Vikan - 22.09.1983, Blaðsíða 7

því aö ég er svo óþolinmóð aö
eðlisfari að ég verð alltaf að sjá
árangur af því sem ég er að gera.
I kennslustarfinu getur maður
lagt sig allan fram. Mér finnst ég
vera nokkuð vel undirbúin og að
krakkarnir eigi að taka vel á móti
því sem ég er að segja. En svo
leggur maður fyrir þau verkefni
og þá gapa þau bara og hafa ekk-
ert tekið eftir. Það eru svo mikil
vonbrigöi. Þá finnst mér gott að
hlaupa úr mér vonda skapið, oft
fæ ég þá góðar hugmyndir í sam-
bandi við glerið eöa ég tala við
sjálfa mig á frönsku. Þetta
harmonerar því allt mjög vel.
Ég ætla að vera með fáa hluti á
sýningunni í Norræna húsinu og
nýta mér þessa glugga sem eru til.
staðar, ekki vera að hrúga þangaö
öllu sem ég hef gert í gegnum ár-
in. Ég verð með nokkra spegla og
og þótt það hljómi einkennilega þá
var það eiginlega þessi svokallaða
vaxtarrækt sem kom þeirri hug-
mynd af stað.
Ég er mikið fyrir heilsurækt en
mér finnst vaxtarræktin vera
komin út í algjörar öfgar. Þegar
fólk er farið að standa tímunum
saman fyrir framan spegil og
hnykla vöðvana finnst mér það
bera vott um svo mikla hnignun og
sjálfsdýrkun að mér finnst það
óhuggulegt. Eg hugsaði því með
mér að í stað þess að vera alltaf að
horfa á sjálfan sig í speglinum þá
væri vit í því að horfa á eitthvað
fallegt. Svo ég fléttaði inn í spegil-
inn dálitlu augnayndi. Þá geta all-
ir fundiö pínulítinn blett til að
kíkja á sjálfan sig en geta um leið
notið listrænnar fegurðar. Svo er
bara að sjá hvort fólki fellur þetta
velígeð!”
,,Það er svo gaman að steinda glerinu
því að aðferðin sem er notuð er svo
frumstæð, eiginlega sú sama og notuð
var á miðöldum. Þetta er allt handgert.
Glerið er munnblásið, skorið í höndun-
um, blýlagt I höndunum og lóðað
saman í höndunum. Aðrar aðferðir hafa
bara einfaldlega ekki nýst eins vel. ”
SlSiffi