Vikan - 17.10.1985, Síða 46

Published by arrangement with Lennart Sane Agency, Karlshamn, Sweden. Originally published by Simon & Schuster.
i-
V,
V
Nú heyrði hún þungan andar-
drátt, stunur og kokhljóð og ein-
hver staulaðist upp grjóthauginn
fyrir framan hana. Síðan birtist
hnöttóttur kúfurinn á hjálmi
eins og grænt egg. Það reis hærra
og hærra, síðan kom kámugt,
brúnt enni í ljós fyrir ofan múr-
steinsbrotin. Kata sá tvö ung,
undrandi og svört augu undir
þykkum augnabrúnum um leið
og hún tók varlega í gikkinn.
Andlitið tættist í sundur í
flakandi blóðrauðan flekk en síð-
an hvarf það. Hún heyrði hávaða
á haugnum fyrir utan. Ö, guð,
voru þeir fleiri, hugsaði hún, eða
var þetta sá sem hún hafði skot-
ið? Hún beið, stíf og illúðleg, al-
búin að skjóta aftur.
En óvinurinn hafði ekki átt
von á að finna neinn á lífí í rúst-
unum og hermennirnir tveir,
sem eftir voru, snöruðu sér aftur
til manna sinna.
Kata heyrði ekkert. Hún lá og
beið og gat ekki haft augun af
grjóthaugnum. Hún gerði sér
ekki grein fyrir því að hún lá of-
an á mjúkum líkamsleifum. Þá
heyrði hún Ali kalla varlega á sig
að baki sér með sinni syngjandi
röddu. ,,Frú, frú! Vondu kall-
arnir allir farnir!” Hann staulað-
ist til hennar.
Kata skalf. Augun í honum.
Hún hafði horft beint í augun á
honum og síðan skotið hann. I
níu mánuði hafði móðir hans
gengið með hann. Árum saman
hafði hún annast hann og þótt
vænt um hann. Og nú hafði
Kata á örfáum sekúndum gert líf
sonar einhverrar að engu. Þessi
undrandi augu höfðu horft beint
í augun á henni og hún hafði að-
eins tekið í gikkinn. Það er ekki
að efa að hann hefði skotið hana
hefði hann fengið tækifæri til
þess, en Kata vissi að hún hafði
svipt mann lífinu og fannst til-
hugsunin hræðileg. Hún sat í
öngum sínum og starði á grjót-
hauginn, fyrirvarð sig fyrir það
sem hún hafði gert. Hún rök-
ræddi málið við sjálfa sig (láttu
ekki svona, það var annaðhvort
þú eða hann), síðan fór hún að
gráta þegar henni varð hugsað til
fjölskyldu hans og Nicks.
Ali tvísté fyrir aftan hana.
Hann skildi ekki hvers vegna
hún var svona miður sín. ,,Þú
góð frú, þú drepa Saudi-her-
mann!”
Shirley Conran
ÞRITUGASTIOG
ANNAR HLUTI
Þaðsemáundanergengið. . .
Anð 1963 gengst þrettán ára stúlkubarn undir ólöglega fóstureyðingu á subbulegri
lækningastofu í París. . . Finnntán árum síðar er fjóruin glxsilegum heimskonum
stefnt á fund kvikmyndastjörnunnar Lilíar. Þær Heiðna, Kata, Maxín og Júdý vita ekki
að þeim erstefnt saman og vita ekki hver tilgangurinn er. , Jæja, tæfurnar ykkar. Hver
ykkar er móðir mrn ? ” spyr Lilí.
Arið 1948 eru Heiðna, Kata og Maxín á fínum heimavistarsköla í Sviss. Þær kynnast
Júdý sem vinnur sem framreiðslustúlka á kaffiteríu glæsihótels. Ungir menn koma við
sögu og ástin blómstrar í svissneska fjallabænum.
Aðskóla loknum skilja leiðir. Ein stúlknanna er barnshafandi, en liver?
Júdý og Maxín fara til Parísar. Þar fer Júdý að vinna hjá Dior tískuhúsinu en síðan
hjá Guy, ungum og upprennandi fatahönnuði. Hortense, frænka Maxín, er auðug
ekkja í París og alltaf reiðubúin til hjálpar þegar eitthvað bjátar á. Júdý og Guy vegnar
vel í París en þegar móðir Júdýjar verður alvarlega veik ferjúdý heim til Bandaríkjanna
og lofar móður sinni að fara ekki aftur til Parísar. Hún sest að í New York og fer að
vinna hjá kynningafyrirtæki.
Sögunni vikur til Elísabetar litlu sem er í fóstri hjá Felix og Angelinu í Sviss. Felix er
ungverskur flóttamaður. Hann íer með tjölskylduna að heimsækja foreldra sína og
bróður í Ungverjalandi. Það er árið 1956. Ekkert þeirra á afturkvæmt nema Elísabet
litla, Lilí, eins og Felix kallaði hana.
Maxtn heldur til London að læra innanhússhönnun og hýbýlafræði. Hún er þar í tvö
ár og kemur síðan aftur til Parísar og opnar forngripaverslun og innanhússhönnunar-
skrifstofu. Hún fær það verkefni að skipuleggja endurbyggingu á gömlum herragarði
sem er í eigu félítils greifa og kampavínsframleiðanda. Þau gifta sig og eignast þrjá
syni.
Heiðna og Kata stunda samkvæntislífið í London grimmt. Kata fer að vera með
ungum bankastjórasyni sem býr í Karró. Hún fer þangað ásamt Heiðnu en eftir nokk-
urn tíma kemst bankastjórinn að því að Heiðna sé vænlegra kvonfang en Kata fyrir son
sinn og stuðlar að því að sonurinn láti Kötu róa en snúi sér að Heiðnu, sem hann og
gerir með svikum og prettum.
Heiðna giftist síðan bankastjórasyninum en hjónabandið verður ekki farsælt. Hún
fer heim til móðursinnará Englandi og hallar sér æ meira að flöskunni.
A meðan á Lilí litla, sem nú er orðin falleg stúlka, ertlða ævi í París. Þegar hún er 13
ára kynnist hún ungum manni sem fær hana til lags við sig. Hún verður bamshafandi
og fjármagnarfóstureyðingu með þvíaðsitja fyrirá nektarmyndum.
Kata hefur loks uppi á Heiðnu og reynir að hjálpa henni til að hætta að drekka.
Heiðna kynnist virtum lífeðlisfræðingi sem er allmiklu eldri en hún og þau gifta sig.
Kata er lengi að jafna sig eftir Karró-ævintýrið. Hún fær sér vinnu sem þýðandi og
giftist ungum og upprennandi arkitekt.
Tveimur stundum síðar sáu
þau Kötu til mikillar undrunar
þrjár þústir úti við sjóndeildar-
hringinn. Þegar nær dró sáu þau
að þetta var afgamall maður sem
reið mögrum úlfalda og teymdi
tvo. Miklar fjárhæðir skiptu um
eigendur, nógu há upphæð til að
kaupa úlfalda fremur en leigja.
Enn meiri peningar voru í boði
en gamli maðurinn aftók að
fylgja þeim. Hann skipaði
skepnunum að leggjast og hjálp-
aði Kötu síðan upp í hnakkinn
sem teppi hafði verið breytt yfir.
Síðan skipaði hann skepnunum
að standa upp aftur.
Þegar rökkrið féll yfir voru þau
komin að lægri hæðunum og
stuttu síðar þokuðust þau eftir
grýttu árgljúfri. ,,Nú frú komin í
austurhæðir.” Ali ljómaði. ,,Nú
frú flnna konunginn. ’ ’
,,Nei. Ali fylgja frúnni til
konungsins,” sagði Kata hörku-
•ega.
Gleðisvipurinn hvarf af andlit-
inu á Ali og hann varð óttasleg-
inn á svipinn. ,,Ali vita konung-
ur í hæðunum en Ali ekki vita
hvarí hæðunum.”
,,En Ali, þú sagðist ætla með
mig til búða konungsins! ’ ’
,,Nei, nei, Ali segja fara með
frú í austurhæðir.” Ali var nú
kominn með ólundarsvip.
Kata var dauðskelkuð. Ferðin
hafði þegar tekið miklu lengri
tíma en hún hafði búist við. Það
var of seint að snúa við. Ali vissi
greinilega ekkert hvar þau voru
og þau voru handan víglínunnar,
áóvinasvæði.
„Segðu úlfaldanum mínum
að leggjast, Ali. Það er best fyrir
okkur að vera hér í nótt. Það er
svo dimmt að ég sé þig varla.”
Ali gaf skepnunni merki en það
virti hún ekki viðlits og hélt
áfram ferðinni eftir grýttum ár-
farveginum.
,,Ali, stoppaðu helvítis úlfald-
ann!”
Allt í einu heyrðist hvar grjót
rann til, smellur kvað við og
skuggalegar verur stukku fram úr
myrkrinu. Ein þeirra reif taum-
ana úr höndunum á Kötu og
hún sá að hún horfði beint í
hlaupið á vélbyssu.
Ali svaraði snöktandi á ara-
bísku þeim spurningum sem
dundu á honum í myrkrinu.
Hendurnar á honum voru
46 ViKan 42. tbl.