Vikan - 17.10.1985, Side 16

inni svo hún gat ekki brunað
hindrunarlaust um með barna-
vagninn. „Ég fékk rörið fært
þegar ég settist í stjóm SVR. Svo
þetta að ná öllu milli gjafa, því ég
var að sjálfsögðu með Lilla á
brjósti.”
En hvað var Elli að vilja upp á
dakk?
„Viö vorum að taka kallana
fyrir, gera grín að þeim sundur og
saman án þess að nokkur gæti
hankað okkur á neinu. Áróðurinn
var ósýnilegur. Konur mega að
sjálfsögðu ekki vera með áróður á
karla í útvarpi.”
SAuð þið allaskratta i öllum
Attum?
„Það var alla vega ekki
erfitt að semja þetta. Stundum
var örlitlu bætt við — eða dregið
úr. Okkur þótti þetta sjálfum
óskaplega skemmtilegt, drepfynd-
ið. Okkur datt ekki í hug að þetta
yröi svona vinsælt, viö urðum
mest hissa. Upphaflega áttu þetta
að vera þættir fyrir konur, sjálf-
sagt að hafa 25 mínútur á viku í út-
varpi eingöngu fyrir konur.”
Ég heyrði einhvern time konu
segja að það þreytti hana svo að
það vnri alltaf einhver aumjngi að
„allast" utan i sér, var mikið „ell-
ast" utan í ykkur?
„Já, þess vegna hættum við. Viö
gátum ekkert farið, en það var
frekar kvenfólk, karlarnir voru
öryggislausari', vissu aldrei hvort
þetta var alvara eða tómt grín.”
Vorkennduð þið Ella aldrei?
„Nei, konan átti alla okkar
samúð.”
Hvennr finnst þér Elli mest
sjarmerandi?
„Bestur í pontunni í læons-
boðinu með borðdúkinn eins og
slör á eftir sér.” Á blaðsíðu 66 í
Ella segist konunni hans svo
frá. .. — ég sé það að Elli hefur í
flýtinum gleymt að renna upp
buxnaklaufinni.
— Guð minn góður.
— En ég næ að skrifa skilaboð á
miða til hans um að renna upp.
— Mikið var það gott.
— Jæja, nema hvað, þegar
desertinn er búinn, voða gott
frómas með rjómarönd, þá stend-
ur Elli upp og ætlar að fara í pontu
til að halda ræðuna.
- Já.
— Heldurðu að dúkurinn hafi
ekki fest í rennilásnum þegar
hann var að renna upp og hann
dregur bara allan dúkinn með sér
af borðinu, glösin og diskamir og
allt frómasið í gólf ið — takk fyrir!
Þær fóru með Ella í innkaupa-
neti til London á kvennabókaþing.
„Til stóð að bókin yrði gefin út er-
lendis en því miður, húmor er ekki
kominn inn í mynd kvennabar-
áttunnarennþá.”
Henríetta
Helga, hvort ertu Henríetta eða
Rósamunda?
„Henríetta.”
Með þessum kellingum voruð þið
að draga dór að kvenfólki?
„Nei, ég er ekki sammála því.
Þetta eru alheimsselskapsdömur.
Þær urðu þannig til að við vorum
beðnar að skemmta um borð í MS
Eddu. Þær spruttu upp á einu
kvöldi, yfir kaffibolla á Torfunni.
Hugmyndin á bak við þær er að
þær eru selskapsdömur. Þær eru
fengnar til þess að halda uppi ríf-
andi stemmningu en þær eiga sér
engan tíma, þær hafa aldrei verið
í tísku, eru og verða alltaf á skjön,
þær eru of miklar selskapsdömur.
Henríetta er svo óskaplega fín og
allt svo glæsUegt í sambandi við
hana. En Rósamunda fær sér of
mikið neðan í því og skemmir allt
fyrir þeim, eyðUeggur þessa
glæsilegu stemmningu sem Henrí-
etta er að reyna að skapa með því
að segja eitthvað ósmekklegt eða
jafnvel dónalegt.
Við sömdum sérstaklega fyrir
hvern stað sem við skemmtum á.
Þetta var sérprógramm í hvert
einasta skipti og þá jafnframt
frumsýning í hvert skipti.”
Af hvarju hœttuð þið?
„Það er bara vandamálið með
íslenskt þjóðfélag, það er svo lítið
og ekki hægt að segja sama brand-
arann tvisvar. Skemmtikraftar ná
ekki það háum launum hér. Þetta
var aUtof mikU vinna miðað við
laun til þess að þetta væri hægt, en
við vildum vinna þetta svona.”
Kvennaferðir til Parisar, hvenær
urðu þærtil?
„Já, ég skrifaði dagbók úr
fyrstu kvennaferðinni sem birtist í
Vikunni, það var ’83, þá fórum við
nokkrar saman á eigin vegum.”
Af hverju Paris, af hverju ein-
göngu konur? Áttu konur eitthvað
meira erindi þangað en til dæmis til
Rómar eða Kaupmannahafnar?
„Ég hafði komið til Parísar og
varð yfir mig hrifin. Ég fór að
segja Eddu frá borginni og við
ákváðum að verðlauna okkur með
því að fara tU Parísar saman.
Okkur fannst að það hlyti að vera
svo gaman að fara út í heim og
hvíla sig frá vinnu og heimilis-
störfum. Nú, ég er svo hrifnæm,
ég varð svona gagntekin af borg-
inni, það er þetta með að láta
auðveldlega hrífast. Þegar við
Edda fórum að ræða saman þau
ferðalög sem við höfðum farið
með maka þá, sko. . . var ég til
dæmis búin að þræða með Sigmari
(maka sínum) alla barina í París
sem Hemingway haföi setið á. Ég er
ekkert á móti Hemingway og hans
bókum, en að eyða þrem tímum í
að leita að ákveðnu kaffihúsi. ..
svo voru það allar djassbúðirnar
og djassplötudeildirnar, við lent-
um nú til dæmis í því, þegar við
vorum að leita að djassplötubúð-
inni þar sem fást aUar djassplötur
í heimi, að týna bílaleigubílnum.
Ég hefði kannski viljað verja tím-
anum í París betur. Edda verður
að segja sína sögu sjálf. Þar snýst
málið um að finna rétta pöbba
sem selja réttan bjór í London.
Það er líka staðreynd að ef kon-
ur eru í sumarbústað eða á ferða-
lagi með manni og börnum þá eru
þær ekki í fríi. fslenskar konur
eru vinnuþjarkar, þær eiga inni
vikufrí og þá meina ég frí. Konan
lætur aUtaf sjálfa sig sitja á hak-
anum, aUir aðrir heimUis-
meðlimir ganga fyrir.
Stórborg eins og París, þú ferð
ekki þangað alein en þú getur
farið í hópi, mér finnst þessi borg
svo falleg og sjarmerandi og
skemmtileg að ég vil ekki að aðrar
konur missi af að sjá hana.”
Ég er fyrst og síðast. . .
Ertu hörö kvenfrelsiskona?
„Mjúk, ég er fyrst og síðast
kona. Þessi nýja kvennahreyfing,
þar sem frelsunin felst í því að fá
að vera kona, höfðaði mjög sterkt
til mín. Svo blandaðist pólitíkin
inn í þetta þegar fór að koma
framboð og kosningar. Það átti nú
við mig, vinnustaðafundir, að
tala, gaman, fjör, brandarar, sú
stund var stórkostleg að standa í
kjörklefanum og kjósa sjálfa sig í
borgarstjórn með Berta, Geir og
strákunum, við ÖU saman! Ég var
á framboðslistunum báðum í 13da
sæti. Ég, hetjan, þorði að vera þar
ítvígang.”
Hvað heföirðu gert ef þú hefðir
náð kosningu?
„Flutt af landi brott, ég sækist
eftir slagnum, ekki sætinu. Ég
skal segja þér að ég hef setið í
borgarstjórn í 11/2 tíma sem ung-
frú SVR. Eftir kortér var ég að
sofna af leiðindum. Þetta var
alveg nóg borgarstjórnarseta
fyrirmig.”
Er þá ekki hægt að taka þig alvar-
lega?
„Jú, með gríni, án gríns.”
Er ekki löstur á konu að vera
fyndin?
„Mér persónulega hefur ekki
þótt það. Það er náttúrlega löstur
Elli:
„Bestur i pontunni i læonsboðinu
með borðdúkinn eins og slör á eftir
sór."
á konu aö tala og hlæja hátt, að
svara vel fyrir sig og að vera
meinfyndin á kostnað karlmanns
er ekki vel séð. Karlmenn vilja
ekki láta sigra sig. Samanber all-
ar þessar leiðinlegu skrítlur á
kostnað kvenna alveg endalaust
og þykja fyndnar. Það viðgengst
mikU kvenfyrirUtning í svona
skrítlum og þær halda við kven-
fyrirUtningu. Það er eins og meö
Davíö í borgarstjórn. Þú manst
eftir brandaranum hans á há-
punkti kvöldsins í Broadway á
fegurðarsamkeppninni. Þegar
hann sagði að ef fegurðardrottn-
ingarnar skipuðu 13 efstu sætin
hjá Kvennaframboðinu þá þyrftu
þeir ekki að bjóða fram meir! En
hann hló ekki þegar við mættum í
skrúðanum, fegurðardrottningar,
á borgarstjórnarfundinn, svei mér
þá, ég held hann hafi bara orðið
reiður, þá missti hann húmorinn.”
Hlutverkunum snúið við
Konan að stýra fyrirtæki, kallinn
vælandi heima i þvottunum, segðu
mór um tilurð þessara framhalds-
þátta.
„Hugmyndin kom fyrir löngu. Á
sínum tíma stóð valið á milli þess-
ara þátta og Félagsheimilisins.
16 Vikan 42. tbl.