Vikan - 17.10.1985, Síða 7

árum, 26 ára. Hvernig hefur þár gengið
eftir að þú varðst forstöðumaður, til
dæmis í samskiptum þinum við aðra
starfsmenn?
„Það er mjög mikilvægt að starfslið á
svona stað sé samhent. Forveri minn
hér hefur verið mér góð fyrirmynd að
þessu leyti því hann var blessunarlega
laus við yfirmannskomplexa og bar
flest mál undir starfsmenn og ég reyni
að gera slíkt hiö sama. Það er að vísu
lítil reynsla komin á vinsældir mínar
en tímhin veröur bara að leiða þetta í
ljós. Ég held aö þaö breyti litlu að ég er
kvenmaöur nema þá helst hjá sjálfri
mér. Þá meina ég að mér finnst að ég
þurfi ef til vill að sanna betur ágæti
mitt en karlmaður í sömu stööu þyrfti
aðgera.”
— Hvernig tóku krakkarnir þár?
„Krökkunum fannst þetta ekkert
skrýtið, held ég, af því að ég var búin
aö vinna hérna svo lengi. Þeirra
viðmót hefur ekkert breyst enda hef ég
ekki breyst gagnvart þeim. Eftir að
hafa unnið lengi með unglingum öðlast
maður ákveðið sjálfstraust sem felst í
því að vera maður sjálfur í návist
þeirra.”
— Nú er ár æskunnar. Hefur það
breytt einhverju?
„Hugmyndin að ári æskunnar er
ágæt og minnir ef til vill á æskuna. Sett
hafa verið mörg háleit markmið en
minna veriö um efndir. Þess vegna
höfum viö ákveðið að vera stórhuga og
völdum okkar árlegu rokktónleikum
yfirskriftina Unglingar utan úr geimn-
um. Því ekki?”
— Hvað eruð þið að gera núna?
„Eg hef mikinn áhuga á svokölluðu
opnu starfi með krökkunum.
Markmiðið með því er að efla þeirra
frumkvæði og gera þeim kleift aö
vinna úr sínum hugmyndum. Sem
dæmi má nefna framkvæmd Rykkrokk
tónleikanna þar sem starfsmenn
gegna hlutverki aðstoðarmanna við
sköpun myndverka og allan undir-
búning.
Það er mitt hjartans mál að hlúa að
t,
„Völdum yfirskriftina Unglingar utan
úr geimnum." Margrót Sverrisdóttir,
forstöðumaður Fellahellis.
unglingamenningu eins og hægt er, til
dæmis með því að gefa „bílskúrs-
grúppum” tækifæri til að spila á
„alvöru” rokktónleikum.
Með svona starfi nær maður góðum
tengslum við krakkana. Þessi tengsl
auðvelda okkur að hafa jákvæð áhrif í
fyrirbyggjandi starfi meö krökkun-
um.”
— Vetrarstarfið. Hvaö er á döfinni?
„Eg vil halda áfram aö efla þetta
opna starf sem er enn á tilraunastigi
og reyna meö því að auka ábyrgð og
áhrif unglinganna hér á staðnum.”
— Samskipti við foreldra, eru þeu
einhver?
„Ég vil að foreldrar viti hvað er á
seyöi hérna og séu óhræddir við að afla
sér upplýsinga um það hjá okkur.
En ég hef hins vegar ekki áhuga á að
byggja upp starfsemi þar sem
unglingar og foreldrar ynnu saman því
unglingarnir hafa þörf fyrir stað þar
sem þeir geta hist og verið með jafn-
ingjahópnum. Eg lít alla vega ekki á
þaö sem hlutverk þessa staöar að efla
tengsl foreldra við börn sín.”
— Unglingar dagsins i dag, hvernig
list þór á þá?
„Vel, ég hef engar áhyggjur af þeim.”
— Og svona í lokin, er þetta skemmti-
legt starf ?
„Þetta er mjög skemmtilegt starf
(sagt af mikilli sannfæringu). Þetta
starf byggir mikið á mannlegum
samskiptum og af því hef ég mjög
gaman. Yfirleitt nær maður góðu
sambandi við krakkana og gefur sá
kunningsskapur manni mjög mikiö.
Við erum að vinna með þeim í þeirra
frístundum sem auðveldar okkur að ná
góðum tengslum. Við reynum líka af
fremsta megni að umgangast þá sem
félaga og jafningja.”
Einu sinni ofsalega villilegar
Sóley Dögg, Sigríður Lára og Lára Samíra
„Við eigum að vera einhverjar gó-gó stelpur," sögðu Lára Samira, til vinstri, Sóley
Dögg, i miðið, og Sigriður Lára, til hægri.
Sóley Dögg Grétarsdóttir, 13 ára,
Sigríður Lára Heiöarsdóttir, 14 ára, og
Lára Samíra Benjnouh, 13 ára, voru
teknar tali.
— Komið þið hárna á hverju kvöldi?
„Já, alltaf nema á föstudögum.”
(Einum rómi og feimnislegur hlátur
fylgdi.)
— Hvaða kvöld er skemmtilegast?
„Einu sinni voru fimmtudagskvöld
best en núna eru það þriðjudagskvöld-
in.”
„Já, mér finnst þriðjudagskvöldin
best og fimmtudagskvöldin.”
„Mér finnst líka mánudagskvöldin.”
Ur þessu varö dálítið karp en líklega
eru öll kvöld jafnskemmtileg.
— Eru einhverjar klíkur hérna á staðn-
um?
„Neei,” einum rómi.
— Ég frétti að þið ættuð að koma fram
á Rykkrokkinu. Hvað ætlið þið að gera?
Feimnislegur hlátur: „Við eigum að
vera einhverjar gó-gó stelpur.”
— Hvernig kom það til?
„Magga og Sjón báöu okkur um það.
Við eigum að dansa og vera eitthvaö
hallærislegar, í strápilsum og eitthvaö.
(Hlátur.) Við dönsum bara meðhljóm-
sveitinni No Time. Það er eina hljóm-
sveitin sem hægt er að dansa eftir.”
— Hvernig músík spila hinar hljóm-
sveitirnar sem koma fram?
„Æi, það er bara eitthvað svona
þungarokk eöa eitthvaö.”
— Er það ekki skemmtileg músik?
„Nei! ” Allar sammála.
— Hvernig tónlist hlustið þið helst á?
„Diskólög eiginlega eða svoleiðis.”
— En hvað gerið þið hórna á kvöldin?
„Bara dansa og svona.”
„Já, og kjafta saman og hitta krakk-
ana.”
— Horfið þið á sjónvarpið hárna?
„Neei,” og hlátur. Greinilega enginn
tími til þess.
— Hvað segja mamma og pabbi um
fálagsmiðstöðina?
„Bara alltílagi.”
— En haldið þið að þið verðið eins
mikið hárna i vetur þegar skólinn er
byrjaður?
„Égveitekki.”
„Neei, kannski ekki alveg eins mik-
ið.”
„Sennilega, kannski ekki alveg
eins.”
(Ekki mjög sannfærandi.)
— Nú er ekki opiö hérna um helgar.
Finnst ykkur þaö allt í lagi?
„Nei, það mætti vera opið hérna að
minnsta kosti annan daginn.”
— Hvað gerið þið um helgar?
„Passa og svona á kvöldin eða bara
hangi heima.”
„Églíka.”
„Ég bara svona yfirleitt hangi
heima.”
— Fenguð þið vinnu i sumar?
„Já, bara við að passa börn.” Allar.
— Eruð þið i einhverjum danshópi?
„Já, baraviö sjálfar.”
„Við æfum okkur bara sjálfar.”
„Við fáum aö æfa okkur hérna í
Fellahelli.”
— Hvernig dans er það sem þið dans-
ið?
„Bara svona jassballett og diskó.”
„Bara svona blandað.”
— Hafið þið sýnt þessa dansa?
„Já, hérna í Fellahelli og líka í Ar-
seli.”
— Hvernig finnst ykkur að koma fram
og sýna dans?
„Bara,” sögðu þær einum rómi.
„Líka eftir því hvernig okkur er tek-
iö og svona.”
— Hvernig hefur ykkur verið tekið?
„Bara vel, sérstaklega í Árseli.”
„Já, það var æðislega góður mórall,
það voru samt bara svona 20 manns.”
— En hvernig eru búningarnir?
„Það fer svona eftir dansinum.”
„Já, einu sinni vorum við ofsalega
villilegar.”
„Já, og svo erum viö bara í glans-
buxumog sundbolum.”
— Eru strákarnir ekkert meira á eftir
ykkur eftir að þið fóruð að sýna þessa
dansa?
„Neei, ég held ekki.” (Feimnislegur
hlátur.)
„Nei, ég held ekki, ekki beint. Eöa
ég veit það ekki.” (Vandræðalegt bros
enda óþarflega nærgöngult.)
— Hvað finnst ykkur um hugmyndina
að ári æskunnar?
„Eg veitekki.”
„Ég hef ekki, þú veist, fundiö neitt
fyrirþví.”
„Ég hugsa að þetta hjálpi ungling-
unum ekkert meira. ’ ’
— Finnst ykkur nóg gart fyrir ungling-
ana í dag?
„Jaajá, nema í sjónvarpinu.”
„Já, þaö er allt of lítiö, bara svona
klukkutími á mánuði.”
— Hvernig fyndist ykkur ef enginn
Fellahellir væri til?
„ömurlegt,” einum rómi.
— Nú finnst ykkur skemmtilegast að
dansa. Dansið þið við stráka?
„Það eru ferlega fáir strákar sem
dansa hérna, bara svona tveir, þrír.”
„Við dönsum bara svona í hring,
saman.”
„Strákarnir dönsuðu bara þegar
breikið var en það er orðið svo úrelt.”
„Það eru bara nokkrir sem eru
ófeimnir viöþetta.”
— Eruð þið á föstu, stelpur?
„Neei!” (Hlátur.)
42. tbl. Vikan 7