Vikan - 19.01.1978, Blaðsíða 7

sterklega króka með reipi á
endanum, og húkka þeim aftan við
höfuð hvalanna.
Menn raða sér á reipin, eins
margir og mögulega komast að,
draga hvalina að landi og skera þá á
háls.
Þeir sem vaða út með krókana,
eru misjafnlega búnir, einn er í
kafarabúningi og annar í hvers-
dagsklæðnaði með flösku í vasan-
um. Misjafnar eru mannanna að-
ferðir við að halda á sér hita.
Ystu hvalirnir eru oft nokkuð
djúpt, og til að ná þeim verða
„vaðararnir” að busla gegnum
brimið )angt upp fyrir haus, eða
jafnvel synda eftir þeim til að ná
þeim á krókana. Þegar síðasti
hvalur og maður eru komnir á land,
fara nokkrir í að telja hvalina, og
eru þá númer rist á þá: 1, 2,
o.s.frv., en annað fólk fer heim og
matast, enda oft orðið svangt og
lerkað eftir harða baráttu og
sjóvolk. Sýslumanninum eru svo
færðar tölurnar um fjölda hvalanna,
og deilir hann þeim jafnt niður ó alla
íbúa sýslunnar. Gestir, sem staddir
eru í sýslunni á drápsdaginn, fá
sinn hlut ekki síður en heimamenn,
sé tilkynnt vera þeirra á staðnum.
Mjöger misjafnt, hve hópurinn er
stór, en sjaldan eru færri en 50-60
hvalir og hefur komist allt upp í
1200 stykki, sem er verulegt magn,
sé haft i huga, að hver hvalur vegur
frá 600 kg og allt að 4 tonnum.
Að lokinni hressingu fara menn
til sýslumannsins og fó hjá honum
upplýsingar um, hvaða hvalir komi
i þeirra hlut, og fara síðan í fjöruna
til skurðar. Allt er skorið niður og
borið heim í hús, þar sem það er sett
i vatn og öllum frekari frágangi
frestað til næsta dags.
Annasamur dagur er að kveldi
kominn, þegar þetta allt er yfir-
staðið, og sest fólk þá niður með
glas í hönd, slappar af og ræðir
málin. Dansleikur er alltaf haldinn
að loknu grindadrápi, og skiptir þá
ekki máli, hvaða dagur er. Enginn
asi er á mönnum til danshússins,
því hann hefst bara, þegar fólkið er
tilbúið, og stendur yfir, þar til
síðasti maður hefur fengið nóg, oft
ekki fyrr en klukkan 5 eða 6 að
morgni.
Dansaður er hringdans, þar sem
hver heldur undir arminn á öðrum,
og stigið er taktfast ýmist fram,
aftur eða til hliðar og kveðnar rimur
eins og: „Easkir drengir grind að
drepa”, „Grettisrímur” og fleira í
þeim dúr. Flöskurnar ganga á milli
manna, og allir skemmta sér, jafnt
börn sem gamalmenni. Slagsmál
eru óþekkt fyrirbæri á slíkum
skemmtunum.
Daginn eftir fer fólk seint á
fætur, sem skiljanlegt er, og fær sér
þjóðarréttinn, grind og spik, til
hádegisverðar. Beinagrindur hval-
anna og aðrar leifar af þeim liggja i
fjöruborðinu, og sér hafið, sem
aftur hefur fengið sinn raunverulega
lit, um að koma þeim fyrir
kattarnef.
Til eru Færeyingar, sem ræða
það sín á milli, hvort þessar veiðar
séu réttlætanlegar nú á dögum,
þegar allir hafa næg fjárráð til
matarkaupa og annars nauðsynja-
varnings. Vissulega er aðferðin
ómannúðleg, en þá vekur það bara
upp spurninguna, hvort allar veiðar
séu ekki jafn ómannúðlegar eða
jafnvel ómannúðlegri, svo sem
ýmsar gildrur, sem halda fórar-
lömbunum helsærðum, en lifandi,
sólahringum saman.
Hitt er svo annað mál, að grinda-
dráp er afar skemmtileg tilbreyting
á hversdagsleikanum, og stolt
veiðimannanna að lcknu grinda-
drápi er ekki minna en stolt gæsa-
skyttunnar eða laxveiðimannsins,
sem fékk þann stóra, og sannast þar
berlega dýrseðlið í manneskjunni.
Jóvin Bjarni Sveinbjörnsson
Fjöldl mögulelka
'ÚOQO
Víkureldhús eru íslensk vinna og vönduð. Fjölbreytni í gerð og
útliti. Hagræðing og skipulag er nauðsynlegt fyrir húsmóðurina.
Greiðsluskilmálar og staðgreiðsluafsláttur.
Sendum litprentaða bæklinga
hvert á iand sem er.
Póstsendum hvert sem er,
fljótt og vel.
VÍKUR ELDHÚS HF.
Súöavogi 44 — Simi 31360
(Gengið inn frá Kænuvogi)
3. TBL. VIKAN7