Vikan - 25.05.1978, Blaðsíða 14

Viðtal við Egil Egilsson
rithöfund
r
„Eg er auð\
— Eftir stúdentspróf í M.A. ferðu beint
til Hafnar í háskóla. Hvers vegna varð
eðlisfræðin fyrir valinu?
— Ég hef aldrei hneigst til sérhæfingar í
nokkurri grein og var miklum vafa um,
hvað ég ætti að læra. Ég byrjaði í líffræði,
en hætti við hana eftir ár af leiðindum. Svo
valdi ég eðlisfræðina og líkaði betur. Ég
held fram, að það séu ekki alveg óskyldir
hlutir, sem urðu til að ég valdi eðlisfræðina
og að ég fór að fást við skáldskap seinna.
Það sem freistaði við eðlisfræðina, var
heimspekilega hliðin á henni. Kannski
mótar hún heimspekina meira en nokkur
önnur grein.
— Þú dvelur svo í Kaupmannahöfn í
mörg ár.
Já, ég er þar meira og minna í 13 vetur. í
miðju eðlisfræðináminu fer ég heim einn
vetur og kenni í M.A., en fer svo utan aftur
og tek seinni hluta námsins, sem ég lýk
1971. Eftir það var ég ýmist við kennslu
eða rannsóknastörf þar ytra til ársins
1976.
Skeið forheimskunnar
— Hvernig datt þér í hug að skrifa
bókina, Karlmenn tveggja tíma?
— Þar liggur margt að baki. Ég var
búinn að hafa efnið á bak við eyrað mjög
lengi, og mér fannst alltaf, að það kæmi að
því, að ég skrifaði um þetta. Ég veit samt
ekki alveg, hvað varð til þess, að ég byrjaði
og náði einhverju niður á blað, sem mér
fannst sjálfum nógu gott, svo það æsti mig í
að halda áfram. Það er kannski svolítið
tilviljunarkennt, að ég skuli hafa byrjað
einmitt á þessum tíma. Ég ætlaði mér alltaf
að gera almennilega tilraun fyrr eða síðar,
en svo gerist þarna viss hlutur, sem ræður
sennilega úrslitum. Ég giftist konu, sem var
í sálfræðinámi, og ég hugsa, að þau áhrif,
sem ég varð fyrir af henni og hennar
námsefni og af fólki, sem hún umgekkst,
hafi beint áhuga mínum meira en áður að
samfélagmálum og mannlegum vanda-
málum almennt.
— Varð bókin eins og þú ætlaðir að hafa
hana í upphafi?
— Ég veit það ekki. Hvað ætlar maður
sér? Ég gerði mér kannski ekki skýrar
hugmyndir um það í byrjun, hvernig hún
ætti að verða, og hún breyttist ansi mikið á
löngum tíma. Þó voru vissir hlutir, sem
ekki breyttust. Ég ætlaði mér t.d. alltaf að
setja upp aldarlýsingu frá tveimur
mismunandi tímabilum, fyrir og eftir 1968.
— Bókin er aðallega byggð á þinni eigin
reynslu, ekki satt?
— Jú! Það dylst engum. í byrjun
sögunnar stendur eins á fyrir aðalpersón-
unni, Inga, og mér á fyrstu Hafnarárunum.
Síðan leik ég mér að því að láta hann renna
á enda það skeið forheimskunar, sem ég
byrjaði á, en snéri við á vegna áhrifa, sem
ég minntist á áðan. Kannski væri réttast
að nefna uppreisn unga fólksins 1968 í því
sambandi. Hins vegar sver ég af mér, eins
og flestir aðrir höfundar, að nokkuð sé
beinlínis sannsögulegt — nema hálf síða,
sem ég segi ekki, hvar stendur.
14VIKAN 21. TBL.