Vikan - 22.06.1978, Side 39

„Ef ég heföi bara vitað, að þú mynd-
ir koma,” sagði Maggie örvæntingarfull
„Ef við hefðum bara haft eitthvert sam-
band okkar á milli, Við skildum svo
ósátt, að það hvarflaði ekki að mér, að
þú kæmir heim þessa helgi. Ross, ég
rakst á Alison Gerard fyrsta daginn
minn í London. Manstu eftir henni?”
„Já." Hann settist upp i rúminu og
horfði á hana.
„Hún bað mig um að sjá um matar-
boð fyrir sig á mánudeginum. Það er á
morgun. Hún spurði mig alveg fyrir-
varalaust, og þá virtist engin ástæða
vera til að neita henni. Ég samþykkti
það.”
„Þú hlýtur að geta afturkallað það og
sagt henni, að þú ætlir með mér?”
„Þetta er viðskiptaboð, og hún var
skelfingu lostin vegna þess. Maðurinn
hennar er mjög háttsettur, eins og þú
veist, og Alison var hræðilega tauga-
veikluð... Þú hlýtur að skilja þetta.”
„Ég skil það, að viðskipti min skipta
ekki eins miklu máli og viðskipti Tom
Gerard,” hreytti Ross út úr sér.
„Ég er ekki að þessu fyrir Tom. Þú
veist, að ég kann ekki við hans mann-
gerð. Ég er að þessu fyrir Alison, vegna
þess að ég held að hana skorti ekki síður
siðferðislegan stuðning en einhvern til
að hjálpa henni við matargerðina.”
Rödd Maggie var orðin þrjóskuleg, en
hún réð ekki við það. „Ross, þú vilt, að
ég verði þér til skemmtunar, ekki að ég
hjálpi þér með viðskiptin."
Hann þagði andartak og sagði svo
eins sanngjarn og hann gat: „Já, aðal-
lega til að vera mér til skemmiunarog
mér finnst ekki mikið að því. En mig
langar til að kynna þig fyrir fólki þarna.”
„Það er hægt að gera, þegar og ef þú
tekur stöðuna.”
„Viltu ekki hjálpa mér að ákveða
það? Er það ekki nægileg ástæða til að
koma með mér?"
„Þú tekur sjálfur ákvörðunina, Ross,
án minnar aðstoðar, og það veistu vel.
Ég er aðeins að bíða niðurstöðunnar af
íhugunum þinum.”
Það var ekki hægt að villast á eitraðri
tóntegundinni, og það vissi Maggie vel.
En það var satt, sem hún sagði, og það
var timi til kominn fyrir Ross að gera sér
grein fyrir þvi, að hún þekkti aðferðir
hans. Þau áttu bæði til harðýðgi, og ef
ást þeirra bæði skipbrot, þá yrði það á
klettum vilja þeirra hvors um sig.
Hún þagði um stund, en sagði svo:
„Ég get komið á þriðjudaginn, ef það
gerir eítthvert gagn.”
„Vertu ekki að hafa fyrir því,” sagði
Ross grimmdarlega. Hann slökkti Ijósið
og lagðist niður og snéri við henni baki.
Henn; til sárrar gremju, sofnaði hann
svo að segja strax.
.^^.UÐVITAÐ sváfu þau yfir sig,
og það var ekki tími til annars en að elda
nokkurs konar blöndu af morgunverði
og hádegisverði, áður en Ross fór út á
fluevöll.
Bláa nœlan
„Hvað eigum við að gera?” spurði
Maggie og horfði áhyggjufull á eigin-
mann sinn.
„Ég veit það ekki. Við skulum bara
reyn að forðast að gera eitthvað, sem
við gætum iðrast." Ross reis á fætur, ýtti
frá sér stólnum og leit á úrið sitt. Hún
hafði það á tilfinningunni, að hann væri
þegar að fara frá henni, eins og ferða-
fólk, sem hefur um sitt að hugsa, gerir
gjarna. Hann leit niður á hana og sagði:
„Það er ekki hægt að tala neitt um þetta
núna. Við höfum ekki tíma til þess.”
„Ég skal aka þér til Heathrow,” sagði
hún.
„Þess þarf ekki. Ég get náð i flugvall-
arrútuna."
„Mig langar til þess."
En Ross tók við stýrinu, því hann ók
hraðar en hún, og það var lítið tækifæri
til að tala saman. Þau kysstust i miðri
mannþrönginni. og svo stóð Maggie ein
eftir. Fólk ýtti henni á allar hliðar. en
hún var engu að siður hræðilega ein-
mana og blinduð af tárum. Allt um-
hverfis hana glumdu brottfararhljóðin,
og úti fyrir drundi og hvein i flugvélun-
um.
Hana henndi til i hendinni. Hún leit
niður og sá, að hún kreisti bíllyklana,
sem Ross hafði afhent henni. Það var
djúpt fareftir þá í lófa hennar.
Hún keypti sunnudagsblöðin, drakk
einn bolla af kaffi og gekk í blindni út
um glerdyrnar. Hún var þvi fegin, að
hún þurfti að aka — þá hafði hún eitt-
hvað fyrir stafni á meðan.
Þegar hún kom aftur inn i London og
beygði inn í Bebbington Mews, var
þröng gatan lokuð af flutningabíl, sem
hafði verið lagt við einn bilskúrinn. Hún
beið þolinmóð, og maður, sem virtist
kunnuglegur, skellti bílskúrshurðinni
og stökk inn í bilinn við hlið bílstjórans.
Flutningabíllinn færðist til, þannig
að hún komst framhjá.
Maggie hafði allan hugann við eigin
harma, þegar hún ók áfram, en sá það
samt i hliðarspeglinum, að flutningabíln-
um hafði aftur verið lagt yfir götuna.
Hún snéri bilnum fyrir utan húsið sitt,
þvi það var vani hennar, hvar sem hún
var stödd. Þá var hún tilbúin að aka
strax af stað, þegar hún ætlaði út. Hún
sat niðurlút um stund og kveið tómleg-
um deginum.
Skyndilega tók hún eftir þvi, að tveir
menn nálguðust hana. Þeir voru klæddir
i skítugar gallabuxur og glottu illgirnis-
lega. Hún teygði sig titrandi eftir
hnappnum, sem læsti dyrunum — en
varof sein.
Hinn skeggjaði Bernie reif upp bil-
hurðina, en Gash stóð hinum megin við
bílinn, og örið hans virtist enn ægilegra
í dagsbirtu en það hafði sýnst inni i ibúð-
inni. Hann var kunnuglegi maðurinn,
sem hún sá við flutningabílinn. Bernie
hlaut að hafa verið við stýrið. Þeir höfðu
þá aðsetur hér i hverfinu!
„Út,” skipaðiGash.
„Þú heyrðir, hvað vinur minn sagði."
Bernie greip um upphandlegg Maggie,
og þegar hún gerði tilraun til að losa sig,
herti hann takið. Veskið hennar rann
niður á bilgólfið við fætur hennar. og
l\lú getum við boðið þessi finnsk-hönnuðu sófa-
sett með leðuráklæði. Framleiðum þau einnig
með áklæðum eftir eigin vali. Eigum margar
tegundir af leðursófasettum.
Litið inn!
Verið veikomin!
KJÖRGARDI SIMI /6975 SMIDJUVEGI6 SIMl 44544
25. TBL. VIKAN 39