Vikan - 22.09.1983, Síða 19

eöa hvort einhver aðvífandi var
kominn í braggahverfi til aö sletta
þar úr klaufunum. Viö vorum því
mjög undir smásjá umhverfisins.
Ég vil þó nota tækifærið til aö
þakka næstu nágrönnum okkar, í
Blátúni, Sauðageröi og Skálholti,
fyrir góöan grannskap. Þarna bjó
gott fólk sem hefur eflaust verið
ami aö bröggunum en þaö amaðist
aldrei við fólkinu sem í þeim bjó.”
Svipmynd frá Camp Knox kringum 1960. Um það leyti var mjög farið að
fœkka bröggum i Reykjavik. Eins og myndin ber með sér var ekki þð frekar
en endranœr gert mikið til að þokka til í kringum þá eða gera þá i sjálfu sér
aðlaðandi mannabústaði. Olnbogabörn voru braggarnir frá upphafi og fáir
söknuðu þeirra er þeir voru horfnir. En vissulega voru þeir tákn ákveðins
tíma i sögu borgarinnar.
Ljósm. Stefán Nikulásson.
Fékk braggann aðeins vegna þess að
ég áttí von á barni
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR, FULLTRÚI
HJÁ STARFSMANNA-
FÉLAGI RÍKISSTOFNANA:
„Mér leist ekkert illa á aö flytja
í braggann en þaö var aldeilis ekki
auðhlaupið að fá hann leigðan.
Viö þurftum aö ganga frá einum
til annars, en þaö var húsaleigu-
nefnd borgarinnar sem leigöi út
braggana. Þetta haföist ekki fyrr
en eftir langan tíma og þaö var
vegna þess aö ég átti von á barni.
Annars heföi ég ekki fengið bragg-
ann, svo mikil var eftirspurnin.”
Guörún flutti inn í Selby-bragg-
ann í nóvemberbyrjun 1945, en
önnur fjölskylda haföi búiö í hon-
um áður.
„Borgin átti braggann sjálfan
en innréttinguna varö að kaupa og
fyrir hana greiddum viö 1975 krón-
ur. Selby-kampur var inni í Soga-
mýri og bragginn, sem ég bjó í,
stóö þar sem Hlíöargerði 25 stend-
ur í dag. Þarna voru fjórir bragg-
ar neöst í brekkunni en svo voru
nokkrir fleiri ofar. Þetta var frek-
ar lítill kampur en sjálfsagt hafa
þó braggarnir verið einir 20 tals-
ins.
Ég haföi skrifað mig í Bygg-
var skrifuð niður og þangaö til ég
fékk íbúö. Viö vorum þarna í 9 ár
en viö hjónin skildum eftir fimm
og hálft ár svo aö ég var ein meö
strákinn í nokkur ár. Svo fékk ég
leigða aðra ibúð áöur en ég komst
í verkamannabústaðina. ”
— Var slæmt að búa í braggan-
um?
„Nei, alls ekki. Það var hægt að
hafa þetta reglulega gott og þaö
,,Það var enga íbúð að fá í Reykjavík. Kunningi
mannsins míns, sem bjó í bragga, benti okkur þá
á að hálfur braggi væri laus í Selby-kampi og við
fórum að athuga málið.” Sú sem þetta mælir er
Guðrún Jónsdóttir, fulltrúi á skrifstofu Starfs-
mannafélags ríkisstofnana. Hún starfaði lengi í
Samtökum herskálabúa, bæði sem ritari og gjald-
keri, og segir okkur hér svolítið frá kynnum sínum
af herskálabúskapnum.
ingafélag verkamanna og var bú-
in aö bíða ein sex ár þegar þetta
var og bjóst viö íbúð á hverri
stundu. En þaö liðu 17 ár frá því ég
var hægt aö kynda mjög vel. Við
vorum fyrst meö kolaofn en létum
svo setja upp einn af þessum stóru
olíuofnum, hermannaofn, eöa
hvaö þeir voru nú kallaðir. Bragg-
inn okkar, sem var eins og ég
sagöi aöeins hálfur braggi, var ein
stofa og lítiö svefnherbergi, gang-
ur og eldhús. Þetta voru vel
byggðir braggar. Tiinburgólfið og
járniö gott, sem var óvanalegt. En
braggarnir voru auövitaö mjög
misjafnir. Þarna var þó hvorki
vatn né skolplögn fyrsta áriö.
Fólkið í þessum fjórum bröggum,
sem stóðu saman viö Sogaveginn,
tók sig svo saman og lagði vatns-
og skolplögnina. Klósettið var þó
ekki fært inn því aö þaö var ekkert
pláss fyrir þaö. Kamrarnir voru
nokkuð langt í burtu í byrjun en
síðar færði bærinn þá á milli
bragganna. Þaö var til mikilla
bóta. Ég man líka eftir því aö einu
sinni lét bærinn setja nýja útidyra-
hurö og laga glugga, annaö var
ekki lagfært af hans hálfu.
Þetta var ágætt,” segir Guörún.
„Maöur átti meö sig sjálfur og gat
hugsaö um braggann sem sína
eign og síöan selt innréttinguna
þegar maöur flutti. Bærinn keypti
innréttinguna af mér og þegar ég
fór kom kona sem var á framfæri
bæjarins í braggann.”
L3
38. tbl.Vikan 19