því ekki vera á móti þessu. — Og í hverju er starf þitt einkum fólgið? Býrðu eingöngu til áburði og lyf í vökvaformi? — Nei, ég útbý líka plástra, sem eru til dæmis sérstaklega góðir á graftarkýli og ígerðir. Þeir eru gerðir úr olíum og grösum, sem sett eru á kompressu og látið liggja við. Mjög góður árangur hefur náðst með þessum plástrum. — Eru lyfin þín bragðvond? — Nei, mér finnst þau að minnsta kosti góð á bragðið. Það er líka hægt að bæta bragðið með kryddjurtum, en yfirleitt er ég ekkert að því, hugsa fyrst og fremst um að þetta geri sem mest gagn. — Nú eru ýmsir vantrúaðir á það, sem þú ert að gera, og jafnvel á móti því, eins og þegar er komið fram. Veldur það þér sárindum? — Það má kannski segja það. Þetta er engin tilraunastarfsemi, heldur gömul og reynd ráð. Sumir virðast halda, að þetta séu einhverjir ógurlegir galdrar, en við vitum, að þessar jurtir hafa lækningamátt. Þetta hefði auðvitað aldrei orðið svona langlíft í minni ætt, ef enginn árangur hefði orðið. Það legði enginn slíka vinnu á sig bara til gamans. Maður sér sem betur fer alltaf árangur. Ásta tekur á móti gestum sínum á viðeigandi hátt og býður upp á jurtate úr blóðbergi, aðaibiáberjaiyngi, eininálum og birkilaufi. 16 VIKAN 40. TBL.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.