Vikan - 22.06.1978, Blaðsíða 23

máttugur, ekki núna! Hann gnisti tönn-
um. „Hvarer Mike?"spurði hann.
„Hann er í fríi, læknir.”
Lceknir. Maðurinn vissi þá, hver hann ■
var. Og Mike í frii? í desember?
Það vottaði fyrir ánægjubrosi á vör-
um mannsins. Judd leit upp og niður
eftir götunni, en hún var algerlega auð.
Hann gat reynt að hlaupa burt, en hann
hafði enga möguleika i þessu ástandi
sínu. Likami hans var lemstraður og
aumur, og hann kenndi til i hvert sinn,
semhanndróandann.
„Þér litið út fyrir að hafa lent í slysi.”
Rödd mannsins var allt að því glaðleg.
Judd snéri sér við án þess að svara, og
gekk inn i anddyri fjölbýlishússins.
Hann gat treyst Eddie til að sækja að-
stoð.
Dyravörðurinn elti Judd inn i anddyr-
ið. Eddie var í lyftunni og snéri við hon-
um baki. Judd gekk i átt til lyftunnar, og
hvert skref var kvalafullt átak. Hann
vissi, að hann þorði ekki að nema staðar
eins og á stóð. Það mikilvægasta var
það, að maðurinn næði honum ekki ein-
um. Hann myndi óttast vitni. „Eddie!”
hrópaði Judd.
Maðurinn í lyftunni snéri sér við.
Judd hafði aldrei séð hann áður.
Hann var minni útgáfa af dyraverðin-
um, nema hvað hann hafði ekkert ör.
Það var greinilegt að mennirnir tveir
voru bræður.
Judd stansaði milli tveggja elda. Það
var enginn annar í anddyrinu.
„Á uppleið,” sagði maðurinn í lyft-
unni. Hann var með sama ánægjubrosið
og bróðir hans.
Þannig að þetta voru þá loksins andlit
dauðans. Judd var viss um það, að hvor-
ugur þeirra var maðurinn á bak við allt
saman. Þeir voru leigðir atvinnumorð-
ingjar. Myndu þeir drepa hann í anddyr-
inu eða kusu þeir heldur að gera það í
hans eigin íbúð? íbúð hans, hélt hann
helst. Það gæfi þeim betri tíma til að
komast undan, áður en lik hans fyndist.
Judd-gekk eitt'skref í átt til skrifstofu
framkvæmdastjórans. „Ég þarf að tala
við herra Katz um — V
Stærri maðurinn gekk í veg fyrir
hann. „Herra Katz á annrikt, doksi,”
sagði hann hljóðlega.
Maðurinn i lyftunni tók til máls. „Ég
fer með þig upp.”
„Nei,” sagði J udd. „Ég —
„Gerðu eins og hann segir þér.” Rödd-
in var gersneydd allri tilfinningu.
Það kom skyndilegur vindgustur þeg-
ar útidyrnar opnuðust. Tveir menn og
tvær konur hröðuðu sér inn hlæjandi og
masandi, þétt vafin i yfirhafnirsínar.
„Þetta er verra en Siberia,” sagði
önnur konan.
Maðurinn, sem hélt undir handlegg
hennar, var breiðleitur og talaði með
vesturríkjahreim. „Þetta er hvorki kvöld
fyrir menn eða dýr.”
Hópurinn gekk í átt að lyftunni.
Dyravörðurinn og lyftuvörðurinn litu
þögulir hvorá annan.
Hin konan tók til máls. Hún var smá-
vaxin og með platínuljóst hár og suður-
ríkjahreim. „Þetta hefur verið alveg dá-
samlegt kvöld. Þakka ykkur kærlega
fyrir.” Hún var aðsenda mennina burt.
Annar maðurinn mótmælti kröftug-
lega. „Þú ætlar ekki að senda okkur burt
án þess að gefa okkur einn sjúss til að
sofna ?”
„Það er orðið hræðilega framorðið,
George,” sagði fyrri konan tilgerðarlega.
„En það er frost þarna úti. Þú verður
að setja örlitinn frostlög á tankinn okk-
ar.”
Hinn maðurinn tók undir orð hans.
„Bara einn sjúss, og þá förum við öll.”
„Jæja ...”
Judd stóð á öndinni. Gerðuþað!
Stúlkan með platínuljósa hárið sló til.
„Allt í lagi. En bara einn, heyrið þið
það?”
Hópurinn steig hlæjandi inn i lyftuna.
Judd flýtti sér að fara inn með þeim.
Dyravörðurinn stóð þama á báðum átt-
um og horfði á bróðurinn. Sá í lyftunni
iBIAÐIÐ
Áskrifendasími 27022
Umhverfis jöróina
á30dögum
meó einkaþjón ef þú óskar
Og að sjálfsögðu býður þú með þér gesti á kostnað
Dagblaðsins.Slík eru sigurlaunin í áskrifendaleiknum núna.
Gistar verða nokkrar helstu stórborgir heims, þar sem
dvalið verður á lúxushótelum og má þar nefna Royal
Cliff Hotel í Bangkok, sem taliðereitt glæsilegasta hótel
jarðarinnar. Ferðaskrifstofan Sunna sér um ferðina.
Þvi fyrr sem þú gerist áskrifandi og þar með þátttakandi
í áskrifendaleiknum, því fleiri möguleika hefur þú til
að hreppa hnossið.
Njóttu þeirrar eftirvæntingar og spennu sem fylgir því
að vera með í áskrifendaleiknum okkar.
25. TBL. VIKAN 23