Vikan - 17.10.1985, Síða 19

Þeir eru ekki margir sem fara
létt meö að vinna þann stóra.
Sumir bíöa alla ævina; kaupa
miða í öllum mögulegum happ-
drættum, freista gæfunnar í
bingóum, tippa í getraunum en
allt kemur fyrir ekki.
Svo eru það hinir. Það er ekki
nóg meö aö þeir séu heppnir. Þeir
eru lúsheppnir. Dýralæknir fyrir
austan pantaöi sér tiltekna gerö af
jeppa snemmsumars. Litlu seinna
vann hann nákvæmlega eins bíl í
happdrætti og undi væntanlega
glaður viö sitt.
En þeir eru líklega fleiri sem
eru óheppnir. Það eru alla vega til
fleiri sögur um þá en hina. Til
dæmis er rakið aö ef maður segir
sig veikan og mætir ekki í skólann
aö morgni þá hittir maður
einhvern kennara sinna í bíó um
kvöldið. Til er sérstakt lögmál um
þessa óheppni sem menn kalla
lögmál Murphys. I stuttu máli
kveður þaö á um aö ef eitthvað
getur farið úrskeiöis þá fer það
úrskeiðis. Dæmi: Ef þú missir
brauðsneið á gólfið lendir hún á
þeirri hliðinni sem smjörið er á.
Annars á ekki að gera óheppna
að umtalsefni hér heldur að
kynnast ögn fólki sem hefur verið
heppið. Upphaflega var ætlunin að
finna einungis einhvern sem hefði
hlotið stóran vinning í happdrætti
en frá því var horfið og ákveðið að
hafa uppi á þremur manneskjum;
vinningshöfum úr bingói,
getraunum og happdrætti. Þar
sem fáum er um það gefið að
ganga fram fyrir skjöldu og
auglýsa heppni sína eru
viðmælendurnirekki nafngreindir,
að eigin ósk.
,,Það þýðir ekki að
verða einhver greifi”
Fyrsti viðmælandinn er kona á
besta aldri en þau hjónin höfðu
spilað í happdrætti Háskólans um
nokkurra ára skeið. Einu sinni
höfðu þau unnið lægsta
vinninginn. Svo kom sá stóri.
„Umboðsmaðurinn kom heim
til okkar og vildi fá að sjá miðann
fyrst, svo sagði hann okkur að við
hefðum unnið 5 milljónir. Maður
trúði þessu engan veginn,” segir
hún en neitar að hafa stokkið í loft
upp af kæti eða eitthvað því um
líkt. „Við erum ósköp rólegt fólk.”
Ekki var yfirvegunin minni
þegar til tals kom hvernig
ráðstafa ætti þessum fjármunum.
„Það var ekki mikill vandi. Við
vorum að byggja og áttum helling
eftir. Það var langur skuldahali og
við losuðum okkur við hann.
Afganginn höfum við ávaxtað.”
Hún þvertekur fyrir að þau hafi
lifað hátt, slíkt hafi aldrei verið á
dagskránni. „Við fórum reyndar í
utanlandsferö með tvö barnanna.
Þar rættist langtíma draumur um
að geta farið í frí áhyggjulaus.”
Þetta var eiginlega allt og sumt.
„Það þýðir ekki að verða einhver
greifi,” segir hún.
Þau hjónin spila enn í
happdrættinu, hafa tvo
trompmiöa og þrjá einfalda, en
þaö hefur ekki hlaupið á snærið
hjá þeim aftur. „Það hefur alltaf
gengið vel hjá okkur,” segir hún
en er ekki á því að einhver happa-
stjarna sveimi yfir þeim. Þegar
hún er spurð hvort hún vonist enn
eftir öðrum stórum svarar hún:
„Það hvarflar ekki að mér. Það
væri betur að hann kæmi einhvers
staðar þar sem hans væri þörf.
Það var þörf fyrir hann hjá okkur
ásínum tíma.”
,,Datt kylliflatur í
lukkupottinn"
Næsti viðmælandi er maður á
besta aldri. Hann hefur spilað í
getraunum um 18 ára skeið. Þegar
hann er spurður hvort hann sé
einn af þessum heppnu þá segist
hann ekki geta kvartað.” Það væri
vanþakklæti að kvarta en ég hefði
getað verið heppnari.” Hann kann
sögur þessu til áréttingar.
„Þegar ég var nýbyrjaður að
spila í getraunum tippaði ég
eitthvaö út í loftið og fékk þokka-
legan vinning, en það var óheppni
með í því. Ég breytti einu merki á
seðlinum, ég breytti einu merki og
það þýddi að ég var með 10 rétta
ásamt tuttugu og fjórum öðrum.
Ef ég hefði ekki breytt þessum
leik hefði ég verið einn með 11
rétta og unnið stórt.
Seinna fór ég aö nota kerfi og við
vorum nokkrir saman um það. Þá
fengum við eitt sinn 12 rétta. Við
ætluðum að gera okkur glaðan dag
en þegar búið var að fara yfir alla
innsenda seðla kom í ljós að meiri-
parturinn af Islendingum var með
12 rétta, 300 til 400 manns.
Vinningurinn dugði ekki fyrir
seðlunum. Það var tap á fyrir-
tækinuhjáokkur.”
Svo datt hann í lukkupottinn eitt
árið. „Ég hrasaði á barminum og
datt kylliflatur ofan í hann. Þetta
var rosaleg spenna þá. Það
byrjaði þannig að leik Coventry og
Liverpool var frestað. Coventry
var á botninum eins og alltaf en
Liverpool vann hvern einasta
heimaleik. Það höfðu allir spáð
Liverpool sigri en ég spáði
Liverpool sigri og jafntefli. Þar
sem leiknum var frestað var
kastað teningi til að fá úrslit og út-
koman varð jafntefli. Mér fannst
þaðmjög hagstætt.”
,,Hoppar ekki hæð
sína"
Og hann heldur áfram: „Á
mánudegi var farið yfir seðlana
og ég tilkynnti mína tólfu fyrir
hádegi. Svo var maður að fylgjast
með. Klukkan tvö var enginn
kominn með tólf og sömu sögu var
að segja klukkan þrjú og fjögur.
Ég trítlaði niður í Getraunir
klukkan að verða fimm og þá átti
eftir að fara yfir 100 eða 200 seðla.
Spennan var í hámarki. Ég fór og
fékk mér kaffi og þegar ég kom til
baka eftir hálftíma var annar
kominn með 12 rétta. Það þýddi að
vinningsupphæðin minnkaði um
helming. Hún var samt há og
tveimur vikum seinna var ég aftur
með 12 rétta ásamt þremur
öðrum. Samtals fékk ég sem svar-
ar 600 þúsund krónum fyrir þessar
tvær vikur og keypti bíl fyrir pen-
ingana.
Hann segist ekki hafa lifaö hátt.
„Þetta er ekki svo stór upphæð.
Maður hoppar ekki hæð sína.”
Um það hvort heppni sé með í
getraunum, þegar menn nota
ákveðin kerfi, segir hann að þetta
sé 90 til 95 prósent heppni. „Menn
gefa sér ákveðnar forsendur og
þær verða að standast, séu þeir
með kerfi. Ef forsendurnar
standast ekki þá er allt kerfið
hruniö. Maöur sem fyllir út eina
röð getur haft 12 rétta.”
Hann leiðir getum að því aö sá
sem hirti af honum helminginn af
þeim stóra sé einn þeirra.
„Það er mjög sérstakt að menn
með tólf rétta tilkynni sig ekki.
Maðurinn, sem var með tólf rétta
um leið og ég, hefur ábyggilega
ekki haft hugmynd um að hann
hafi fengið vinning fyrr en hann
fékk ávísunina senda heim. Hann
hefur verið miklu heppnari en ég.
,,Ekki óalgengt að ég
fái sex til sjö vinninga á
kvöldi"
Loks er rætt við unga konu. Hún
er sú eina af þeim þremur sem
segist hreint og beint vera heppin.
Hún segir að nokkuð hafi gerst
fyrir þremur árum og síðan hafi
henni fundist sem einhver lukka
fylgi sér. Hún hefur unnið oftast
þeirra en minnst; 400 þúsund
krónur í bingói á undanförnu ári.
„Þetta eru ágætis aukatekjur,”
segir hún.
„Ég fer þetta einu sinni til fimm
sinnum í viku og það heyrir til
undantekninga ef ég vinn ekki
neitt.” Rétt er að taka fram að
vinningar í venjulegum bingóum
hér á landi eru ekki ýkja háir. Þeir
hæstu eru 25 til 30 þúsund krónur.
Aðspurð segist hún hafa grun
um að sumum sé ekkert allt of vel
við sig þegar hún hirðir hvern
vinninginn á fætur öðrum. Þegar
hún er spurð hvort hægt sé að lifa
á bingói svarar hún: „Ekki fyrir
venjulegt fólk,” en viðurkennir að
sjálf sé hún stundum óvenjuleg.
„Það eru fyrst og fremst
vinningarnir sem fá mann út í
þetta en það má líka kalla þetta
sjúkleika í mörgum tilvikum.”
— I þínu tilviki?
„Það er náttúrlega eins með
þetta og alkana; maður viður-
kennir ekkineitt.”
Hún segir að peningarnir hafi
komið sér ákaflega vel og að þeim
hafi verið ráðstafað skynsamlega.
Svo segist hún spila í happdrætti.
„Þessi stóri er náttúrlega á
leiðinni. Þegar hann kemur má
búast við að einhver hluti
fjölskyldunnar fari í lax í að
minnsta kosti tvo mánuði.”
Það er og. Fólk er iðið við að
freista gæfunnar og verður
vafalaust alltaf. Leigubílstjóri í
Reykjavík vann glæsilegan bíl í
happdrætti fyrr á þessari öld.
Þegar hann var spurður hvort það
hefði ekki komið honum á óvart að
fá bílinn svaraði hann: „Nei, síður
en svo. Ég keypti 20 miða.”
42. tbl. Vikan 19