Vikan - 04.01.1979, Blaðsíða 18

sitt en þá grunaði, eða jafnvel gerðu sér
grein fyrir.
Ég held, að það ótrúlega harðræði, sem
þarna ríkti, komi gleggst fram i örlögum
kvennanna. Þær urðu ekki svo sjaldan
ekkjur, sumar jafnvel þrisvar sinnum með
stuttu millibili. Tökum t.d. Karine. Fyrri
maðurinn hennar var með afbrigðum
óheppinn, bátnum hans var alltaf að
hvolfa. í fyrsta skipti vissi enginn neitt fyrr
en hann kom skríðandi yfir ísilagt fjallið
daginn eftir, gjörsamlega örmagna. Rúmu
ári siðar hvolfdi bátnum aftur, og félagi
hans ósyndur drukknaði. Sjálfum tókst
honum að koma sér á kjöl. Hann rak síðan
fram og aftur í rúman sólarhring og hélt sér
fast í hnifinn sinn, sem hann hafði rekið í
botn bátsins að hætti fiskimanna. Er hann
loks fannst, hálf frosinn í hel, var allt hold
af hnjám og höndum. í þriðja skiptið sem
23 6r til sjös, og alltaf sjóveik. Hallfrid bar samt
fram gómseeta rótti mefl bros ó vör. Hún ó ibúfl
i Þróndheimi, en er svo lítið heima, að blóm nó
aldrei að þrrfast i gluggunum hennar.
bát hans hvolfdi hvarf hann fyrir fullt og
allt í hafið.
Karine giftir sig aftur og eignast dóttur.
Nokkrum árum síðar stendur hún dag einn
á tröppunum heima hjá sér og horfir á
síðari mann sinn drukkna í víkinni.
Fjallið var ekki síður hættulegt, og í
kirkjubókunum má víða lesa setningar eins
og þessar: Petra Ulriksen hrapaði og fannst
limlest við fjallsræturnar. Ef við lítum
nánar á sögu Petru, þá var hún er þetta
gerðist trúlofuð ungum manni, Martines að
nafni. Og hann gengur einmitt fáeinum
skrefum á eftir henni, er hún hrapar.
Seinna kvænist hann og eignast með konu
sinni þrjá syni. Hún deyr skömmu eftir
fæðingu yngsta sonarins. Synirnir vaxa úr
Flotínn vifl bryggju.
Og hvað ættum við tvö svo sem að gera?
Sem betur fer fann hann þó út hvað þau
tvö ættu að gera, hann kvænist
ráðskonunni og getur við henni 6 börn á 10
árum. Það síðasta fæðist, þegar Martines er
sjötugur, en eiginkonen var 30 árum yngri.
Brúðkaup á strandf erðaskipi
„Hurtigruta” lýsir hversdagslífinu um
borð í strandferðaskipunum, sem stunda
áætlunarferðir á norsku strandlengjunni
frá Bergen til Kirkjuness. Þessar
áætlunarferðir hafa haft óhemju þýðingu
fyrir íbúa þessa 1000 kílómetra langa
svæðis. Ekki bara hagkvæma eins og vöru-
flutninga, heldur líka tilfinningalega, þar
sem þær hafa verið aðaltengsl þessara
afskekktu staða við umheiminn.
13 skip halda uppi þessari siglingaleið
allan sólarhringinn í hvaða veðrum sem er
og telja áhafnirnar í allt 650 manns.
Norðmenn er mikil siglingaþjóð, og ótal
áhrifamiklar sögur hafa verið skrifaðar um
líf farmanna á hinum víðáttumiklu
heimshöfum. En engum hefur fundist líf
þessa fólks, sem eyðir lífi sínu í að sigla upp
og niður ströndina, verðugt viðfangsefni.
Þetta hefur bara þótt hversdagslegt
heimafólk og líf þess lítið spennandi. Samt
er þessi siglingaleið stórhættuleg vegna
skerja, eyja og veðra. Fólkið um borð er
þjóðflokkur út af fyrir sig, og engir
Þó afl hin nfrœfla Magda hafi búið öll sfn bestu
ár vifl mikifl harðræfli f Mostad, leikur hún enn
vifl hvern sinn fingur, og er kveikjan að
bókinni „Alt for Norge". Ljósm.: Dag Sörli.
grasi og fara að stunda sjóinn með pabba
sínum 12-14 ára gamlir, eins og aðrir
drengir í þorpinu. Einn þeirra deyr á
sóttarsæng, hinir tveir hverfa saman í
hafið. Líkin finnast og eru borin i land í
naust eitt sem eiginlega var sannkölluð
kapella, því þangað voru öll sjórekin lík
borin. Á meðan situr Martines við hús sitt
og tautar nöfn þeirra fyrir munni sér.
Ráðskonan hans vill gjarnan hugga hann
og segir: Martines, ég mun aldrei yfirgefa
þig. Hann lítur upp i sorg sinni og svarar:
18 Vikan i.tbl.