Vikan - 29.05.1980, Blaðsíða 3

Hefur unnið við Hallgrímskirkju f
Þegar Magnús Brynjólfsson byrjaði
að vinna við Hallgrímskirkju 1945 var
ekki einu sinni byrjað að grafa
grunninn. Nú er Magnús orðinn 75
ára gamall og er enn á sama
vinnustað. Þeir voru lengi vel þrir sem
verið höfðu með frá upphafi en tveir
þeirra eru nýlátnir.
„Ég nennti ekkert að vera að því að
deyja þótt hinir hefðu gert það og er
þvi hér ennþá.” segir Magnús og beygir
járn ótt og títt. Magnús er nefnilega
járnamaður og hefur lagt allt járn í
kirkjuna. Ekki veit hann hve miklu af
þvi hefur verið komið fyrir nú þegar
en segir að það séu fleiri hundruð
tonn.
— Hefur ekki eitthvað merkilegt
komið hér fyrir á þessum 35 árum
sem þú hefur unnið hérna, Magnús?
„Nei, ekki get ég sagt það. Þetta
hefur allt gengið slysalaust fyrir sig og
samvinna öll verið með því besta sem
ég þekki. Þó hefur byggingarhraðinn
stundum verið með hægasta móti en
það er þara vegna peninganna — þetta
er dýrt. En við sem vinnum hérna
höfum alltaf fengið greitt með góðum
skilum. Ég vil að það komi fram að
smiðirnir sem unnið hafa hérna hafa
verið afbragðs fagmenn, enda ekki fyrir
35 ÁR
en fer aldrei í kirkju
aðra að smíða svona súlnagöng og
boga."
— Og járnamennirnir þurfa lika að
vera góðir svo turnarnir miklu hangi
saman, ekki satt?
„Það er ekki mitt að dæma um
það,” segir Magnús og brosir eilítið,
„en ég hef aldrei verið skammaður.”
Aldrei segist Magnús hafa fundið
fyrir lofthræðslu, ekki einu sinni á
meðan hann var að leggja járnin efst í
turninum langa.
„Að vísu þótti sumum glæfralegt
þegar við vorum að steypa efstu strýt-
una. Við vorum við vinnu okkar eins
og gerist og gengur þegar allsnöggur
jarðskjálfti varð. Það gerðist svo
snöggt að við höfðum ekki tima til að
verða hræddir. En ég lýg þvi ekki
þegar ég segi að turninn hafi rambað i
nokkrar sekúndur. Annað merkilegt
hefur nú ekki gerst hérna svo ég muni
nema hvað Jónas frá Hriflu leit hér oft
við á meðan hann var og hét. Hann
hafði mikir)n áhuga á þessari
byggingu.”
— Og þú?
„Ég lít nú á þetta eins og hverja
aðra byggingarvinnu. Við erum að
koma upp húsi hérna og það á eftir að
risa. Hvort ég lifi að sjá það veit ég
ekki en óneitanlega hefði ég gaman af
því.”
— Heldur þú upp á hvíldardaginn
með því að sækja kirkju hér?
„Ég læt mér nægja að fara í kirkju
þegar fólk er skírt eða jarðað — og
jafnvel fermt. Annars lítið.”
Og hver getur láð Magnúsi
Brynjólfssyni það? Hann hefur alla
daga, að hvíldardögum frátöldum,
mætt í Hallgrimskirkju snemma
morguns og farið seint heim. Hann
hefur þrætt jámið í þessa miklu
byggingu og þess vegna mun hún lengi
standa. Megi Magnús Brynjólfsson sjá
hana fullbyggða.
E.J.

Smásagnasamkeppni
Langt er siðan efnt hefur verið til'W 7TJST TX TIV T A Tm\Skilafrestur er til 10. september n.k.
jafn glæsilegrar smásagnasamkeppniX / I I I VI V /\ IV Skila ber handritum vélrituðum
og Vikan hleypir nú af stokkunum.V ll\\»/l VI \í Vi Vundir dulnefni, en rétt nafn
Há peningaverðlaun eru veitt fyrir þrjár bestu höfundar fylgi í lokuðu umslagi, merktu sama
sögurnar, en jafnframt áskilur Vikan sér I dulnefni. Sérstök dómnefnd mun fjalla um
birtingarrétt á þeim smásögum, sem hæfar þykja. I /v/v allar sögursem berast, en hana skipa:
Hæfdeg lengd á smásögunni er 7 -10 síður (A-4) Auður Haraldsdóttir, rithöfundur
og hámarkslengd 15 síður. Efni sögunnar er ekki Helgi Pétursson, ritstjóri
bundið við neitt sérstakt, né heldurform. Rannveig G. Ágústsdóttir, bókmenntafr.
og Óskar Halldórsson, lektor.
I. verðlaun:
Glæsileg peningaverðlaun
2. verðiaun:
3. verðlaun:
500.00Q- 300.000- 150.000.
*
Munið að skilafrestur er til 10. sept. n.k.
SmásagMisumkeppni Vikunnár 1980
imw
XX. tbl. Vlkan 3